Efficiënte markthypothese: is de aandelenmarkt efficiënt?

Een belangrijk debat onder beleggers is of de aandelenmarkt efficiënt is, dat wil zeggen of deze alle informatie weergeeft die op een bepaald moment beschikbaar is voor marktdeelnemers. De efficiënte markthypothese (EMH) stelt dat alle aandelen perfect geprijsd zijn op basis van hun inherente beleggingseigenschappen, waarvan de kennis alle marktdeelnemers in gelijke mate bezit.

Financiële theorieën zijn subjectief. Met andere woorden, er zijn geen bewezen wetten in de financiën. In plaats daarvan proberen ideeën uit te leggen hoe de markt werkt. Hier bekijken we waar de efficiënte markthypothese tekortschiet wat betreft het verklaren van het gedrag van de aandelenmarkt. Hoewel het misschien gemakkelijk is om een ​​aantal tekortkomingen in de theorie te zien, is het belangrijk om de relevantie ervan in de moderne investeringsomgeving te onderzoeken.

Belangrijkste leerpunten

• De efficiënte markthypothese veronderstelt dat alle aandelen tegen hun reële waarde worden verhandeld.
• Het zwakke principe houdt in dat aandelenkoersen alle beschikbare informatie weerspiegelen, het semi-sterke impliceert dat aandelenkoersen in alle openbaar beschikbare informatie worden verwerkt en het sterke principe houdt in dat alle informatie al in de aandelenkoersen is verwerkt.
• De theorie veronderstelt dat het onmogelijk zou zijn om de markt te overtreffen en dat alle beleggers informatie op dezelfde manier interpreteren.
• Hoewel de meeste beslissingen nog steeds door mensen worden genomen, kan het gebruik van computers om informatie te analyseren de theorie relevanter maken.

Efficiënte markthypothese (EMH) principes en variaties

De efficiënte markthypothese kent drie principes: de zwakke, de semi-sterke en de sterke.

De EMH is ontwikkeld op basis van Ph.D. van econoom Eugene Fama. proefschrift in de jaren zestig.

De zwakken gaan ervan uit dat de huidige aandelenkoersen alle beschikbare informatie weerspiegelen. Het gaat verder om te zeggen dat prestaties uit het verleden niet relevant zijn voor wat de toekomst in petto heeft voor de aandelen. Daarom wordt ervan uitgegaan dat technische analyse niet kan worden gebruikt om rendement te behalen.

De semi-sterke vorm van de theorie beweert dat aandelenkoersen worden verwerkt in alle informatie die publiek beschikbaar is. Daarom kunnen beleggers geen fundamentele analyse gebruiken om de markt te verslaan en aanzienlijke winsten te behalen.

In de sterke vorm van de theorie is alle informatie - zowel publiek als privaat - al verwerkt in de aandelenkoersen. Dus het gaat ervan uit dat niemand een voordeel heeft van de beschikbare informatie, of dat nu iemand van binnen of van buiten is. Daarom houdt het in dat de markt perfect is en dat het maken van buitensporige winst uit de markt zo goed als onmogelijk is.

Problemen van EMH

Hoewel het misschien geweldig klinkt, komt deze theorie niet zonder kritiek.

Ten eerste gaat de efficiënte markthypothese ervan uit dat alle beleggers alle beschikbare informatie op precies dezelfde manier waarnemen. De verschillende methoden voor het analyseren en waarderen van aandelen vormen een aantal problemen voor de geldigheid van de EMH. Als een belegger op zoek is naar ondergewaardeerde marktkansen, terwijl een andere een aandeel beoordeelt op basis van zijn groeipotentieel, zullen deze twee beleggers al tot een andere beoordeling van de reële marktwaarde van het aandeel zijn gekomen. Daarom wijst een argument tegen de EMH erop dat, aangezien beleggers aandelen anders waarderen, het onmogelijk is om te bepalen wat een aandeel waard zou moeten zijn onder een efficiënte markt.

Voorstanders van de EMH concluderen dat beleggers kunnen profiteren van het beleggen in een goedkope, passieve portefeuille.

