8 Federale wetten die werknemers beschermen

Er was ooit een tijd dat werknemers overgeleverd waren aan hun werkgevers als het ging om werkgerelateerde veiligheid en voordelen, om maar te zwijgen van aanwerving en promoties. De drang naar werknemersrechten kreeg echter een impuls in de 20e eeuw, resulterend in een reeks belangrijke wetten waarop miljoenen Amerikanen tot op de dag van vandaag vertrouwen.

Tegenwoordig hanteert het ministerie van Arbeid ongeveer 180 wetten ter bescherming van werknemers, variërend van looneisen tot ouderschapsverlofuitkeringen. Andere beschermingen staan ​​onder toezicht van agentschappen zoals de US Equal Employment Opportunity Commission. Hieronder staan ​​enkele van de belangrijkste federale beschermingen die aan werknemers worden aangeboden.

1. Het minimumloon

De Fair Labor Standards Act zorgt ervoor dat Amerikaanse werknemers een minimumloon ontvangen voor hun werk. Sinds 2009 hebben de meeste particuliere en openbare werkgevers personeel minimaal $ 7, 25 per uur moeten betalen, hoewel sommige wetgevers hebben geprobeerd dat bedrag te verhogen. Bovendien verzekert de FLSA dat niet-vrijgestelde werknemers anderhalf uur krijgen voor overuren.

De wet biedt ook speciale bescherming voor minderjarigen. Voor niet-agrarische functies beperkt het het aantal uren dat kinderen jonger dan 16 jaar kunnen werken. Bovendien verbiedt de FLSA bedrijven om personen jonger dan 18 jaar in te huren voor bepaalde banen met een hoog risico.

2. Veiligheid op de werkplek

De Occupational Safety and Health Act van 1970 heeft een lange weg afgelegd naar het minimaliseren van gevaren op de Amerikaanse werkplek. De wetgeving creëerde een aantal specifieke veiligheidsvoorzieningen, waaronder branchespecifieke richtlijnen voor bouw-, maritieme en agrarische banen. Het bevat ook een "Algemene plichtsclausule" die elke praktijk op de werkplek verbiedt die een duidelijk risico voor werknemers inhoudt.

De Occupational Safety and Health Administration heeft de primaire verantwoordelijkheid voor de handhaving van de wet, hoewel overheidsinstanties ook een rol kunnen spelen bij de uitvoering van bepaalde bepalingen. Hoewel de bescherming de meeste werknemers treft, zijn zelfstandigen en degenen die op kleine familiebedrijven werken onder degenen die zijn vrijgesteld van de wet.

3. Gezondheidsdekking

Toen het in 2010 voor het eerst werd aangenomen, beloofde de Affordable Care Act om van de ziekteverzekering een recht te maken voor werknemers bij de meeste middelgrote en grote bedrijven. De bepaling "Werkgever Shared Responsibility Payment" vereist dat bedrijven met 50 of meer fulltime werknemers een minimaal niveau van ziektekostenverzekering aanbieden - of een substantiële boete betalen. Om in aanmerking te komen als een "fulltime" werknemer, moet een persoon gemiddeld minimaal 30 uur per week werken.

4. Sociale zekerheid

President Franklin D. Roosevelt heeft de Social Security Act in 1935 ondertekend en voorziet gepensioneerde en gehandicapte Amerikanen van een financieel vangnet. In 2019 ontvangen elke maand ongeveer 64 miljoen mensen sociale zekerheid-cheques, met een gemiddeld bedrag van $ 1.461 voor gepensioneerden en $ 1.234 voor burgers met een handicap.

Deze voordelen worden gefinancierd door een loonheffing, die op uw loonstrook kan verschijnen als "OASDI". Werkgevers en werknemers dragen elk een bedrag bij van 6, 2% van de inkomsten van de medewerker, tot een maximaal jaarlijks bedrag. Zelfstandigen dragen echter de volledige belasting en schoppen 12, 4% van hun inkomen.

5. Werkloosheids voorzieningen

Hoewel elke staat zijn eigen werkloosheidsverzekeringskantoor heeft, worden werkloze voordelen feitelijk aangeboden via een gezamenlijk federaal staatsprogramma. Staten beheren betalingen aan werklozen, maar moeten voldoen aan bepaalde federale richtlijnen voor hoe ze dit doen.

Om in aanmerking te komen voor betalingen, moeten personen werkloos zijn geweest om redenen buiten hun controle - bijvoorbeeld ontslag of ontslag - en voldoen aan staatsspecifieke vereisten. In de meeste gevallen komen werknemers in aanmerking voor een uitkering tot 26 weken, hoewel de betalingen soms worden verlengd tijdens perioden van economische onrust.

Hoewel niet zo genereus als werkloosheidsuitkeringen in sommige Europese landen, zorgt het Amerikaanse werkloosheidsstelsel ervoor dat Amerikanen ten minste een paar maanden zekerheid hebben wanneer ze het personeel tijdelijk verlaten.

6. Klokkenluidersregeling

Een lappendeken van federale statuten helpt klokkenluiders beschermen die hun werkgever melden voor schendingen van de wet. Klokkenluidersbescherming is vaak ingebouwd in andere wetgeving die een bedrijfstak regeert. De Clean Air Act beschermt bijvoorbeeld degenen die schendingen van de milieuwetgeving benadrukken en de Consumer Product Safety Improvement Act biedt bescherming aan degenen die onwettig productiebeleid ontdekken.

Het Whistleblower Protection Program van OSHA is de belangrijkste instantie die verantwoordelijk is voor de bescherming van de rechten van werknemers, die bang kunnen zijn hun baan of andere represailles te verliezen als ze zich uitspreken. Werknemers die het gevoel hebben vergelding te hebben ontvangen wegens het melden van bedrijfsschendingen, moeten binnen 30 dagen na het incident een klacht indienen bij hun lokale OSHA-kantoor.

7. Gezinsverlof

President Bill Clinton heeft de Family and Medical Leave Act, of FMLA, in 1993 ondertekend. Als gevolg hiervan krijgen in aanmerking komende werknemers maximaal 12 weken onbetaald verlof per jaar als ze besluiten thuis te blijven na de geboorte van hun kind, een adoptie of de ernstige ziekte van hun of een familielid.

Om FMLA-voordelen te ontvangen, moet men minimaal 12 maanden bij het bedrijf zijn geweest en het afgelopen jaar minimaal 1.250 uur hebben gewerkt. De wet is alleen van toepassing op bedrijven die ten minste 50 werknemers in dienst hebben binnen een straal van 75 mijl.

8. Discriminatie op basis van werk

De Civil Rights Act van 1964 was een keerpunt voor sociale rechtvaardigheid in Amerika, vooral als het ging om werkgelegenheid. Titel VII van de wet maakte het illegaal voor bedrijven om te discrimineren op basis van "ras, kleur, religie, geslacht of nationale afkomst." Ongeveer 45 jaar later versterkte de Lilly Ledbetter Fair Pay Act van 2009 de rechten op de werkplek verder en verbiedt loondiscriminatie tegen vrouwen en minderheden. Onder andere federale wetten die beschermen tegen ongelijkheid op de werkplek zijn de Age Discrimination in Employment Act van 1967, die van toepassing is op werknemers van 40 jaar en ouder, en de Americans with Disabilities Act van 1990, of ADA.

Het komt neer op

Tegenwoordig genieten Amerikaanse werknemers tal van wettelijke beschermingen die zijn ontworpen om een ​​minimaal inkomensniveau te bieden en hen te beschermen tegen gevaar op de werkplek, naast andere waarborgen.