IRA versus levensverzekering voor pensioensparen: wat is het verschil?

Een 401 (k) -plan is een voor de hand liggende plek om pensioenfondsen weg te spuiten - als uw werkgever overeenkomt met een deel van uw bijdrage. Maar waar ga je heen als je maximaal hebt bijgedragen voor de wedstrijd, of als je werkplek er aanvankelijk geen biedt?

Veel werknemers blijven hun werkplekplan financieren, maar u hebt ook een aantal andere opties.

Een daarvan is bijdragen aan een individuele pensioenrekening (IRA), die meestal iets meer flexibiliteit biedt. Een andere mogelijke route is om een ​​permanente levensverzekering te kopen. Naast het bieden van een uitkering bij overlijden voor uw overlevenden, bevat dit beleid ook een spaarcomponent. Een deel van uw premie gaat naar uw uitkering bij overlijden; een ander deel bouwt uw contante waarde-account op, die groeit op een uitgestelde belasting.

In bepaalde gevallen kan de benadering 'verzekering als belegging' een verstandige stap zijn. Maar als u deze producten van dichterbij bekijkt, zult u merken dat ze meestal hogere kosten en grotere beperkingen met zich meebrengen dan een IRA.

Belangrijkste leerpunten

• Pensioensparen kan op een fiscaal voordelige manier groeien voor latere uitbetaling in het latere leven.
• 401 (k) plannen en IRA's laten belastinguitgestelde groei van investeringen toe, die vervolgens onderworpen zijn aan inkomstenbelasting bij intrekking, en die gepaard gaan met boetes voor vroege intrekking.
• Permanente levensverzekeringen kunnen ook worden gebouwd om pensioensparen op te bouwen. Deze fondsen lopen geen risico op verlies in de markt en kunnen belastingvrij accumuleren en betalen indien correct ontworpen.

IRA of 401 (k)

Tussen deze twee strategieën is een IRA de meest eenvoudige manier om te sparen voor pensioen. U maakt eenvoudig een account aan bij een beursvennootschap, beleggingsmaatschappij of bank en selecteert de investeringen die u wilt doen met uw bijdragen. Deze kunnen alles omvatten, van individuele aandelen tot beleggingsfondsen en goud.

Het belangrijkste voordeel van deze rekeningen is hun fiscale behandeling, die vergelijkbaar is met die van de 401 (k). Met een traditionele IRA zijn uw gekwalificeerde bijdragen - tot $ 6.000 in 2019 (tegen $ 5.500 in 2018) of $ 7.000 in totaal als u 50 jaar of ouder bent via een inhaalbijdrage van $ 1.000 ($ 6.500 in 2018) - aftrekbaar van de belasting, en de investeringen groeien op een uitgestelde belasting. Bij pensionering betaalt u gewone inkomstenbelasting over het bedrag dat u opneemt.

Een Roth IRA heeft vergelijkbare voordelen, maar omgekeerd. U belegt met dollars na belastingen (dus geen belastingaftrek op dat moment), maar u betaalt geen cent extra belasting over de opgebouwde fondsen, zolang u de rekening minstens vijf jaar bezit en 59 ½ jaar voordat u geld opneemt.

Permanente levensverzekering

Permanente levensverzekeringen zijn iets ingewikkelder. Elke keer dat u een premie betaalt, gaat een deel ervan naar een account met contante waarde. Met een hele levensverzekering crediteert de koerier uw account met een bepaald percentage op basis van hoe zijn eigen beleggingen presteren. Als u uw beleid al een paar jaar hebt, ziet u meestal jaarrendementen in het bereik van 3% tot 6%, vaak met inkomsten die belastingvrij zijn verdiend.

Andere soorten permanente levensverzekeringen werken een beetje anders. Bijvoorbeeld, met een variabel universeel levensverzekeringsbeleid (VUL), is het kredietbedrag gebonden aan de prestaties van aandelenfondsen en obligatiefondsen van uw keuze. Het potentiële rendement is hoger, maar ook het risico. Als de markt gedurende een bepaalde periode terrein verliest, moet u mogelijk een hogere premie betalen om uw dekking op zijn plaats te houden.

Beleggers die voor hun pensioenbehoeften op levensverzekeringen vertrouwen, moeten op de lange termijn denken - het kan 10 tot 20 jaar duren om een ​​aanzienlijke contante waarde-account op te bouwen. Als uw balans eenmaal groot genoeg is, kunt u op enkele manieren uw beleid gebruiken voor persoonlijke behoeften. Betaalde toevoegingen (PUA's) zijn een goede manier om de hoeveelheid contante waarde te verhogen in een beleid voor lage relatieve kosten en die het pensioeninkomen later kunnen maximaliseren.

