Trickle-down theorie
Trickle-down economie, of "trickle-down theorie", stelt dat belastingvoordelen en voordelen voor bedrijven en de rijken naar iedereen zullen druppelen. Het pleit voor inkomsten- en vermogenswinstbelastingvoordelen of andere financiële voordelen voor grote bedrijven, investeerders en ondernemers om de economische groei te stimuleren. Het argument hangt af van twee veronderstellingen: alle leden van de samenleving profiteren van groei, en de groei is waarschijnlijk afkomstig van mensen met de middelen en vaardigheden om de productieve output te verhogen.
01:11Uitleg over trickle-down theorie
De trickle-down theorie begrijpen
Trickle-down economie is politiek, niet wetenschappelijk. Hoewel het gewoonlijk wordt geassocieerd met aanbodzijdeeconomie, is er geen enkel uitgebreid economisch beleid dat als druppeleconomie wordt geïdentificeerd. Elk beleid kan worden beschouwd als "trickle-down" als het volgende waar is: ten eerste, een belangrijk mechanisme van het beleid is op korte termijn onevenredig voor rijke bedrijven en particulieren. Ten tweede is het beleid ontworpen om de levensstandaard voor alle individuen op de lange termijn te verhogen.
De eerste verwijzing naar druppeleconomie kwam van de Amerikaanse cabaretier en commentator Will Rogers, die het gebruikte om de stimuleringsinspanningen van president Herbert Hoover spottend te beschrijven tijdens de Grote Depressie. Meer recent gebruikten tegenstanders van president Ronald Reagan de term om zijn inkomstenbelastingverlagingen aan te vallen.
Trickle-down economie is er in vele vormen. Aan de aanbodzijde denken theoretici dat minder regelgeving, belastingverlagingen voor bedrijven en mensen met een hoog inkomen bedrijven en de rijken zouden stimuleren om de productie te verhogen en betere banen te creëren. Vraagzijde theoretici geloven in subsidies en tarieven, waarbij de rijken bescherming nodig hebben om hun werknemers te blijven betalen of om uitgaven te verhogen.
Stappen om de theorie omlaag te druppelen
De trickle-down theorie begint met een verlaging van de vennootschapsbelasting en lossere regelgeving. Ook kunnen rijke belastingbetalers een belastingverlaging krijgen, wat betekent dat de topinkomsten worden verlaagd. Als gevolg hiervan blijft er meer geld over in de particuliere sector, wat leidt tot bedrijfsinvesteringen zoals het kopen van nieuwe fabrieken, het upgraden van technologie en apparatuur en het inhuren van meer werknemers. De nieuwe technologieën stimuleren de productiviteit en economische groei.
Vermogende particulieren geven meer uit vanwege het extra geld, dat de vraag naar goederen in de economie creëert en uiteindelijk economische groei en meer banen stimuleert. De werknemers geven ook meer uit en investeren meer, wat leidt tot groei in sectoren zoals huisvesting, auto's, consumentengoederen en detailhandel. Werknemers profiteren uiteindelijk van druppeleconomie naarmate hun levensstandaard stijgt. En omdat mensen meer van hun geld behouden (met lagere belastingtarieven), zijn ze gestimuleerd om te werken en te investeren.
Als gevolg van de wijdverbreide economische groei ontvangt de overheid meer belastinginkomsten - zozeer zelfs dat de extra inkomsten voldoende zijn om de oorspronkelijke belastingverlagingen voor de rijken en bedrijven te betalen.
Belangrijkste leerpunten
- De trickle-down theorie stelt dat belastingvoordelen en voordelen voor bedrijven, en de rijken naar iedereen zullen druppelen.
- Trickle-down economie omvat minder regelgeving, belastingverlagingen voor mensen met hoge inkomensbelastingen en bedrijven.
- Critici beweren dat de extra voordelen die de rijken ontvangen, bijdragen aan de groeiende inkomensongelijkheid in het land.
Trickle-Down and the Laffer Curve
De Amerikaanse econoom Arthur Laffer, adviseur van de regering-Reagan, ontwikkelde een analyse in de vorm van een klokcurve waarin de relatie werd uitgezet tussen veranderingen in het officiële belastingtarief van de overheid en werkelijke belastingontvangsten. Dit werd bekend als de Laffer Curve.
