Kan ik geld verdienen met een Couch-Potato-portfolio?

De couch-potato-portefeuille is een indexeringsinvesteringsstrategie die alleen jaarlijkse monitoring door een belegger vereist. Het is een passieve beleggingsstrategie die is ontworpen voor de langetermijnbelegger die bereid is zijn fondsen met rust te laten. Als u geïnteresseerd bent in een meer praktische aanpak en graag de aandelenmarkt bekijkt en erop reageert, is deze strategie niets voor u.

De portefeuille opbouwen

Scott Burns, schrijver van persoonlijke financiën, ontwikkelde de Couch Potato Investing Strategie in 1991 als een alternatief voor mensen die geldmanagers betaalden om hun investeringen af ​​te handelen. Couch-aardappel-portefeuilles zijn onderhoudsarm en goedkoop en vereisen minimale opstarttijd. Het oorspronkelijke recept van Burns was eenvoudig.

Een belegger kan deze strategie implementeren door de helft van zijn geld in een gewoon aandelenfonds zoals de Standard & Poor's 500 Index (S&P 500) te steken en de andere helft in een totale obligatiefondsmarkt die de Bloomberg Barclays US Aggregate Bond Index voor tussentijdse looptijd nabootst obligaties.

Hoewel niet verplicht, stelde Burns ook twee indexfondsen voor die correleren met de beschreven activaklassen: het Vanguard Index 500 Fund (VFINX) en het Vanguard Total Bond Market Index Fund (VBMFX). Maar er zijn veel andere indexfondsen om uit te kiezen.

Aan het begin van elk nieuw jaar hoeft de belegger alleen de totale portefeuillewaarde door twee te delen en vervolgens de portefeuille opnieuw in evenwicht te brengen door de helft van de fondsen in de S&P 500 en de andere helft in de obligatie-index te plaatsen.

Portfolio-prestaties

Laten we eens kijken hoe het couch-potato-model zou hebben gepresteerd in relatie tot de S&P 500 en de obligatie-index (gebaseerd op het plaatsen van 50% van de fondsen in de S&P 500, 50% in de Bond Index en het opnieuw in evenwicht brengen aan het begin van elke jaar).

Het rendement op jaarbasis voor de S&P 500 is de afgelopen 90 jaar gemiddeld 9, 8% geweest, hoewel er duidelijke perioden van extreme volatiliteit zijn geweest. Obligatiebeleggingen zijn ontworpen om veel conservatiever te zijn dan aandelen. De couch-potato-portefeuille is ontworpen om 50% van de S&P 500 en 50% van de obligatie-index te gebruiken om de volatiliteit van een portefeuille te verminderen tegen lage kosten en met minimale inspanning voor de belegger.

Wegen Couch-potato Portfolio Returns

In stijgende beursomstandigheden zal de S&P 500 doorgaans beter presteren dan obligatiebeleggingen, maar met een hoger rendement komt een verhoogde blootstelling aan risico. Tijdens een van de slechtste berenmarktperiodes in de geschiedenis van de VS, 2000 tot 2002, verloor de S&P 500 in totaal 43, 1%, terwijl de bank-aardappelportfolio in dezelfde periode slechts 6, 3% verloor.

Beleggers kunnen aanzienlijk profiteren door een geavanceerdere indexeringsstrategie te implementeren met behulp van meerdere activaklassen en door kleine en internationale aandelen toe te voegen om het rendement te verhogen. Sommige beleggers geven nog steeds de voorkeur aan actief beheer boven passieve strategieën, hoewel studies hebben aangetoond dat 80% van de managers de vergelijkbare index niet verslaat.

De couch-potato-strategie werkt voor beleggers die lage kosten en weinig onderhoud willen in een portefeuille die alleen Amerikaanse aandelen en obligaties bevat. Dergelijke beleggers slapen 's nachts goed, wetende dat hun risico wordt verkleind door niet 100% van de fondsen op de aandelenmarkt te hebben.