Voorraden analyseren met de vijf krachten van Porter

Fundamentele balansanalyse is een integraal onderdeel van het beleggingsproces. Voordat een bepaald aandeel wordt gekocht, is een van de eerste stappen het ontleden van de financiële overzichten van een onderneming om de financiële gezondheid van de onderneming te bepalen. Een groeiende schuldenlast in combinatie met een stabiele of zelfs dalende kaspositie kan bijvoorbeeld een mogelijk signaal zijn van overleveraging. Evenzo kan een situatie waarin een bedrijf een sterke groei van de netto-inkomsten vertoont, maar consequent geen waarderend kassaldo vertoont, een rode vlag zijn van winstmanipulatie.

(Zie ook: Top 8 manieren waarop bedrijven de boeken koken. )

Om de balans goed te kunnen onderzoeken op indicatoren voor sterkte, zwakte of potentiële fraude, moeten de financiële documenten als geheel worden bestudeerd. Aanpassingen in de grondslagen voor financiële verslaggeving, wijzigingen in operaties en historische balansvergelijkingen bieden allemaal essentiële kwantitatieve maatregelen om de financiële kracht van een onderneming te beoordelen. Hoewel numerieke cijfers zoals ratio's en omzetprognoses ongetwijfeld van vitaal belang zijn voor investeringsbeslissingen, biedt de kwalitatieve analyse nog een nuttig hulpmiddel.

(Zie ook: De balans lezen .)

Fundamentele analyse: kwalitatieve factoren

Verschillende kwalitatieve factoren kunnen gemakkelijk worden verkregen uit openbare informatie over het bedrijf van belang. Een goed systeem van corporate governance dat zich houdt aan integriteitsbeginselen en transparante openbaarmakingen zal de risico's van frauduleus gedrag verminderen. Bovendien is een geldig systeem van checks and balances waarbij onafhankelijke derden de integriteit van de financiële overzichten van ondernemingen beoordelen en het gedrag van het management volgen, gecorreleerd met positieve aandelenrendementen op lange termijn. (Zie ook: Kwalitatieve analyse: wat maakt een bedrijf geweldig .)

Andere kwalitatieve overwegingen kunnen zijn hoe goed het bedrijf zich aanpast aan sociale, technologische, economische en politieke veranderingen. Bedrijven met sterke politieke banden kunnen vaak ernstig verlamd raken zodra dit ondersteuningssysteem wordt verwijderd. Evenzo, als een bedrijf volledig afhankelijk is van een huidig ​​sociaal fenomeen (zoals een bevlieging) of een enkele technologie, kunnen veranderingen in deze variabelen het bedrijf verlammen. Dit type analyse is vaak moeilijker dan analyse op basis van fundamentals omdat het hypothesen vereist die niet gemakkelijk kunnen worden beantwoord.

(Zie ook: Inleiding tot fundamentele analyse.)

Porter's Five Forces

Het vijfkrachten-raamwerk van Porter is een kwalitatief hulpmiddel dat van toepassing is op investeringsanalyses. Het raamwerk helpt de concurrentiepositie van een bedrijf in zijn branche te analyseren. De krachten van Porter onderzoeken branchespecifieke omstandigheden en helpen beleggers te bepalen hoe goed een onderneming zich kan aanpassen aan veranderingen in haar doelmarkt.

De analyse van Michael Porter dient als een alternatief voor het meer gebruikelijke SWOT-model (sterke en zwakke punten, kansen, bedreigingen) van Albert Humphrey.

