Te veel beleggingsfondsen?

De consensus is dat een evenwichtige portefeuille met ongeveer 20 tot 30 aandelen de maximale hoeveelheid niet-systematisch risico diversifieert. Omdat één beleggingsfonds vaak vijf keer zoveel aandelen bevat, betekent dat dan dat één fonds voldoende is?

Beleggingsfondsen: hoeveel zijn er te veel?

Stem "Ja"

Voorstanders van de "Ja" -theorie suggereren dat aandelenbeleggers een breed indexfonds kopen, zoals het Vanguard Total Stock Market Index Fund, en de tijd laten werken. Zelfs beleggers die blootstelling aan zowel aandelen als obligaties zoeken, kunnen hun gewenste activaspreiding krijgen door de aankoop van een enkel evenwichtig fonds. (Zie 5 Dingen om te weten over Asset Allocatie voor meer informatie over het toewijzen van uw activa.)

Stem "Nee"

Wat de aandelenkant betreft, merken anderen op dat een enkel fonds niet voldoende blootstelling aan internationale beleggingen zou bieden. Het argument hier is dat een wereldwijd fonds een beetje van alles biedt, maar niet genoeg. Van daaruit gaat het argument dat een binnenlands fonds met een grote cap en een binnenlands fonds met een kleine cap de basis dekken op het thuisfront. Een internationaal fonds, misschien maximaal twee, bestrijkt het internationale front. Voorstanders van twee fondsen selecteren één fonds uit de ontwikkelde buitenlandse markten, zoals Europa, en het tweede in opkomende markten zoals de Pacific Rim of Latijns-Amerika. Als vastrentende blootstelling gewenst is, wordt een binnenlands obligatiefonds aan de mix toegevoegd, waardoor het aantal op zes komt.

Hoe zit het met de Style Box?

De traditionele box met beleggingsfondsen bestaat uit negen beleggingscategorieën die binnenlandse aandelen vertegenwoordigen. Die categorieën zijn gebaseerd op marktkapitalisatie (micro, small, mid, large, etc.) en beleggingsstijl (waarde, gemengd, groei). De box in obligatiestijl heeft op vergelijkbare wijze drie looptijdcategorieën (korte, middellange en lange termijn) en drie categorieën kredietkwaliteit (hoog, gemiddeld en laag). Een belegger heeft geen fonds nodig in alle aandelen- en obligatiecategorieën. Er kunnen een paar fondsen worden gekozen die het beste passen bij de vereisten voor activatoewijzing en risico-rendement van een belegger. (Voor meer informatie over het stijlvak leest u Inzicht in het stijlvak voor beleggingsfondsen .)

Het nadeel van diversificatie

Hoewel beleggingsfondsen populaire en aantrekkelijke beleggingen zijn omdat ze blootstelling bieden aan een aantal aandelen in één beleggingsinstrument, kan teveel van het goede een slecht idee zijn.

De toevoeging van teveel fondsen creëert eenvoudig een duur indexfonds. Deze opvatting is gebaseerd op het feit dat het hebben van te veel fondsen de impact opheft die een enkel fonds op de prestaties kan hebben, terwijl de kostenratio's van meerdere fondsen over het algemeen oplopen tot een aantal dat groter is dan gemiddeld. Het eindresultaat is dat de kostenratio's stijgen terwijl de prestaties vaak middelmatig zijn. (Zie De gevaren van overdiversificatie om te blijven lezen over te diversifiëren .)

Geen magisch nummer

Hoewel er honderden beleggingsfondsen zijn die duizenden fondsen aanbieden, is er geen magisch "juist" aantal beleggingsfondsen voor uw portefeuille. Ondanks het gebrek aan overeenstemming tussen de professionals over hoeveel fondsen voldoende zijn, is bijna iedereen het erover eens dat er geen tientallen bedrijven nodig zijn. Sterker nog, zelfs veel beleggingsfondsen promoten nu levenscyclusfondsen, die bestaan ​​uit een beleggingsfonds dat in meerdere onderliggende fondsen belegt. Het concept is eenvoudig: kies één levenscyclusfonds, stop er al uw geld in en vergeet het tot uw pensioengerechtigde leeftijd. Deze fondsen, ook wel 'op leeftijd gebaseerde fondsen' of 'target-date fondsen' genoemd, hebben een intrinsieke aantrekkingskracht die moeilijk te verslaan is. (Zie De voor- en nadelen van Target-Date Funds voor meer informatie over levenscyclusfondsen.)

Uw eigen beleggingsfondsportefeuille opbouwen

Als u liever een portefeuille samenstelt in plaats van een alles-in-één oplossing te kopen, zijn er eenvoudige stappen die u kunt nemen om het aantal fondsen in uw portefeuille te beperken terwijl u zich nog steeds op uw gemak voelt bij uw bezit. Het begint met het overwegen van je doelstellingen. Als inkomsten uw primaire doel zijn, is dat internationale fonds misschien niet nodig. Als kapitaalbehoud uw doelstelling is, is een small-capfonds wellicht niet nodig.

Zodra u de mix van fondsen heeft bepaald die u wilt overwegen, vergelijkt u hun onderliggende posities. Als twee of meer fondsen een significante overlap in hun bezit hebben, kunnen sommige van die fondsen worden geëlimineerd. Het heeft gewoon geen zin om meerdere fondsen te hebben die dezelfde onderliggende aandelen houden.

Bekijk vervolgens de kostenratio's. Wanneer twee fondsen vergelijkbare belangen hebben, kies dan voor de goedkopere keuze en elimineer het andere fonds. Elke cent die op kosten wordt bespaard, werkt nog een cent voor u. Als u met een bestaande portefeuille werkt in plaats van er een helemaal opnieuw op te bouwen, verwijdert u fondsen met te kleine saldi om een ​​impact te hebben op de algehele prestaties van de portefeuille. Als u drie large-capfondsen hebt, verplaatst u het geld naar één fonds. Het bedrag dat wordt uitgegeven aan managementgerelateerde kosten zal waarschijnlijk dalen en uw diversificatieniveau zal hetzelfde blijven.

Voor meer informatie over portefeuilles, zie Een handleiding voor portfolioconstructie en hoe portfolielluiheid loont .