Een overzicht van de investeringsstrategie van Warren Buffett

Berkshire Hathaway (BRK.A) Voorzitter en CEO Warren Buffett is een geweldig rolmodel van de klassieke op waarden gebaseerde beleggingsstijl. In het begin van zijn legendarische carrière als belegger zei Buffett: "Ik ben 85% Benjamin Graham." Graham wordt beschouwd als de peetvader van waardebeleggen en introduceerde het idee van intrinsieke waarde - de onderliggende reële waarde van een aandeel op basis van zijn toekomstige winstkracht.

Buffett investeert echter met een meer kwalitatieve en geconcentreerde aanpak dan Graham. Graham vond het liefst ondergewaardeerde, gemiddelde bedrijven en diversifieerde zijn belangen onder hen; Buffett is voorstander van kwaliteitsbedrijven met een redelijke waardering en potentieel voor grote groei.

Buffett's beleggingsstijl

Er zijn een paar dingen die het vermelden waard zijn over Buffett's interpretatie van waardebeleggen die je misschien zal verbazen. Zoals veel succesvolle formules, ziet Buffett er eenvoudig uit. Maar eenvoudig betekent niet eenvoudig. Om hem bij zijn beslissingen te begeleiden, gebruikt Buffett twaalf beleggingsprincipes, of belangrijke overwegingen, die zijn onderverdeeld op het gebied van zaken, management, financiële maatregelen en waarde.

De principes van Buffett klinken misschien cliché en gemakkelijk te begrijpen, maar ze kunnen erg moeilijk zijn om uit te voeren. Eén stelling vraagt ​​bijvoorbeeld of het management openhartig is tegenover de aandeelhouders.

Omgekeerd zijn er interessante voorbeelden van het omgekeerde: concepten die complex lijken en toch eenvoudig uit te voeren zijn, zoals economische toegevoegde waarde (EVA). De volledige berekening van EVA is niet gemakkelijk te begrijpen en de uitleg van EVA is vaak complex. Maar als u eenmaal begrijpt dat EVA een waslijst met aanpassingen is, is het vrij eenvoudig om EVA voor elk bedrijf te berekenen.

Economische toegevoegde waarde = NOPAT− (CI × WACC) waarbij: NOPAT = netto operationele winst na belastingen CI = geïnvesteerd kapitaal WACC = gewogen gemiddelde kapitaalkosten \ begin {uitgelijnd} & \ text {Economische toegevoegde waarde} = NOPAT- (CI \ keer WACC) \\ & \ textbf {waar:} \\ & NOPAT = \ text {netto operationeel resultaat na belastingen} \\ & CI = \ text {geïnvesteerd kapitaal} \\ & WACC = \ text {gewogen gemiddelde kapitaalkosten} \\ \ einde {uitgelijnd} Economische toegevoegde waarde = NOPAT− (CI × WACC) waarbij: NOPAT = netto bedrijfswinst na belastingenCI = geïnvesteerd kapitaalWACC = gewogen gemiddelde kapitaalkosten

Zakelijke principes

Buffett beperkt zich strikt tot zijn "competentiecirkel" - bedrijven die hij kan begrijpen en analyseren. Buffett beschouwt dit diepgaande begrip van de operationele onderneming als een voorwaarde voor een haalbare voorspelling van toekomstige bedrijfsprestaties. Immers, als u de business niet begrijpt, hoe kunt u prestaties dan projecteren? Buffett leed bijvoorbeeld niet veel toen de tech-bubbel begin 2000 terugbarstte omdat hij niet zwaar belegd was in dotcom-aandelen.

De zakelijke principes van Buffett ondersteunen elk het doel van het produceren van een robuuste projectie.

Analyseer eerst het bedrijf, niet de markt, de economie of het beleggerssentiment. Zoek vervolgens naar een consistente bedrijfsgeschiedenis. Gebruik ten slotte die gegevens om na te gaan of het bedrijf gunstige vooruitzichten op lange termijn heeft.

Wat is de beleggingsstijl van Warren Buffett?

Managementprincipes

De drie managementprincipes van Buffett helpen de managementkwaliteit te evalueren. Dit is misschien de moeilijkste analytische taak voor een belegger.

Buffett vraagt: "Is management rationeel?" Concreet, is management verstandig als het gaat om het herinvesteren (behouden) van inkomsten of het teruggeven van winst aan aandeelhouders als dividenden? Dit is een diepgaande vraag, omdat onderzoek erop kan wijzen dat het management, als groep en gemiddeld, de neiging heeft om hebzuchtig te zijn en winst te behouden, omdat het van nature geneigd is om imperiums op te bouwen en schaal te zoeken in plaats van de kasstroom te gebruiken op een manier die aandeelhouderswaarde.