De vijf krachten van Porter zijn:

• De dreiging van vervangende diensten of producten
• De dreiging van toegenomen concurrentie van rivalen op de markt
• De dreiging van nieuwkomers op de markt
• De onderhandelingsmacht van leveranciers
• De onderhandelingsmacht van klanten

Het gebruik van deze krachten vereist een goed begrip van de algemene industrie / markt, het bedrijfsmodel van het bedrijf en een waardering voor hoe het bedrijf zich kan aanpassen aan veranderingen in marktomstandigheden. Kortom, beleggers moeten analyseren hoe een bedrijf kan reageren op de onderliggende bedreigingen. Het is bijvoorbeeld gebruikelijk dat een bedrijf hoog scoort op het gebied van concurrentieweerstand op vier krachten en faalt op de vijfde. Het is onvermijdelijk dat de belegger beslist hoe een dergelijk scenario de aantrekkingskracht van een belegging zou beïnvloeden.

(Zie ook: Basisbeginselen van technische analyse .)

1. De dreiging van vervangende producten of diensten

De dreiging van vervangende producten of diensten ontstaat wanneer klanten gemakkelijk kunnen overschakelen op alternatieve producten (niet noodzakelijkerwijs alternatieve merken). Bijvoorbeeld, in een samenleving die een drastische bevolkingsgroei ervaart, kunnen mensen hun methode van primair transport van motorvoertuigen naar fietsen of openbaar vervoer gaan vervangen. Dergelijke veranderingen in gedragspatronen zouden de prestaties van de auto-industrie belemmeren.

Om te bepalen of een dergelijke dreiging realistisch is, moeten echter verschillende overwegingen worden gemaakt, zoals overstapkosten en de bruikbaarheid van alternatieve producten. In het vorige voorbeeld, als de meeste mensen over het algemeen korte afstanden dagelijks pendelen, kunnen fietsen een echte bedreiging voor autofabrikanten worden. Aan de andere kant, als de gemiddelde dagelijkse afstand die men moet afleggen aanzienlijk is, zijn mensen minder geneigd om over te stappen op bussen of fietsen.

2. Bedreigingen van toegenomen concurrentie van rivalen

Marktverzadiging voorkomt vaak dat een enkele speler een groter verkoopvoordeel behaalt en een stijging van de omzet ervaart. Deze interne dreiging is aanwezig in bijna elke industrie die niet wordt gedomineerd door een monopolie. Bij het analyseren van het soort dreiging dat concurrentie met zich meebrengt, moet rekening worden gehouden met een breed scala aan factoren, zoals merkwaarde, marktpositie, advertentie-expertise en technologische innovatie. In veel situaties kan de grootste speler in de industrie verouderd raken als deze niet over de eigenschappen beschikt die een stabiel en aanhoudend concurrentievoordeel garanderen.

Twee veelvoorkomende statistieken die worden gebruikt om het concurrentievermogen van een markt te bepalen, zijn de Herfindahl-Hirschman-index en de concentratieverhouding. Terwijl de HHI de marktconcentratie en het concurrentieniveau meet, geeft de concentratieverhouding een maat voor het percentage van het totale marktaandeel van de grootste bedrijven in de sector.

3. Een dreiging van nieuwe deelnemers

Barrières voor toegang zijn een van de meest cruciale componenten van Porter's framework. Toegangsbarrières kunnen bestaan ​​in de vorm van patenten, substantiële kapitaalvereisten, overheidsvoorschriften, toegang tot een goed distributienetwerk en technologische expertise. In wezen zullen nieuwkomers op een markt meerdere barrières moeten overwinnen om te kunnen concurreren met de reeds gevestigde bedrijven. Als de industrie aanzienlijke initiële kapitaaluitgaven nodig heeft, zullen kleinere bedrijven gewoon niet in staat zijn om de markt te betreden.

(Zie ook: Economic Moats: de beste verdediging van een succesvol bedrijf .)

Heel vaak is een bedrijf de eerste op de markt met een innovatieve technologie of service die automatisch de manier creëert waarop zaken worden gedaan in een bepaalde markt. Tenzij er stevige toetredingsdrempels zijn, kunnen concurrenten gemakkelijk de markt betreden en het welvarende bedrijfsmodel van de onderneming repliceren, waardoor het rendement van het oorspronkelijke bedrijf afneemt. Wanneer toetredingsdrempels ontbreken, zullen die bedrijven die al in de branche zijn hun marges zien verminderen en een latere koersdaling van aandelen ervaren, aangezien concurrentie de convergentie naar normale winstniveaus dwingt.

