Beleggingsfondsen versus ETF's: wat is het verschil?

Beleggingsfondsen en op de beurs verhandelde fondsen (ETF's) worden beide gecreëerd op basis van het concept van pooled fund investing, waarbij vaak een passieve, geïndexeerde strategie wordt gevolgd die probeert representatieve benchmarkindices te traceren of te repliceren. Gepoolde fondsen bundelen effecten samen om beleggers het voordeel van een gediversifieerde portefeuille te bieden. Het gepoolde fondsconcept biedt voornamelijk diversificatie en biedt schaalvoordelen, waardoor managers transactiekosten kunnen verlagen door transacties met grote partijen met gepoold investeringskapitaal.

Belangrijkste leerpunten

• Zowel beleggingsfondsen als ETF's bieden beleggers gepoolde beleggingsproductopties.
• Beleggingsfondsen hebben een complexere structuur dan ETF's met verschillende aandelenklassen en vergoedingen.
• ETF's spreken beleggers doorgaans aan omdat ze marktindexen bijhouden, beleggingsfondsen aantrekkelijk omdat ze een brede selectie van actief beheerde fondsen bieden.
• ETF's handelen actief gedurende de handelsdag, terwijl beleggingsfondsen sluiten aan het einde van de handelsdag.
• Beleggingsfondsen worden actief beheerd en ETF's zijn passief beheerde beleggingsopties.

overeenkomsten

Zowel beleggingsfondsen als ETF's hebben doorgaans tussen de 100 en 3.000 verschillende individuele effecten binnen het fonds. Beide soorten beleggingen worden ook primair gereguleerd door de drie belangrijkste effectenwetten die zijn vastgesteld na de marktcrash van 1929.

• Securities Act van 1933
• Securities and Exchange Act van 1934
• Investment Company Act van 1940

Hoewel deze twee beleggingsproducten zijn gebaseerd op hetzelfde gepoolde fondsconcept en worden gereguleerd door dezelfde belangrijke effectenwetgeving, zijn er ongetwijfeld enkele belangrijke verschillen tussen de keuzes. Deze verschillen kunnen aantrekkelijk zijn, afhankelijk van de belegger.

3000

Het maximale aantal effecten dat doorgaans wordt aangetroffen in een beleggingsfonds of wordt gevolgd door een ETF; het minimumaantal is typisch minstens 100.

Beleggingsfondsen

MFS Investment Management bood het eerste Amerikaanse beleggingsfonds aan in 1924. Sinds de jaren 1920 bieden beleggingsfondsen beleggers een uitgebreide selectie van gepoolde fondsen. Hoewel sommige beleggingsfondsen passief worden beheerd, kijken veel beleggers naar deze effecten voor de toegevoegde waarde die ze kunnen bieden in een actief beheerde strategie. Voor deze investeerders is actief beheer het belangrijkste onderscheidend vermogen, aangezien ze vertrouwen op een professionele manager om een ​​optimale portefeuille op te bouwen in plaats van alleen een index te volgen.

Beleggingsfondsen bieden een breed scala aan actief beheerde fondsopties, terwijl ETF's meestal meer passief beheerde opties hebben.

Van de twee opties, als de toonaangevende, actief beheerde belegging, hebben beleggingsfondsen een aantal extra complexiteiten. Doorgaans zullen beheerkosten hoger zijn voor een beleggingsfonds omdat beheerders een moeilijkere taak hebben om de beste effecten te identificeren die passen bij de strategie van de portefeuille. Beleggingsfondsen zijn ook al lang geïntegreerd in het full-service brokerage transactieproces. Dit full-service aanbod is de belangrijkste reden voor het structureren van aandelenklassen en kan ook enkele aanvullende vergoedingsoverwegingen toevoegen.

Beleggingsfondsen worden gecreëerd om te worden aangeboden met meerdere aandelenklassen. Elke aandelenklasse heeft zijn tariefstructuur waarbij de belegger verschillende soorten verkooplasten aan een makelaar moet betalen. Verschillende aandelenklassen hebben ook verschillende soorten operationele kosten.

De operationele kosten van een beleggingsfonds worden volledig uitgedrukt aan de belegger via de kostenratio. De kostenratio bestaat uit beheerskosten, operationele kosten en 12b-1 vergoedingen. 12b-1 kosten zijn een fundamenteel onderscheid tussen beleggingsfondsen en ETF's. Het beleggingsfonds vereist 12b-1 kosten ter ondersteuning van de kosten in verband met de verkoop van het fonds via full-service brokerage-relaties. De 12b-1 kosten zijn niet nodig bij ETF's en kunnen daarom de kostenratio voor beleggingsfondsen iets hoger maken.

