Subprime-lener
Wat is een subprime-lener?Een subprime-lener is een persoon die wordt beschouwd als een relatief hoog kredietrisico voor een kredietgever. Subprime-leners hebben lagere kredietscores en hebben waarschijnlijk meerdere negatieve factoren in hun kredietrapporten, zoals achterstallige betalingen en afwijzingen van accounts. Subprime-leners kunnen ook een "dunne" kredietgeschiedenis hebben, wat betekent dat ze weinig of geen activiteit in hun kredietrapporten hebben waarop kredietverstrekkers hun beslissingen kunnen baseren.
Belangrijkste leerpunten
- Subprime-leners zijn personen die worden beschouwd als een hoger risico voor kredietverstrekkers.
- Ze hebben meestal credit scores lager dan 670 en andere negatieve informatie in hun kredietrapporten.
- Subprime-leners vinden het misschien moeilijker om leningen te verkrijgen en zullen meestal hogere rentetarieven moeten betalen.
- Veel geldschieters bieden echter nieuwe producten aan om deze markt te bedienen.
Begrijpen wie een subprime-lener wordt
Kredietverstrekkers vertrouwen op kredietbureaus om kredietrapporten en kredietscores te verstrekken waarop zij hun kredietbeslissingen kunnen baseren. Kredietscores worden berekend met behulp van verschillende methoden, en hoe hoger de score, hoe beter het krediet wordt verondersteld. De meest gebruikte credit score is de FICO score.
Experian, een van de drie belangrijkste nationale kredietbureaus, splitst kredietscores in vijf lagen. De top drie niveaus - bekend als "uitzonderlijk", "zeer goed" en "goed" - zijn gereserveerd voor personen met een creditscore van 670 en hoger. (De hoogst mogelijke FICO-score is 850.)
Subprime-leners vallen in de onderste twee niveaus, de categorieën "redelijk" en "zeer slecht". Eerlijk krediet omvat scores variërend van 580 tot 669; zeer slecht krediet is iets lager dan 580. (De laagst mogelijke score is 300.)
Hun lage credit scores maken het moeilijk voor subprime leners om krediet te verkrijgen via traditionele kredietverstrekkers. Wanneer ze in staat zijn om leningen te verkrijgen, zullen subprime-leners over het algemeen minder gunstige voorwaarden ontvangen in vergelijking met leners met een goed krediet.
Subprime-kredietverstrekkers, bedrijven die gespecialiseerd zijn in deze markt, zijn bereid het grotere risico te nemen dat subprime-kredietnemers vormen in ruil voor hogere rentetarieven. Hoewel subprime-leningen een winstgevend bedrijf kunnen zijn, was het een van de belangrijkste factoren die in 2008 tot de subprime-hypotheekcrisis in de VS hebben geleid. Veel kredietverstrekkers, met name op de hypotheekmarkt, versoepelden hun behoeften om meer kredietnemers aan te trekken. Deze hypotheken hadden hogere wanbetalingspercentages en leidden vervolgens tot nieuwe regelgeving, voornamelijk de Dodd-Frank Act, die de normen voor kredietverlening op de kredietmarkten aanscherpte.
Soorten subprime-producten
In de opkomende fintech-markt van vandaag richten een aantal nieuwe bedrijven, waaronder verschillende online geldschieters, zich nu op subprime en thin-file leners. Kredietagentschappen hebben ook nieuwe kredietscore-methoden ontwikkeld voor dergelijke kredietnemers. Dit heeft geholpen om het beschikbare aanbod voor subprime-leners te vergroten.
Beveiligde creditcards kunnen subprime leners helpen hun credit scores te verbeteren en uiteindelijk in aanmerking te komen voor een gewone creditcard.
Een algemeen verkrijgbaar product dat een alternatief biedt voor subprime-leners is de beveiligde creditcard. De lener plaatst geld op een speciale bankrekening en mag vervolgens een bepaald percentage van dat bedrag uitgeven met behulp van de beveiligde kaart. Na een bepaalde periode kan de lener in aanmerking komen om te upgraden naar een creditcard met een hogere kredietlimiet.
Sommige bedrijven bieden ook conventionele, onbeveiligde creditcards die zijn afgestemd op subprime-leners. Ze omvatten Credit One Bank, First Premier Bank en First Savings Bank. De rentetarieven op deze creditcards kunnen oplopen tot 30%, en ze hebben vaak jaarlijkse kosten van $ 100 of zo en maandelijkse kosten die variëren van $ 5 tot $ 10 per maand. Deze kaarten hebben meestal ook een lagere kredietlimiet dan andere kaarten, wat een andere manier is om geldschieters te beperken.
Naast creditcards bieden veel subprime-kredietverstrekkers ook niet-doorlopende leningen, zoals autoleningen, met rentetarieven van 36%.
Betaaldagleners zijn een ander, meer controversieel, subprime-kredietalternatief. Deze geldschieters verstrekken kortlopende leningen tegen jaarlijkse percentages (APR's) die in sommige staten meer dan 400% kunnen bedragen.
Bij hypothecaire leningen kunnen subprime-kredietnemers minder risico lopen dan bij andere soorten leningen, omdat de hypotheek door de woning zelf wordt beveiligd. Toch kunnen subprime-leners het moeilijker hebben om een hypotheek te krijgen en kunnen ze verwachten een hogere rente te betalen dan de gemiddelde lener als ze dat doen.