Een benchmark-obligatie definiëren
Een benchmarkobligatie is een obligatie die een standaard biedt waarmee de prestaties van andere obligaties kunnen worden gemeten. Staatsobligaties worden bijna altijd gebruikt als benchmarkobligaties.
Een benchmarkobligatie wordt ook wel een benchmarkemissie of bellwether-emissie genoemd.
Benchmarkobligatie afbreken
Een benchmarkvermogen, zoals de S&P 500 of Dow Jones Industrial Average (DJIA), wordt gebruikt om de prestaties van bedrijfsaandelen op de markten te volgen. Aandeelbeleggers kunnen een vergelijking maken van de aandelen van een bedrijf met een vergelijkbaar eigen vermogen in de benchmark om te begrijpen op welk niveau de aandelen van het bedrijf presteren. Het concept van een benchmarkobligatie is vergelijkbaar met het benchmarkvermogen, maar een benchmarkobligatie werkt op een iets andere manier.
In wezen is de benchmarkobligatie een effect waarop de koersen van andere obligaties reageren. Obligatiebeleggers en fondsbeheerders gebruiken de benchmarkobligatie als maatstaf voor het meten van obligatieprestaties en om te begrijpen welk rendement op de vraag hoger is dan het benchmarkrendement. Om een vergelijking geschikt en nuttig te maken, moeten de benchmark en de obligatie die daarmee wordt vergeleken een vergelijkbare liquiditeit, emissiegrootte en coupon hebben. Bijvoorbeeld, de 10-jarige Amerikaanse schatkistobligatie wordt meestal gebruikt als benchmark voor 10-jarige obligaties in de markt. Omdat schatkisteffecten worden beschouwd als risicovrije beleggingen die worden gegarandeerd door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid, bieden deze effecten een risicovrij rendement. Een belegger die het rendement voor een bedrijfsobligatie met een looptijd van 10 jaar wil meten, die hoogstwaarschijnlijk meer risico loopt dan een staatsobligatie, zal het rendement vergelijken met de staatsobligatie met een looptijd van 10 jaar. Als het rendement op een 10-jarige T-obligatie 2, 85% bedraagt, zal de belegger een risicopremie van 2, 85% van de emittenten van de bedrijfsobligaties eisen.
Meer specifiek is de benchmarkobligatie de laatste uitgifte binnen een bepaalde looptijd. Terwijl de kenmerken van de obligatie de beslissing bepalen met betrekking tot het aandeel dat als benchmark moet worden opgenomen, wordt een commissie genomen die brede regels volgt over de activiteiten van de bedrijven die worden vertegenwoordigd door een benchmarkindex, inclusief een benchmarkobligatie of het vervangen van een benchmarkobligatie door een andere. Kenmerken zijn onder meer vervaldatum, kredietwaardigheid, emissiegrootte en liquiditeit. Een obligatie die aan de vermelde criteria voldoet, wordt als benchmark opgenomen. Bovendien zullen op de balansdatum, die de componenten van de obligatie-index kunnen veranderen, obligaties die niet langer aan de indexcriteria voldoen worden verwijderd en zullen alle nieuwe obligaties die aan de criteria voldoen worden toegevoegd.
De Schatkist geeft bijvoorbeeld obligaties met een looptijd van 5 jaar, die vaak worden gebruikt als benchmarkobligatie voor obligaties met een looptijd van 5 jaar, opnieuw uit en geeft deze opnieuw uit. Naarmate de maanden en jaren verstrijken, wordt de 5-jarige looptijd van de obligaties verlaagd tot 4, 5, 4, 3, 8, 3, 7, 3 jaar, enzovoort, totdat deze de vervaldatum bereikt. In een normale renteomgeving dalen de obligatierendementen echter naarmate de obligatie de vervaldatum nadert. In feite hebben langlopende obligaties een hoger rendement dan kortere obligaties. Daarom zal een benchmark die de vervaldatum nadert, worden gewaardeerd tegen opeenvolgende lagere rendementen. Om het rendement weer op te voeren, zal de overheid opnieuw een obligatie op 5 jaar uitgeven. Deze laatste emissie vervangt de oudere emissie als benchmarkobligatie voor 5-jaars obligaties.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.