Warren Buffett: Hoe hij het doet

Warren Buffett staat consequent hoog op de lijst van miljardairs van Forbes. Het is niet verwonderlijk dat de investeringsstrategie van Warren Buffett mythische proporties heeft aangenomen. Buffet volgt verschillende belangrijke principes en een beleggingsfilosofie die wereldwijd wordt gevolgd.

Een korte achtergrond

Hij vormde de Buffett Partnership Ltd. in 1956. Minder dan 10 jaar later, in 1965, had hij de leiding over Berkshire Hathaway. In juni 2006 kondigde Buffett zijn plannen aan om zijn hele fortuin aan een goed doel te schenken. Vervolgens kondigden Buffett en Bill Gates in 2010 aan dat ze de campagne The Giving Pledge hadden opgezet om andere rijke individuen aan te moedigen om filantropie na te streven.

In 2012 deelde Buffett dat bij hem de diagnose prostaatkanker was gesteld. Sindsdien heeft hij zijn behandeling met succes afgerond. Meest recent begon Buffett samen te werken met Jeff Bezos en Jamie Dimon om een ​​nieuw zorgbedrijf te ontwikkelen dat zich richt op de gezondheidszorg van werknemers. De drie hebben Brigham & Women's arts Atul Gawande aangeboord om als CEO te dienen.

Warren Buffett: InvestoTrivia Deel 3

Buffett's filosofie

Buffett volgt de Benjamin Graham-school voor waardebeleggen. Waardebeleggers zoeken naar effecten met prijzen die onterecht laag zijn op basis van hun intrinsieke waarde. Er is geen universeel geaccepteerde manier om de intrinsieke waarde te bepalen, maar het wordt meestal geschat door de fundamenten van een bedrijf te analyseren. Net als koopjesjagers zoekt de waardebelegger naar aandelen die volgens hen ondergewaardeerd worden door de markt, of naar aandelen die waardevol zijn maar niet worden herkend door de meerderheid van andere kopers.

Buffett neemt deze benadering van waardebeleggen naar een ander niveau. Veel waardebeleggers ondersteunen de efficiënte markthypothese niet, maar ze vertrouwen erop dat de markt uiteindelijk de voorkeur gaat geven aan kwaliteitsaandelen die, voor een tijd, ondergewaardeerd waren. Buffett houdt zich echter niet bezig met vraag en aanbod op de aandelenmarkt. Eigenlijk houdt hij zich helemaal niet bezig met de activiteiten van de aandelenmarkt. Dit is de implicatie in deze parafrase van zijn beroemde citaat: "Op de korte termijn is de markt een populariteitswedstrijd; op de lange termijn is het een weegmachine."

Hij kiest aandelen uitsluitend op basis van hun totale potentieel als bedrijf - hij kijkt naar elk als een geheel. Buffett houdt deze aandelen als een langetermijnspeler en streeft niet naar kapitaalwinst, maar naar eigendom in kwaliteitsbedrijven die uitermate in staat zijn winst te genereren. Wanneer Buffett in een bedrijf investeert, maakt het hem niet uit of de markt uiteindelijk zijn waarde zal herkennen. Hij maakt zich zorgen over hoe goed dat bedrijf als bedrijf geld kan verdienen.

Buffett's methodologie

Warren Buffett vindt goedkope waarde door zichzelf enkele vragen te stellen wanneer hij de relatie evalueert tussen het niveau van uitmuntendheid van een aandeel en de prijs. Houd er rekening mee dat dit niet het enige is dat hij analyseert, maar eerder een korte samenvatting van wat hij zoekt in zijn beleggingsaanpak.

1. Bedrijfsprestaties

Soms wordt rendement op eigen vermogen (ROE) aangeduid als "rendement op investering van de aandeelhouder". Het onthult de snelheid waarmee aandeelhouders inkomsten op hun aandelen verdienen. Buffett kijkt altijd naar ROE om te zien of een bedrijf consistent goed heeft gepresteerd in vergelijking met andere bedrijven in dezelfde branche. ROE wordt als volgt berekend:

ROE = netto-inkomen / eigen vermogen

Alleen maar kijken naar de ROE in het afgelopen jaar is niet genoeg. De belegger moet de ROE van de afgelopen vijf tot tien jaar bekijken om de historische prestaties te analyseren.

2. Bedrijfsschuld

De schuld / eigen vermogen ratio is een ander belangrijk kenmerk dat Buffett zorgvuldig overweegt. Buffett ziet het liefst een kleine hoeveelheid schulden, zodat winstgroei wordt gegenereerd uit het eigen vermogen in plaats van geleend geld. De schuld / eigen vermogen-ratio wordt als volgt berekend:

Schuld / eigen vermogen ratio = Totaal passiva / eigen vermogen

Deze ratio toont het aandeel van het eigen vermogen en de schuld die het bedrijf gebruikt om zijn activa te financieren, en hoe hoger de ratio, hoe meer schuld - in plaats van het eigen vermogen - het bedrijf financiert. Een hoog schuldniveau in vergelijking met het eigen vermogen kan leiden tot volatiele inkomsten en hoge rentelasten. Voor een strengere test gebruiken beleggers in de bovenstaande berekening soms alleen langlopende schulden in plaats van totale schulden.