4. Onderhandelingsmacht van leveranciers

De dreiging van onevenredige onderhandelingspositie van leveranciers is meestal een probleem voor kleinere bedrijven die uitsluitend afhankelijk zijn van de input van één verkoper. Als een restaurant dat gespecialiseerd is in unieke gerechten bijvoorbeeld alleen in staat is om de ingrediënten van één leverancier te kopen, kan die leverancier gemakkelijk de prijzen verhogen die het in rekening brengt. Dit zal de marges voor het restaurant verlagen of het restaurant zal de extra kosten van de ingrediënten aan zijn gasten moeten doorberekenen. Een van de belangrijkste factoren die de prijs bepalen, is de wet van vraag en aanbod.

(Zie ook: Economische basis: vraag en aanbod .)

Grote retailers zoals Walmart en Target zijn over het algemeen niet overgeleverd aan hun leveranciers, omdat ze toegang hebben tot een breed distributienetwerk. Kleinere nichebedrijven kunnen echter worden geconfronteerd met een realistische dreiging van prijsstijgingen van leveranciers. Toegang krijgen tot dit soort informatie - wie de leveranciers van een bedrijf zijn en wat de bestaande relatie tussen de kopers en verkopers is - vereist meestal uitgebreid onderzoek.

5. Onderhandelingsmacht van klanten

Wanneer Walmart en Target worden gezien als de klanten van een transactie, oefenen ze een aanzienlijke hoeveelheid koopkracht uit. Veel bedrijven zijn afhankelijk van grote winkelketens om bij hen te blijven kopen - kopers kunnen dus gunstige prijscontracten afsluiten en het inkomstenpotentieel van hun leveranciers minimaliseren. Deze dreiging is het tegenovergestelde van de bezorgdheid over de onderhandelingsmacht van leveranciers.

Vergelijkbaar met de basistheorie voor portefeuilles, die stelt dat beleggers hun participaties moeten diversifiëren om hun blootstelling aan eenzelfde effect te minimaliseren, moeten veilige bedrijven niet volledig afhankelijk zijn van een enkele klant. Als een klant zijn contract bijvoorbeeld niet verlengt, zou dit niet voldoende moeten zijn om de leverancier failliet te laten gaan. Het hebben van een divers klantenbestand is de sleutel tot het verminderen van deze dreiging.

Het komt neer op

Het analysekader van Porter definieert de belangrijke criteria om de stabiliteit van een onderneming te bepalen. Hoge dreigingsniveaus geven meestal aan dat toekomstige winsten kunnen verslechteren en vice versa. Een hot company in een groeiende industrie kan bijvoorbeeld snel verouderd raken als er geen toetredingsdrempels zijn. Evenzo zal een bedrijf dat producten verkoopt waarvoor er veel substituten zijn, geen prijsmacht kunnen uitoefenen om zijn marges te verbeteren, en het kan zelfs marktaandeel verliezen aan zijn concurrenten.

De kwalitatieve maatregelen die Michael Porter in het vijf-krachtskader van Porter heeft geïntroduceerd, stellen investeerders in staat conclusies te trekken over een onderneming die niet onmiddellijk zichtbaar zijn op de balans, maar die een materiële impact zullen hebben op toekomstige prestaties. Hoewel kwantitatieve factoren zoals de koers / winst en schuld / eigen vermogen ratio vaak de belangrijkste zorgen van beleggers zijn, spelen kwalitatieve criteria een even grote rol bij het blootleggen van aandelen die op lange termijn waarde zullen bieden.

(Zie ook: 3 geheimen van succesvolle bedrijven .)