Een mogelijkheid is om periodieke opnames te doen. Zolang u niet meer trekt dan uw basis - dat wil zeggen hoeveel u aan premies hebt betaald - zult u hier geen belasting voor ervaren. Elk extra bedrag is onderworpen aan gewone inkomstenbelastingtarieven. Om de IRS op afstand te houden, stoppen sommige mensen met het maken van opnames zodra ze hun basis hebben bereikt. Van daaruit nemen ze een lening tegen hun polis, die meestal belastingvrij is.

Nog een andere optie is om uw beleid op te geven en de contante waarde in één keer te krijgen, minus eventuele uitstaande leningen. Maar er is een belangrijke vangst: elke keer dat u geld ophaalt, verlaagt u de uitkering bij overlijden voor uw erfgenamen. Als u een lening tegen uw polis sluit, moet u deze terugbetalen (met rente) om deze weer op te bouwen. En als u het opgeeft, verliest u waarschijnlijk uw dekking helemaal.

Vergelijk dit met iemand die een veel goedkopere levensverzekering, die geen spaarfunctie heeft, koopt en het verschil in een IRA investeert. Ze kunnen hun spaargeld op elk moment na de leeftijd van 59 ½ onderdompelen zonder de verzekering of de uitbetaling te beïnvloeden in geval u sterft. En ze kunnen elk resterend saldo aan hun familieleden overlaten, wat niet kan worden gezegd van uw geldwaarde-account.

Een dure aanpak?

Misschien is de grootste klop op permanente levensverzekeringen hun kosten vooraf. Ten eerste is er de initiële vergoeding die helpt de commissie van de agent te betalen. Vaak kan dit de helft van uw premies voor het eerste jaar opeten. Daarom duurt het een paar jaar voordat uw geldwaarde-account echt begint te groeien.

Bovendien worden polishouders vaak geconfronteerd met hoge investeringskosten, vaak ongeveer 3% per jaar. De gemiddelde kostenratio voor alle aandelenfondsen die te koop worden aangeboden, is daarentegen 1, 25%. Dus investeren in een IRA stelt u in staat om deze significante belemmering van uw rendement te elimineren.

Maar dat is niet alles. U moet zich ook zorgen maken over afkoopkosten als uw polis binnen de eerste paar jaar vervalt. U verliest dus niet alleen uw uitkering bij overlijden, maar ook een aanzienlijk deel van uw kassaldo. Bij de meeste polissen neemt het bedrag van deze vergoeding geleidelijk af over een periode van jaren en verdwijnt dan.

Als u echter streeft naar langetermijnstrategieën, zullen permanente levensverzekeringen die zijn ontworpen om extra contante waarde te accumuleren, de neiging hebben om rond het tiende jaar van de polis te breken. Bovendien wordt er elk jaar daarvoor geld verzameld, dus als u de polis zou opgeven, zou u wat geld terugkrijgen en zou u niet het volledige bedrag aan premies hebben betaald dat u hebt betaald.

Belangrijkste verschillen

Heeft het ooit zin om levensverzekeringen als belegging te gebruiken? Het antwoord is absoluut - in sommige beperkte gevallen. Rijkere personen zullen bijvoorbeeld soms een zogenaamd onherroepelijk levensverzekeringsfonds opzetten, zodat hun erfgenamen vermogensbelasting kunnen vermijden. Technisch gezien betaalt het vertrouwen de premies voor de levensverzekering, dus de uitkering bij overlijden wordt niet beschouwd als onderdeel van het vermogen van het overleden familielid.

Daarnaast is levensverzekeringen soms een redelijke keuze voor dagelijkse beleggers die hun toegestane 401 (k) en IRA-bijdragen hebben gemaximaliseerd. Maar zelfs dan is het de moeite waard om te evalueren of de aanzienlijke vergoedingen opwegen tegen de mogelijke belastingvoordelen.

Agenten verdienen veel geld door het idee te verkopen dat levensverzekeringen een geweldige manier zijn om te sparen voor hun pensioen. Maar gezien de aanzienlijke kosten van dit beleid, is het waarschijnlijk beter om een ​​beleid voor een goedkope termijn te kopen en te investeren in iets eenvoudiger, zoals een IRA.