3. Winstmarges

De winstgevendheid van een bedrijf hangt niet alleen af ​​van het hebben van een goede winstmarge, maar ook van het consequent verhogen ervan. Deze marge wordt berekend door het nettoresultaat te delen door de netto-omzet. Voor een goede indicatie van historische winstmarges moeten beleggers ten minste vijf jaar terugkijken. Een hoge winstmarge geeft aan dat het bedrijf zijn bedrijf goed uitvoert, maar toenemende marges betekenen dat het management uiterst efficiënt en succesvol is geweest in het beheersen van de kosten.

4. Is het bedrijf openbaar?

Buffett houdt doorgaans alleen rekening met bedrijven die al minstens 10 jaar bestaan. Als gevolg hiervan zouden de meeste technologiebedrijven die in het afgelopen decennium hun eerste openbare aanbod (IPO's) hadden gehad, niet op de radar van Buffett komen. Hij zal alleen investeren in een bedrijf dat hij volledig begrijpt, en hij heeft gezegd dat hij de mechanismen achter veel van de huidige technologiebedrijven niet begrijpt. Waardebeleggen vereist het identificeren van bedrijven die de tand des tijds hebben doorstaan, maar die momenteel ondergewaardeerd zijn.

Onderschat nooit de waarde van historische prestaties, die het vermogen (of onvermogen) van het bedrijf om de aandeelhouderswaarde te vergroten aantonen. Houd er echter rekening mee dat de prestaties van een aandeel in het verleden geen garantie bieden voor toekomstige prestaties. De taak van de investeerder in waarde is om te bepalen hoe goed het bedrijf kan presteren zoals in het verleden. Dit vaststellen is inherent lastig. Maar het is duidelijk dat Buffett daar heel goed in is.

5. Commodity Reliance

In eerste instantie zou je deze vraag kunnen beschouwen als een radicale aanpak om een ​​bedrijf te verkleinen. Buffett ziet deze vraag echter als een belangrijke vraag. Hij heeft de neiging om bedrijven weg te schuiven (maar niet altijd) waarvan de producten niet te onderscheiden zijn van die van concurrenten en bedrijven die uitsluitend op een grondstof zoals olie en gas vertrouwen. Als het bedrijf niets anders biedt dan een ander bedrijf binnen dezelfde branche, ziet Buffett weinig dat het bedrijf onderscheidt. Elk kenmerk dat moeilijk te repliceren is, is wat Buffett de economische gracht van een bedrijf of concurrentievoordeel noemt. Hoe breder de slotgracht, hoe moeilijker het is voor een concurrent om marktaandeel te winnen.

6. is het goedkoop?

Dit is de kicker. Bedrijven vinden die aan de andere vijf criteria voldoen, is één ding, maar bepalen of ze ondergewaardeerd zijn, is het moeilijkste deel van waardebeleggen. En het is de belangrijkste vaardigheid van Buffett. Om dit te controleren, moet een belegger de intrinsieke waarde van een bedrijf bepalen door een aantal zakelijke fundamentals te analyseren, waaronder inkomsten, inkomsten en activa. En de intrinsieke waarde van een bedrijf is meestal hoger (en ingewikkelder) dan de liquidatiewaarde, wat een bedrijf waard zou zijn als het vandaag zou worden opgebroken en verkocht. De liquidatiewaarde omvat geen immateriële activa zoals de waarde van een merknaam, die niet rechtstreeks in de jaarrekening wordt vermeld.

Zodra Buffett de intrinsieke waarde van het bedrijf als geheel bepaalt, vergelijkt hij deze met de huidige marktkapitalisatie - de huidige totale waarde (prijs). Als zijn intrinsieke waardemeting ten minste 25% hoger is dan de marktkapitalisatie van het bedrijf, ziet Buffett het bedrijf als een bedrijf dat waarde heeft. Klinkt eenvoudig, toch? Wel, het succes van Buffett hangt echter af van zijn ongeëvenaarde vaardigheid bij het nauwkeurig bepalen van deze intrinsieke waarde. Hoewel we enkele van zijn criteria kunnen schetsen, weten we niet precies hoe hij zo'n nauwkeurige beheersing van de waarde heeft verkregen.

Het komt neer op

Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt, lijkt de stijl van beleggen van Buffett op de winkelstijl van een koopjesjager. Het weerspiegelt een praktische, nuchtere houding. Buffett handhaaft deze houding in andere delen van zijn leven: hij woont niet in een enorm huis, hij verzamelt geen auto's en neemt geen limousine mee naar zijn werk. De waardebeleggingsstijl is niet zonder critici, maar of u Buffett nu ondersteunt of niet, het bewijs zit in de pudding. Hij is een van de rijkste mensen ter wereld, met een netto waarde van $ 81, 7 miljard vanaf 2018.