Ten tweede is geen enkele belegger ooit in staat een grotere winstgevendheid te bereiken dan een andere met hetzelfde aantal geïnvesteerde fondsen volgens de efficiënte markthypothese. Omdat ze allebei dezelfde informatie hebben, kunnen ze alleen identieke rendementen behalen. Maar let op het brede scala aan beleggingsrendementen dat wordt behaald door het hele universum van beleggers, beleggingsfondsen, enzovoort. Als geen enkele belegger een duidelijk voordeel ten opzichte van een ander had, zou er dan een reeks jaarlijkse rendementen zijn in de beleggingsfondsensector, van aanzienlijke verliezen tot 50% winst of meer? Volgens de EMH betekent dit dat als een belegger winstgevend is, elke belegger winstgevend is. Maar dit is verre van waar.

Ten derde (en nauw verwant met het tweede punt) zou volgens de efficiënte markthypothese geen enkele belegger ooit de markt of het gemiddelde jaarlijkse rendement moeten kunnen verslaan dat alle beleggers en fondsen met hun beste inspanningen kunnen behalen. Dit zou natuurlijk impliceren, zoals veel marktdeskundigen vaak beweren, de absoluut beste beleggingsstrategie is gewoon al uw beleggingsfondsen in een indexfonds te plaatsen. Dit zou toenemen of afnemen in overeenstemming met het algemene niveau van de winstgevendheid of verliezen van bedrijven. Maar er zijn veel beleggers die de markt consequent hebben verslagen. Warren Buffett is een van degenen die erin geslaagd is om de gemiddelden jaar na jaar te overtreffen.

Kwalificatie van de EMH

Eugene Fama had nooit gedacht dat zijn efficiënte markt altijd 100% efficiënt zou zijn. Dat zou onmogelijk zijn, omdat het tijd kost voordat aandelenkoersen op nieuwe informatie reageren. De efficiënte hypothese geeft echter geen strikte definitie van hoeveel tijdprijzen nodig hebben om terug te keren naar reële waarde. Bovendien zijn willekeurige gebeurtenissen onder een efficiënte markt volledig acceptabel, maar zullen altijd worden gladgestreken wanneer de prijzen weer aan de norm voldoen.

Maar het is belangrijk om te vragen of EMH zichzelf ondermijnt door willekeurige gebeurtenissen of omgevingsfactoren toe te staan. Het lijdt geen twijfel dat dergelijke eventualiteiten moeten worden beschouwd als marktefficiëntie, maar per definitie verklaart echte efficiëntie die factoren onmiddellijk. Met andere woorden, prijzen zouden vrijwel onmiddellijk moeten reageren met de publicatie van nieuwe informatie waarvan kan worden verwacht dat deze de beleggingskenmerken van een aandeel beïnvloedt. Dus als de EMH inefficiënties toestaat, moet het misschien toegeven dat absolute marktefficiëntie onmogelijk is.

Marktefficiëntie vergroten?

Hoewel het relatief eenvoudig is om koud water in de efficiënte markthypothese te gieten, kan de relevantie ervan zelfs toenemen. Met de opkomst van geautomatiseerde systemen om aandeleninvesteringen, transacties en bedrijven te analyseren, worden investeringen steeds geautomatiseerd op basis van strikte wiskundige of fundamentele analytische methoden. Met de juiste kracht en snelheid kunnen sommige computers onmiddellijk alle beschikbare informatie verwerken en dergelijke analyses zelfs vertalen in een onmiddellijke handelsuitvoering.

Ondanks het toenemende gebruik van computers, wordt de meeste besluitvorming nog steeds door mensen genomen en is er daarom sprake van menselijke fouten. Zelfs op institutioneel niveau is het gebruik van analytische machines allesbehalve universeel. Hoewel het succes van beleggen in aandelenmarkten meestal gebaseerd is op de vaardigheden van individuele of institutionele beleggers, zullen mensen voortdurend zoeken naar de trefzekere methode om een ​​hoger rendement te behalen dan de marktgemiddelden.

Het komt neer op

Het is veilig om te zeggen dat de markt niet snel een perfecte efficiëntie zal bereiken. Voor een grotere efficiëntie moeten al deze dingen gebeuren:

• Universele toegang tot snelle en geavanceerde systemen voor prijsanalyse.
• Een universeel geaccepteerd analysesysteem van prijsaandelen.
• Een absolute afwezigheid van menselijke emotie bij de besluitvorming over investeringen.
• De bereidheid van alle beleggers om te accepteren dat hun rendementen of verliezen exact identiek zullen zijn aan alle andere marktdeelnemers.

Het is moeilijk voor te stellen dat zelfs aan een van deze criteria voor marktefficiëntie ooit wordt voldaan.