Is het beter om fundamentele analyse, technische analyse of kwantitatieve analyse te gebruiken om langetermijninvesteringen te evalueren?

De meest gebruikelijke methoden die beleggers gebruiken om de voordelen en risico's van langetermijnbeleggingen op de aandelenmarkt te analyseren, zijn onder meer fundamentele analyse, technische analyse en kwantitatieve analyse. Hier is een overzicht van alle drie.

Fundamentele analyse

De meerderheid van de beleggers die investeringsbeslissingen op de lange termijn willen evalueren, begint met een fundamentele analyse van een bedrijf, een individueel aandeel of de markt als geheel. Fundamentele analyse is het proces van het meten van de intrinsieke waarde van een beveiliging door alle aspecten van een bedrijf of markt te evalueren. Materiële activa, waaronder grond, apparatuur of gebouwen die een bedrijf bezit, worden beoordeeld in combinatie met immateriële activa zoals handelsmerken, octrooien, merknamen of intellectueel eigendom.

Bij het evalueren van de bredere reikwijdte van de aandelenmarkt, gebruiken beleggers fundamentele analyse om economische factoren, waaronder de algehele kracht van de economie, en specifieke omstandigheden in de industriesector te beoordelen.

Fundamentele analyse resulteert in een waarde toegewezen aan het te beoordelen effect dat wordt vergeleken met de huidige prijs van het effect. Beleggers gebruiken de vergelijking om te bepalen of een langetermijninvestering waard is om te kopen omdat deze ondergewaardeerd is of dat het waard is om te verkopen omdat deze overgewaardeerd is.

Technische Analyse

Het proces van het evalueren van effecten door middel van statistieken staat bekend als technische analyse. Analisten en beleggers gebruiken gegevens over marktactiviteit, zoals historische rendementen, aandelenkoersen en transactievolume om patronen in effectenbewegingen in kaart te brengen. Hoewel fundamentele analyse probeert de intrinsieke waarde van een beveiligings- of specifieke markt aan te tonen, zijn technische gegevens bedoeld om inzicht te geven in de toekomstige activiteit van effecten of de markt als geheel. Beleggers en analisten die technische analyse gebruiken, zijn ervan overtuigd dat toekomstige prestaties kunnen worden bepaald door patronen te beoordelen op basis van eerdere prestatiegegevens.

Technische analyse maakt gebruik van gegevens uit korte perioden om de patronen te ontwikkelen die worden gebruikt om effecten of marktbewegingen te voorspellen, terwijl fundamentele analyse gebaseerd is op informatie die jaren omvat. Vanwege de korte duur van gegevensverzameling in technische analyse, hebben beleggers de neiging om deze methode meer te gebruiken bij kortetermijnhandel. Technische analyse kan echter een nuttig hulpmiddel zijn om langetermijninvesteringen te evalueren in combinatie met fundamentele analyse.

Kwantitatieve analyse

Evaluatie van de historische prestaties van een bedrijf of een brede markt gebeurt vaak door kwantitatieve analyse. Beleggers voeren een kwantitatieve analyse uit door middel van eenvoudige berekeningen van de financiële ratio's, zoals winst per aandeel (EPS) of complexere berekeningen zoals de discounted cash flow (DCF).

De resultaten van kwantitatieve analyse bieden inzicht in de waardering of historische prestaties van een specifiek effect of een specifieke markt. Maar kwantitatieve analyse wordt niet vaak gebruikt als een op zichzelf staande methode voor het evalueren van langetermijninvesteringen. In plaats daarvan wordt kwantitatieve analyse gebruikt in combinatie met fundamentele en technische analyse om de potentiële voordelen en risico's van investeringsbeslissingen te bepalen.

Het komt neer op

Fundamentele analyse wordt meestal gebruikt bij het bepalen van de kwaliteit van langetermijnbeleggingen in een breed scala van effecten en markten, terwijl technische analyse meer wordt gebruikt bij de beoordeling van investeringsbeslissingen op korte termijn, zoals actieve aandelenhandel. Beleggers gebruiken kwantitatieve analyses om de financiële stabiliteit van een bedrijf te evalueren.

Hoewel sommige beleggers de voorkeur geven aan het gebruik van een enkele analysemethode om langetermijninvesteringen te evalueren, is een combinatie van fundamentele, technische en kwantitatieve analyse het voordeligst.