Asset Manager Ethics: investeringsproces en acties

De wereldwijde financiële markten zijn aantrekkelijk voor zowel professionals als particulieren; beide zijn hongerig om verstand met de markt te matchen en proberen hem te verslaan. Beleggers merken zichzelf echter vaak af van de markt omdat deze niet meewerkte en zich niet gedroeg zoals verwacht. Vanwege de moeilijkheid om de markt nauwkeurig te voorspellen, hebben professionele vermogensbeheerders de neiging om een ​​beleggingsproces te ontwikkelen - een procedure die zij volgen om klantactiva te beheren, zodat klanten weten wat ze van de manager en hun belegging kunnen verwachten.

Investeringsprocessen worden niet in een opwelling uitgevonden, noch zijn ze onmiddellijk. Ze worden vaak aangescherpt gedurende vele jaren van vallen en opstaan, van onderzoeken en deelnemen aan de markten, in tijden van frequente winsten en onoverkomelijke verliezen. En deze processen worden vaak getest tijdens verschillende punten in de economische cyclus en worden herhaalbaar gemaakt. De overtuiging is dat het proces het team (de manager en de klant) de beste kans biedt om de markt te "overtreffen" om hun doelen te bereiken. (Zie voor meer informatie: Uw rol in het beleggingsproces begrijpen.)

Investeringsproces en acties

Managers moeten bij het ontwikkelen van hun beleggingsproces enkele 'algemene regels' vaststellen die het zinvol maken. Velen houden zich aan de richtlijnen van het CFA Institute. Hoewel het CFA Institute geen wettelijk bestuursorgaan is, is het een professionele handelsorganisatie die veel invloed heeft op de professionele beleggingsgemeenschap. Het CFA Institute biedt een Asset Manager professionele gedragscode met zes richtlijnen met betrekking tot het beleggingsproces en de acties van de manager:

1. Managers moeten redelijke zorg en een verstandig oordeel gebruiken bij het beheer van klantactiva . Met andere woorden, investeringsmanagers moeten onderzoek en analyses uitvoeren en beslissingen nemen die logisch zijn voor de klant op basis van de manier waarop de manager ermee instemde de portefeuille van de klant te beheren.

2. Managers mogen zich niet bezighouden met praktijken die zijn ontworpen om prijzen te vervalsen of het handelsvolume kunstmatig te vergroten met de bedoeling marktdeelnemers te misleiden . Dit betekent dat managers geen valse geruchten of misleidende informatie over een beveiliging kunnen verspreiden. Ook kunnen managers geen grote positie in een effect kopen om de prijs te manipuleren of aan het einde van een kwartaal in niet-liquide aandelen handelen om de prijs van het effect op te drijven, zodat de prijs er hoger uitziet wanneer ze hun posities aan klanten melden. Hoewel veel van deze acties moeilijk te bewijzen kunnen zijn, met name met het toegenomen handelsvolume en de volatiliteit die worden toegeschreven aan hoogfrequente handel, zou het proces van de activabeheerder vanuit ethisch oogpunt dit soort activiteiten moeten uitsluiten.

3. Managers moeten eerlijk en objectief omgaan met alle klanten bij het verstrekken van beleggingsinformatie, het doen van beleggingsaanbevelingen of het nemen van investeringsacties . Klanten moeten er zeker van kunnen zijn dat ze gelijk worden behandeld, dat geen andere klant een voorkeursbehandeling krijgt die een negatieve invloed kan hebben op hun portfolio. Er zijn echter bepaalde gevallen waarin een manager meer premium services of producten kan aanbieden aan een selecte groep klanten (bijvoorbeeld op basis van het beheerde vermogen), maar die manager moet deze regelingen bekendmaken en beschikbaar maken voor iedereen geschikte klanten.

4. Managers moeten een redelijke en adequate basis hebben voor investeringsbeslissingen . Met name deze bepaling raakt de kern van het beleggingsproces. Managers kunnen niet willekeurig investeringen voor de portefeuille van een klant selecteren zonder een 'redelijke en toereikende basis'. Het beleggingsproces moet zodanig zijn ontworpen dat de manager de investeringskans redelijkerwijs kan analyseren, ongeacht of deze een fundamentele of technische analyse gebruikt, om een ​​goede beleggingsbeslissing te formuleren. -geïnformeerd, is grondig onderzocht en houdt rekening met veronderstellingen en risico's met betrekking tot de tijdigheid van informatie, het type instrument en de objectiviteit en onafhankelijkheid van onderzoek door derden (bijvoorbeeld Wall Street-onderzoek).

5. Managers hoeven alleen investeringsacties te ondernemen die consistent zijn met de vermelde doelstellingen en beperkingen van die portefeuille en voldoende informatie en informatie verstrekken, zodat beleggers kunnen overwegen of voorgestelde wijzigingen in de beleggingsstijl of strategie aan hun beleggingsbehoeften voldoen . Het beleggingsproces van de manager moet worden gevolgd en klanten moeten erop kunnen vertrouwen dat managers hun doelstellingen trouw blijven. Aan managers kan echter ook een zekere mate van flexibiliteit worden verleend om te profiteren van verschillende marktsituaties, maar ze moeten deze beslissingen met klanten communiceren. Communicatie moet op regelmatige basis plaatsvinden, vooral wanneer managers afwijken van hun aangegeven strategie. Het is van cruciaal belang om klanten goed geïnformeerd te houden en te kunnen bepalen of de gewijzigde strategie aan hun verwachtingen voldoet.

6. Managers moeten de beleggingsdoelstellingen van de klant evalueren en begrijpen . Managers moeten de doelstellingen van de klant begrijpen om passende acties namens de klanten te kunnen ondernemen. Dit wordt meestal gedaan in een beleggingsbeleidsverklaring (IPS), waarin wordt bepaald hoeveel risico cliënten bereid of in staat zijn te dragen, verwachte rendementsdoelstellingen, de tijd tot de activa nodig zijn, geldbehoeften op korte en lange termijn, verplichtingen ( bijv. autoleningen, hypotheken, enz.), belastingimpact en eventuele wettelijke, regelgevende of andere unieke omstandigheden. De IPS, die jaarlijks wordt herzien of wanneer zich een verandering in de omstandigheid voordoet (zoals overlijden of pensionering), zal de manager helpen bij het kiezen van investeringen die geschikt zijn voor de klant, terwijl ook wordt bepaald hoe de prestaties van de manager worden gemeten. (Zie voor meer informatie: Een voorbeeld van een verklaring over het beleggingsbeleid.)

Het komt neer op

Deze richtlijnen zijn misschien niet wettelijk verplicht, maar volgen meestal de geest van de wet met betrekking tot de Investment Act van 1940 en de daaropvolgende wettelijke en regelgevende vereisten. Wat nog belangrijker is, deze richtlijnen helpen bij het stellen van verwachtingen voor zowel de cliënt als de manager om een ​​duidelijk begrip van doelen te krijgen en een plan op te stellen over hoe deze op een eerlijke, ethische en voorzichtige manier kunnen worden bereikt.