4 hefboomratio's gebruikt bij de evaluatie van energiebedrijven

Beleggers in de olie- en gasindustrie moeten de schuldniveaus op de balans in de gaten houden. Het is zo'n kapitaalintensieve industrie dat hoge schuldenniveaus de kredietwaardigheid van een bedrijf onder druk kunnen zetten, waardoor het vermogen om nieuwe apparatuur te kopen of andere kapitaalprojecten te financieren, wordt verzwakt. Slechte kredietbeoordelingen kunnen ook het vermogen om nieuwe bedrijven te verwerven schaden. (Zie ook : Schuldratio's: een inleiding .)

Dit is waar analisten, om een ​​beter idee te krijgen van hoe deze bedrijven het doen tegen de concurrentie, specifieke hefboomratio's gebruiken bij het beoordelen van de financiële gezondheid van een bedrijf. Met een basiskennis van deze verhoudingen in olie en gas kunnen beleggers de fundamenten van deze energieaandelen beter begrijpen.

Het is belangrijk op te merken dat schulden niet inherent slecht zijn. Het gebruik van hefboomwerking kan het rendement voor aandeelhouders verhogen, omdat de kosten van schulden lager zijn dan de kosten van eigen vermogen. Dat gezegd hebbende, te veel schulden kunnen omslachtig worden. Omdat het belangrijk is om te weten hoe goed een bedrijf zijn schulden beheert, worden de volgende hefboomratio's gebruikt: schuld / EBITDA, EBIT / rentelasten, schuld / cap en de schuld / eigen vermogen-ratio's. EBIT en EBITDA zijn twee metrieken die in theorie kunnen worden gebruikt om de rente op de schuld te betalen en de hoofdsom terug te betalen.

4 hefboomratio's gebruikt bij de evaluatie van energiebedrijven

Debt-to-EBITDA:

De schuld / EBITDA-hefboomratio meet het vermogen van een bedrijf om zijn opgelopen schulden af ​​te lossen. Vaak gebruikt door kredietinstellingen, bepaalt het de kans op wanbetaling op uitgegeven schulden. Aangezien olie- en gasbedrijven doorgaans veel schulden op hun balans hebben, is deze ratio nuttig om te bepalen hoeveel jaar EBITDA nodig zou zijn om alle schulden terug te betalen. Meestal kan het alarmerend zijn als de verhouding meer dan 3 is, maar dit kan variëren, afhankelijk van de branche.

Een andere variatie van de schuld / EBITDA-ratio is de schuld / EBITDAX-ratio, die vergelijkbaar is, behalve dat EBITDAX EBITDA is vóór exploratiekosten voor succesvolle bedrijven. Het wordt vaak gebruikt in de Verenigde Staten om verschillende boekhoudkundige behandelingen voor exploratiekosten te normaliseren (de volledige kostenmethode versus de succesvolle inspanningsmethode). Exploratiekosten worden doorgaans in de jaarrekening aangetroffen als exploratie-, stopzet- en droegplaatsenkosten. Andere niet-kaskosten die moeten worden toegevoegd, zijn bijzondere waardeverminderingen, aangroei van pensioenverplichtingen en uitgestelde belastingen.

Er zijn echter een paar nadelen aan het gebruik van deze verhouding. Ten eerste negeert het alle belastinguitgaven wanneer de overheid altijd eerst wordt betaald. Bovendien zijn aflossingen van de hoofdsom niet fiscaal aftrekbaar. Een lage ratio geeft aan dat het bedrijf zijn schulden sneller zal kunnen terugbetalen. Daarnaast kunnen veelvouden van schulden / EBITDA variëren, afhankelijk van de branche. Daarom is het belangrijk om alleen bedrijven binnen dezelfde branche, zoals olie en gas, te vergelijken. (Zie ook: Een duidelijke kijk op EBITDA .)

EBIT / rentelasten

De rentedekkingsratio wordt gebruikt door olie- en gasanalisten om het vermogen van een onderneming te bepalen om rente te betalen op uitstaande schulden. Hoe groter het veelvoud, hoe minder risico voor de kredietgever en doorgaans, als het bedrijf een veelvoud heeft dat groter is dan 1, worden ze geacht voldoende kapitaal te hebben om de rentelasten te betalen. Een olie- en gasbedrijf moet hun rente en vaste kosten met ten minste een factor 2: 1 of, nog idealiter, 3: 1 dekken. Als dit niet het geval is, kan de mogelijkheid om rentebetalingen te voldoen twijfelachtig zijn. Houd er ook rekening mee dat de EBIT / Interest Expense-statistiek geen rekening houdt met belastingen. (Zie ook: Waarom rentedekking belangrijk is voor beleggers .)

Debt-to-Hoofdstad:

De schuld / kapitaalratio is een maat voor de financiële hefboom van een bedrijf. Het is een van de meest betekenisvolle schuldratio's omdat het zich richt op de relatie tussen schuldverplichtingen als onderdeel van de totale kapitaalbasis van een bedrijf. Schuld omvat alle verplichtingen op korte en lange termijn. Kapitaal omvat de schuld van de onderneming en het eigen vermogen.

De ratio wordt gebruikt om de financiële structuur van een onderneming en de wijze waarop deze haar activiteiten financiert, te evalueren. Als een bedrijf een hoge schuldquote heeft in vergelijking met zijn concurrenten, kan het doorgaans een hoger wanbetalingsrisico hebben vanwege het effect dat de schuld heeft op zijn activiteiten. De olie-industrie lijkt een schulddrempel van ongeveer 40% te hebben. Boven dat niveau stijgen de kosten van schulden aanzienlijk.

Schuld-to-Equity:

De schuld / eigen vermogen-ratio, waarschijnlijk een van de meest voorkomende financiële hefboomratio's, wordt berekend door de totale verplichtingen te delen door het eigen vermogen. Doorgaans wordt in deze berekening alleen rentedragende langlopende schulden gebruikt als de verplichtingen. Analisten kunnen echter aanpassingen maken om bepaalde items op te nemen of uit te sluiten. De ratio geeft aan welk deel van het eigen vermogen en de schuld een bedrijf gebruikt om haar activa te financieren. Het is echter belangrijk op te merken dat deze verhouding sterk kan variëren tussen olie- en gasbedrijven, afhankelijk van hun grootte.

Het komt neer op

Schuld kan bij correct gebruik het rendement voor de aandeelhouders verhogen. Het hebben van te veel schulden maakt bedrijven echter kwetsbaar voor economische neergang en renteverhogingen. Te veel schulden kunnen ook het waargenomen risico bij het bedrijf vergroten en beleggers ontmoedigen om meer kapitaal te investeren.

Door deze vier hefboomratio's in olie en gas te gebruiken, kunnen beleggers een kijkje nemen in hoe goed deze bedrijven hun schulden beheren. Er zijn er natuurlijk meer en één ratio mag nooit afzonderlijk worden gebruikt; vanwege verschillende kapitaalstructuren moet er meer dan één worden gebruikt om het vermogen van een oliemaatschappij om zijn schulden te betalen te evalueren. (Zie ook: Evaluatie van de kapitaalstructuur van een bedrijf .)