Een ander principe onderzoekt de eerlijkheid van het management met aandeelhouders. Dat wil zeggen, geeft het fouten toe?

Ten slotte, weerstaat het management de institutionele imperatief? Dit principe zoekt managementteams die zich verzetten tegen een "lust voor activiteit" en de lemming-achtige duplicatie van strategieën en tactieken van concurrenten. Het is met name de moeite waard om te proeven, omdat het vereist dat u een fijne lijn trekt tussen veel parameters, bijvoorbeeld tussen blinde duplicatie van de strategie van de concurrent en het manoeuvreren van een bedrijf dat als eerste op de markt is.

Uitgangspunten in financiële maatregelen

Buffett richt zich op rendement op eigen vermogen (ROE) in plaats van op de winst per aandeel. De meeste financiële studenten begrijpen dat ROE kan worden verstoord door hefboomwerking (een schuld / eigen vermogen-ratio) en daarom theoretisch tot op zekere hoogte inferieur is aan de statistiek rendement op kapitaal. Rendement op kapitaal lijkt hier meer op rendement op vermogen (ROA) of rendement op geïnvesteerd vermogen (ROCE). Buffett begrijpt dit natuurlijk, maar onderzoekt in plaats daarvan hefboomwerking afzonderlijk, en verkiest bedrijven met lage hefboomfinanciering. Hij zoekt ook naar hoge winstmarges.

Zijn laatste twee financiële principes delen een theoretische basis met EVA. Ten eerste kijkt Buffett naar wat hij 'eigenaarswinsten' noemt, wat in wezen kasstroom is die beschikbaar is voor aandeelhouders, of technisch gezien vrije kasstroom naar eigen vermogen (FCFE). Buffett definieert het als nettowinst plus afschrijvingen en waardeverminderingen (bijvoorbeeld het toevoegen van niet-contante kosten) minus kapitaaluitgaven (CAPX) minus extra werkkapitaal (W / C). Uiteindelijk kijkt Buffett met de inkomsten van de eigenaars naar het vermogen van een bedrijf om contanten te genereren voor aandeelhouders, die de resterende eigenaars zijn.

Buffett heeft ook een 'premisse van één dollar', dat is gebaseerd op de vraag: wat is de marktwaarde van een dollar die wordt toegewezen aan elke dollar ingehouden winst?

Waardeprincipes

Hier probeert Buffett de intrinsieke waarde van een bedrijf te schatten. Buffett projecteert de inkomsten van de toekomstige eigenaar en geeft deze vervolgens terug naar het heden. Houd er rekening mee dat als u de andere principes van Buffett hebt toegepast, de projectie van toekomstige inkomsten per definitie eenvoudiger is, omdat consistente historische inkomsten gemakkelijker te voorspellen zijn.

Buffett negeert kortetermijnmarktvolatiliteit en richt zich op langetermijnrendementen. Hij handelt alleen op korte termijnschommelingen bij het zoeken naar een goede deal. Als een bedrijf er goed uitziet op $ 50 per aandeel en daalt tot $ 40, wees dan niet verbaasd om hem extra aandelen met korting te zien ophalen.

Buffett bedacht ook de term 'slotgracht', die vervolgens is teruggekomen in de succesvolle gewoonte van Morningstar om bedrijven te bevoordelen met een 'brede economische slotgracht'. De slotgracht is het "iets dat een bedrijf een duidelijk voordeel geeft ten opzichte van anderen en het beschermt tegen invallen van de concurrentie." In een beetje theoretische ketterij die misschien alleen beschikbaar is voor Buffett zelf, discontreert hij de geprojecteerde inkomsten tegen het risicovrije tarief, bewerend dat de "veiligheidsmarge" bij het zorgvuldig toepassen van zijn andere principes de minimalisering, zo niet de virtuele eliminatie van risico veronderstelt .

Het komt neer op

In essentie vormen de principes van Buffett een basis voor waardebelegging, die in de toekomst mogelijk kan worden aangepast en opnieuw geïnterpreteerd. Het is een open vraag in hoeverre deze principes moeten worden aangepast in het licht van een toekomst waarin consistente operationele geschiedenissen moeilijker te vinden zijn, immateriële activa een grotere rol spelen in franchisewaarde en de vervaging van de grenzen van de industrie maakt een diepere bedrijfsanalyse meer uitdagend.

Iedereen wil kopen zoals Buffett, maar weinigen hebben zijn succes kunnen nabootsen. Buffett zelf suggereert dat kleine beleggers een low-cost S&P 500 indexfonds kopen in plaats van individuele aandelen.