Hoe de Amerikaanse dollar de reservevaluta van de wereld werd

De eerste Amerikaanse dollar, zoals die vandaag bekend staat, werd in 1914 gedrukt bij de oprichting van de Federal Reserve Bank. Minder dan zes decennia later werd de dollar officieel de reservevaluta van de wereld. Het overwicht op de troon begon echter niet lang nadat de inkt droog was bij die eerste druk.

Belangrijkste leerpunten

• De eerste Amerikaanse dollar, zoals die vandaag bekend staat, werd in 1914 gedrukt bij de oprichting van de Federal Reserve Bank.
• Tijdens de Tweede Wereldoorlog leverden de VS de geallieerden en werden ze betaald in goud dat de VS voortstuwde naar de grootste houder van goud.
• Na de oorlog koppelden landen hun valuta aan de dollar, die gekoppeld was aan goud. De gouden standaard eindigde, maar de reserve status van de dollar bleef.
• Tegenwoordig is meer dan 61% van alle buitenlandse bankreserves uitgedrukt in Amerikaanse dollars en bijna 40% van de schuld van de wereld in dollars.

Inzicht in de geboorte van de Amerikaanse dollar

De Federal Reserve Bank is opgericht door de Federal Reserve Act van 1913 als reactie op de onbetrouwbaarheid en instabiliteit van een valutasysteem op basis van bankbiljetten uitgegeven door individuele banken. Op dat moment had de Amerikaanse economie Groot-Brittannië ingehaald als 's werelds grootste, maar Groot-Brittannië was nog steeds het centrum van de wereldhandel, waarvan een groot deel in Britse ponden werd verhandeld.

Ook koppelden de meeste ontwikkelde landen in die tijd hun valuta aan goud om stabiliteit in valutauitwisselingen te creëren.

De opkomst van de Amerikaanse dollar

Toen de Eerste Wereldoorlog echter uitbrak in 1914, verlieten veel landen de gouden standaard om hun militaire uitgaven met papiergeld te kunnen betalen, wat hun valuta devalueerde. Drie jaar na de oorlog merkte Groot-Brittannië, dat zich vast aan de gouden standaard had vastgehouden om zijn positie als 's werelds leidende valuta te handhaven, voor het eerst geld te lenen.

De Verenigde Staten werden de aangewezen geldschieter voor veel landen die bereid waren om in Amerikaanse dollar luidende obligaties te kopen. In 1919 werd Groot-Brittannië uiteindelijk gedwongen de gouden standaard te verlaten, die de bankrekeningen van internationale handelaren decimeerde die in ponden handelden. Tegen die tijd had de dollar het pond vervangen als 's werelds grootste reserve.

Tweede Wereldoorlog en de Amerikaanse dollar

Zoals in de Eerste Wereldoorlog, begonnen de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog ruim nadat de gevechten waren begonnen. Voordat het de oorlog inging, dienden de Verenigde Staten als belangrijkste eigenaar van de geallieerden van wapens, voorraden en andere goederen. Tegen het einde van de oorlog verzamelden de Verenigde Staten een groot deel van hun betaling in goud en bezat het overgrote deel van het goud in de wereld. Dit belette een terugkeer naar de gouden standaard door alle landen die hun goudreserves hadden uitgeput.

The Dollar and Bretton Woods

In 1944 kwamen afgevaardigden uit 44 geallieerde landen bijeen in Bretton Wood, New Hampshire, om een ​​systeem te bedenken om buitenlandse valuta te beheren dat geen enkel land in het nadeel zou brengen. Er werd besloten dat de valuta's van de wereld niet konden worden gekoppeld aan goud, maar wel aan de Amerikaanse dollar, die gekoppeld was aan goud.

De regeling, die bekend werd als de Bretton Woods-overeenkomst, stelde vast dat de centrale banken vaste wisselkoersen zouden handhaven tussen hun valuta en de dollar. Op hun beurt zouden de Verenigde Staten op verzoek Amerikaanse dollars inwisselen voor goud. Landen hadden een zekere mate van valuta's in situaties waarin hun valutawaarden te zwak of te sterk werden ten opzichte van de dollar. Ze konden hun valuta kopen of verkopen om de geldhoeveelheid te reguleren.

Op zichzelf staan ​​als de reservevaluta van de wereld

Als gevolg van de Bretton Woods-overeenkomst werd de Amerikaanse dollar officieel bekroond tot de reservevaluta van de wereld, ondersteund door 's werelds grootste goudreserves. In plaats van goudreserves hebben andere landen reserves van Amerikaanse dollars opgebouwd. Omdat ze een plek nodig hadden om hun dollars op te slaan, begonnen landen Amerikaanse schatkisteffecten te kopen, die zij als een veilige opslag van geld beschouwden.

De vraag naar schatkisteffecten in combinatie met de tekortuitgaven die nodig waren om de Vietnamoorlog en de binnenlandse programma's van de Great Society te financieren, zorgden ervoor dat de Verenigde Staten de markt overspoelden met papiergeld. Met toenemende bezorgdheid over de stabiliteit van de dollar begonnen de landen dollarreserves om te zetten in goud.

De vraag naar goud was zodanig dat president Richard Nixon werd gedwongen in te grijpen en de dollar van goud te verwijderen, wat leidde tot de zwevende wisselkoersen die vandaag bestaan. Hoewel er periodes van stagflatie zijn geweest - hoge inflatie en hoge werkloosheid - is de Amerikaanse dollar de reservevaluta van de wereld gebleven.

Heden

Tegenwoordig wordt meer dan 61% van alle buitenlandse bankreserves uitgedrukt in Amerikaanse dollars, volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Veel van de reserves zijn in contanten of Amerikaanse obligaties zoals US Treasuries. Ook is ongeveer 40% van de schuld van de wereld uitgedrukt in dollars.

De reservestatus is grotendeels gebaseerd op de omvang en sterkte van de Amerikaanse economie en de dominantie van de Amerikaanse financiële markten. Ondanks grote tekortuitgaven, triljoenen dollars aan buitenlandse schulden en de ongebreidelde bedrukking van Amerikaanse dollars, blijven Amerikaanse staatsobligaties de veiligste opslag van geld. Het vertrouwen en het vertrouwen dat de wereld heeft in het vermogen van de Verenigde Staten om zijn schulden te betalen, heeft de dollar behouden als de meest inwisselbare valuta voor het vergemakkelijken van de wereldhandel.