Het is ook van vitaal belang voor een belegger om de prijzen van beleggingsfondsen te begrijpen. Beleggingsfondsen worden geprijsd op basis van een intrinsieke waarde (NIW) die wordt berekend aan het einde van de handelsdag. Standaard open-end beleggingsfondsen kunnen alleen worden gekocht en verkocht tegen hun NAV, wat betekent dat een belegger die tijdens de handelsdag een transactie plaatst, moet wachten tot de definitieve prijs is berekend om zijn bestelling af te handelen.

Beleggingsfondsen zijn doorgaans hoger dan die van ETF's, voornamelijk omdat de meerderheid van de beleggingsfondsen actief wordt beheerd, wat meer mankracht en inbreng vereist dan de vaker passief beheerde ETF's.

Exchange Traded Funds

De eerste ETF's begonnen in de jaren negentig te handelen. Regelgeving vereiste primair dat deze fondsen passief worden beheerd met effecten die een index volgen. In 2008 begonnen wijzigingen in de regelgeving actief beheerde ETF's beschikbaar te maken voor Amerikaanse beleggers.

Historisch gezien zijn ETF's populair geweest bij indexbeleggers die een positie in een bepaald marktsegment wilden bereiken met de voordelen van diversificatie in de sector. Na de marktcrisis van 2008 begon de populariteit van smart beta-fondsen te stijgen. Binnen de ETF-aanbodarena biedt smart beta een type aangepast indexproduct dat is gebaseerd op een op factoren gebaseerde indexmethodologie. Met deze aanpassing kunnen beleggers kiezen uit indexopties met geselecteerde fundamentele kenmerken die in veel gevallen aanzienlijk beter kunnen presteren. Met de evolutie van slimme bèta-indexfondsen zijn de ETF-opties verbreed, waardoor beleggers een bredere variëteit aan passieve ETF-keuzes hebben.

Vergoedingen zijn ook een belangrijke overweging voor ETF-beleggers. ETF's brengen geen verkoopkosten in rekening. Beleggers betalen een commissie indien nodig om ze te verhandelen, maar veel ETF's handelen gratis. Als het gaat om operationele kosten, hebben ETF's ook verschillende verschillen met de optie voor beleggingsfondsen.

ETF-kosten zijn meestal om een ​​paar redenen lager. ETF's hebben lagere beheerkosten omdat veel van hen passieve fondsen zijn die geen aandelenanalyse van de fondsbeheerder vereisen. Transactiekosten zijn meestal ook lager omdat minder handel nodig is. Zoals gezegd rekenen ETF's ook geen 12b-1-vergoedingen waardoor de totale kostenratio afneemt.

De prijzen van ETF's verschillen ook van de prijzen van beleggingsfondsen. Een belangrijke overweging bij het vergelijken van de twee. ETF's worden de hele dag door verhandeld als een aandeel. Deze actieve handel kan veel beleggers aanspreken die de voorkeur geven aan realtime handel en transactieactiviteit in hun portefeuille. Over het algemeen weerspiegelt de prijs van een ETF de realtime-prijsstelling van de effecten die in de portefeuille worden gehouden.

Speciale overwegingen - belastingen

Belastingen op beleggingsfondsen en ETF's zijn net als elke andere investering waarbij inkomsten worden belast. Beleggers moeten de vermogenswinstbelasting op korte of lange termijn betalen wanneer zij hun aandelen met winst verkopen. Kortetermijnmeerwaarden zijn van toepassing op aandelen die minder dan een jaar vóór verkoop worden aangehouden. Langetermijnbelastingen omvatten de winst op aandelen die na een jaar of langer worden verkocht.

Voor 2019 worden kortetermijn vermogenswinsten belast tegen het gewone tarief van de inkomstenbelasting. Langetermijn vermogenswinsten worden belast tegen 0%, 15% en 20%, afhankelijk van de gewone inkomstenbelasting van de belegger. Beleggers in beleggingsfondsen en ETF's moeten ook belasting betalen over dividenden die ze van het bedrijf ontvangen. Gewone dividenden worden belast tegen het gewone tarief van de inkomstenbelasting. Gekwalificeerde dividenden worden belast tegen de vermogenswinstrente op lange termijn.

Beleggingsfondsen hebben doorgaans hogere belastingimplicaties omdat ze beleggers kapitaalwinstenuitkeringen betalen. Deze kapitaaluitkeringen betaald door het beleggingsfonds zijn belastbaar. ETF's betalen meestal geen kapitaaluitkeringen uit en kunnen daarom een ​​licht belastingvoordeel hebben.

Voor beleggers die hun activa in een fiscaal voordelig voertuig houden, zoals een 401 (k), verdwijnt dit voordeel. 401 (k) s en andere gekwalificeerde plannen nemen bijdragen op uitgestelde belastingen. Geld dat wordt gestort - tot bepaalde jaarlijkse limieten - is niet onderworpen aan inkomstenbelasting. Verder kunnen de investeringen in de account belastingvrij groeien en worden er geen belastingen geheven wanneer er transacties worden gedaan.