De niet-lineaire vorm van de Laffer Curve suggereerde dat belastingen te licht of te zwaar konden zijn om maximale inkomsten te produceren; met andere woorden, een tarief van 0 procent inkomstenbelasting en een tarief van 100 procent inkomstenbelasting produceren elk $ 0 aan ontvangsten aan de overheid. Bij 0 procent kan geen belasting worden geïnd; bij 100 procent is er geen prikkel om inkomsten te genereren. Dit zou moeten betekenen dat specifieke verlagingen van de belastingtarieven de totale inkomsten zouden verhogen door meer belastbaar inkomen aan te moedigen.
Laffer's idee dat belastingverlagingen de groei en belastinginkomsten zouden kunnen stimuleren, werd snel bestempeld als "druppelreductie". Tussen 1980 en 1988 daalde het hoogste marginale belastingtarief in de Verenigde Staten van 70 naar 28 procent. Tussen 1981 en 1989 stegen de totale federale inkomsten van $ 599 tot $ 991 miljard. De resultaten ondersteunden empirisch een van de veronderstellingen van de Laffer Curve. Er is echter geen verband tussen een verlaging van de hoogste belastingtarieven en economische voordelen voor mensen met lage en middelhoge inkomens.
Druppeleconomie is verwant aan aanbodzijdeeconomie, die de overtuiging heeft dat wat goed is voor de bedrijfswereld door de economie zal druppelen die iedereen ten goede komt.
Kritieken op trickle down theorieën
Trickle-down beleid verhoogt doorgaans welvaart en voordelen voor de al rijke enkelingen. Hoewel trickle-down theoretici beweren dat meer geld in handen van de rijken en bedrijven brengen uitgaven en vrijemarktkapitalisme bevordert, ironisch genoeg, doet het dit met overheidsinterventie. Vragen rijzen als, welke bedrijfstakken subsidies ontvangen en welke niet? En hoeveel groei is direct toe te schrijven aan druppelbeleid?
Critici beweren dat de extra voordelen die de rijken ontvangen de economische structuur kunnen verstoren. Lagere inkomens ontvangen geen belastingverlaging die bijdraagt aan de groeiende inkomensongelijkheid in het land. Veel economen geloven dat het verlagen van belastingen voor armen en werkende gezinnen meer doen voor een economie omdat ze het geld zullen uitgeven omdat ze het extra inkomen nodig hebben. Een belastingverlaging voor een bedrijf kan naar aandeleninkoop gaan, terwijl rijke verdieners het extra inkomen kunnen sparen in plaats van het uit te geven. Critici beweren ook niet veel voor economische groei.
Critici bevestigen ook dat elke economische groei die wordt gegenereerd niet kan worden teruggevoerd op het trickle-downbeleid. Veel factoren stimuleren de groei, waaronder het monetaire beleid van de Federal Reserve Bank, zoals het verlagen van rentetarieven die leningen goedkoper maken. Ook handel en export, die verkopen van Amerikaanse bedrijven aan buitenlandse bedrijven, evenals buitenlandse directe investeringen van bedrijven en investeerders in het buitenland, dragen ook bij aan de economie.
Voorbeeld van Trickle-Down Economics Today
Veel republikeinen gebruiken de trickle-down theorie om hun beleid te sturen. Maar er wordt nog steeds heel veel over gedebatteerd, zelfs vandaag. President Donald Trump heeft de "Tax Cuts and Jobs Act" op 22 december 2017 in de wet ondertekend. De wet verlaagde de persoonlijke belastingtarieven enigszins, maar ook persoonlijke vrijstellingen. De persoonlijke belastingverlagingen vervallen echter in 2025 en keren terug naar de oude, hogere tarieven. Bedrijven hebben daarentegen een permanente belastingverlaging tot 21%. De rekening verhoogde ook de vrijstelling voor de successierechten van $ 5, 6 miljoen naar $ 11, 2 miljoen, wat betekent dat de belasting pas in werking treedt als meer dan $ 11, 2 miljoen.
Critici van het plan zeggen dat de top 1 procent de grootste belastingverlaging krijgt vergeleken met die met lagere inkomensgroepen. Andere critici zeggen dat een economische groei van het voorstel geen verlies aan inkomsten uit de bezuinigingen zou compenseren. Voorstanders zeggen echter dat de rekening de komende jaren zal leiden tot meer bedrijfsinvesteringen, consumentenuitgaven en economische stabiliteit. Eén ding is zeker, het debat over de effectiviteit van trickle-down economische theorieën zal nog vele jaren woeden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.