Buitenlandse portefeuille versus directe buitenlandse investeringen: wat is het verschil?
Buitenlandse investeringen zijn simpelweg investeren in een ander land dan uw eigen land. Het gaat om kapitaal dat van het ene land naar het andere stroomt en buitenlanders die eigendom hebben of inspraak hebben in het bedrijfsleven. Buitenlandse investeringen worden over het algemeen gezien als een katalysator voor economische groei en kunnen worden uitgevoerd door instellingen, bedrijven en particulieren.
Bij buitenlandse investeringen moeten beleggers rekening houden met economische factoren en andere risicofactoren, zoals politieke instabiliteit en valutarisico. Deze factoren kunnen worden gebruikt om te beslissen of een belegging rechtstreeks of via een portefeuille moet plaatsvinden.
Directe buitenlandse investeringen
Directe buitenlandse investeringen (DBI) omvatten het vestigen van een direct zakelijk belang in een vreemd land, zoals het kopen of oprichten van een productiebedrijf, het bouwen van magazijnen of het kopen van gebouwen.
Directe buitenlandse investeringen hebben de neiging om meer van een aanzienlijk langetermijnbelang te vestigen in de economie van een vreemd land. Vanwege het aanzienlijk hogere vereiste investeringsniveau, worden buitenlandse directe investeringen meestal gedaan door multinationale ondernemingen, grote instellingen of risicokapitaalondernemingen. Directe buitenlandse investeringen worden meestal gunstiger gezien, omdat ze als langetermijninvesteringen worden beschouwd, evenals investeringen in het welzijn van het land zelf.
Tegelijkertijd maakt de aard van directe investeringen, zoals het opzetten of verwerven van een productiefaciliteit, het veel moeilijker om de investering te liquideren of terug te trekken. Om deze reden worden directe investeringen meestal gedaan met in wezen dezelfde houding als het opzetten van een bedrijf in het eigen land - met de bedoeling om het bedrijf winstgevend te maken en zijn activiteiten voor onbepaalde tijd voort te zetten. Directe investeringen omvatten controle over de onderneming waarin wordt geïnvesteerd en deze direct kunnen beheren, maar het brengt ook meer risico, werk en betrokkenheid met zich mee.
Buitenlandse portefeuille-investeringen
Buitenlandse portefeuille-investering (FPI) verwijst naar beleggen in de financiële activa van een vreemd land, zoals aandelen of obligaties die beschikbaar zijn op een beurs. Dit soort investeringen wordt soms minder gunstig geacht dan directe investeringen, omdat portefeuille-investeringen snel kunnen worden verkocht en soms worden gezien als korte-termijnpogingen om geld te verdienen, in plaats van een lange-termijninvestering in de economie.
Portefeuillebeleggingen hebben doorgaans een korter tijdsbestek voor beleggingsrendement dan directe investeringen. Zoals bij elke belegging in aandelen, verwachten buitenlandse beleggers meestal snel winst te maken op hun beleggingen.
In tegenstelling tot directe investeringen biedt portefeuille-investering geen controle over de bedrijfsentiteit waarin de investering wordt gedaan.
Aangezien effecten gemakkelijk worden verhandeld, maakt de liquiditeit van portefeuillebeleggingen deze veel gemakkelijker te verkopen dan directe beleggingen. Portefeuillebeleggingen zijn toegankelijker voor de gemiddelde belegger dan directe beleggingen omdat ze veel minder investeringskapitaal en onderzoek vereisen.
Belangrijkste leerpunten
- Directe buitenlandse investeringen zijn het bouwen of kopen van bedrijven en de bijbehorende infrastructuur in het buitenland.
- Buitenlandse portefeuille-investeringen kopen effecten van vreemde landen, zoals aandelen en obligaties, op een beurs.
- Directe investeringen worden gezien als een langetermijninvestering in de economie van het land, terwijl portefeuillebeleggingen kunnen worden beschouwd als een korte-termijnbeweging om geld te verdienen.
- Directe investeringen zijn waarschijnlijk alleen geschikt voor grote bedrijven, instellingen en private equity-investeerders.