Wat is Microlending en hoe werkt het?

De peer-to-peer-economie heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop mensen zaken doen, en de financiële sector heeft een aantal indrukwekkende vooruitgang geboekt met P2P-toepassingen. Een van de meest gebruikte dergelijke toepassingen is microlending of microkrediet. Microkredieten zijn kleine leningen die worden uitgegeven door particulieren in plaats van banken of kredietverenigingen. Deze leningen kunnen worden uitgegeven door een enkele persoon of worden geaggregeerd over een aantal personen die elk een deel van het totale bedrag bijdragen. ( Zie ook: Economische grondslagen van de deeleconomie .)

Vaak worden microkredieten verstrekt aan mensen in derde wereldlanden, waar traditionele financiering niet beschikbaar is, om hen te helpen kleine bedrijven te starten. Kredietverstrekkers ontvangen rente op hun leningen en terugbetaling van de hoofdsom zodra de lening is vervallen. Omdat het krediet van deze kredietnemers vrij laag kan zijn en het risico van wanbetaling hoog, hebben microkredieten een hogere marktrente en zijn ze aantrekkelijk voor sommige beleggers.

Microlending-risico en beloning

Microlending is mogelijk gemaakt door de opkomst van internet en de wereldwijde interconnectiviteit die dit met zich meebrengt. Mensen die hun spaargeld willen gebruiken door te lenen en mensen die willen lenen, kunnen elkaar online vinden en transacties aangaan.

De kredietwaardigheid van kredietnemers wordt toegerekend met behulp van gegevens (inclusief of de kredietnemer al dan niet een huis bezit), een kredietcontrole of achtergrondcontrole en de terugbetalingsgeschiedenis als de kredietnemer in het verleden heeft deelgenomen aan microleningen. Zelfs degenen met uitstekende kredietscores kunnen verwachten iets meer te betalen dan traditioneel krediet. Als gevolg hiervan kunnen geldschieters een beter rendement behalen dan met traditionele spaargeld of cd's. ( Zie ook: Microfinanciering: wat het is en hoe u erbij betrokken wordt .)

Omdat deze leningen meestal niet worden ondersteund door enige vorm van onderpand, kan de geldschieter, als een kredietnemer in gebreke blijft, verwachten dat er weinig of niets zal worden teruggevorderd. Op Prosper.com kan de best beoordeelde lener verwachten om jaarlijks minimaal 6% te betalen voor een lening, en de meest risicovolle lener betaalt een rente tot 31, 9%. Als een belegger denkt dat 6% voor een relatief veilige lening het risico waard is, kan de lening een te groot rendement opleveren in vergelijking met andere vormen van leningen.

Vanwege het inherente risico van één microkrediet, investeren geldschieters vaak slechts een klein bedrag per lening, maar kunnen een portefeuille van vele tientallen microkredieten financieren. Daarom kan elke lener vinden dat zijn lening wordt gefinancierd door een groot aantal geldschieters, die elk een klein percentage van het totale bedrag bijdragen. Door het risico te spreiden over een breed scala aan leningen met verschillende kredietkwaliteiten en andere kenmerken, kunnen geldschieters ervoor zorgen dat, zelfs als een of twee leningen in gebreke blijven, hun portefeuilles niet worden weggevaagd.

Kredietverstrekkers zijn doorgaans particulieren, omdat professionele beleggers en financiële instellingen de risico's veel zwaarder wegen dan de beloning. Als gevolg hiervan zijn de meeste microleningen peer-to-peer in de puurste zin van het woord. ( Zie voor meer informatie: Peer-to-Peer Lending breekt financiële grenzen af .)

Gebruikers van Microlending

Microkredieten kunnen een of twee hoofddoelen dienen. De eerste is om de armen in derde wereldlanden te helpen kleine bedrijven te starten. De geldschieters zijn personen die een bepaald bedrag beloven om uit te lenen aan een verdienende ondernemer in een ander land.

Bedrijven zoals Kiva beheren microlending voor deze humanitaire doeleinden. Kredietnemers beschrijven het type bedrijf dat ze willen starten, hoe het zal werken en presenteren een businessplan met dagelijkse activiteiten. Leners zullen vaak ook een persoonlijk verhaal en korte biografie bevatten. ( Zie F of meer, verbeter je karma met microlending. )

Het tweede doel is om te lenen aan particulieren in ontwikkelde landen die mogelijk slecht krediet hebben en geen krediet kunnen verkrijgen van banken, of die kleine hoeveelheden geld willen lenen die lager zijn dan de door een bank vereiste bedragen. Lending Club en Prosper zijn twee bedrijven die voor deze doeleinden peer-to-peer microlending beheren. Een lener kan om een ​​aantal redenen financiering zoeken, die expliciet wordt gemaakt aan potentiële geldschieters. Als de kredietgever de kredietnemer niet vertrouwt, kiezen ze ervoor om die specifieke lening niet te financieren. In sommige gevallen worden leningen mogelijk niet volledig gefinancierd omdat ze onvoldoende geldschieters kunnen aantrekken om bij te dragen.

Tot op heden is meer dan $ 3 miljard geleend op Prosper voor microleningen en bijna $ 8 miljard via Lending Club. Deze bedrijven verdienen doorgaans winst door kosten in rekening te brengen om leningen te genereren en te behouden die vervolgens worden toegevoegd aan de rentevoet van de kredietnemer.

Het komt neer op

Microlending is een financiële innovatie die mogelijk wordt gemaakt door technologie en de peer-to-peer economie. Mensen die geld willen lenen om een ​​potentieel hoog rendement te behalen, kunnen leners financieren die vanwege geografische ligging geen toegang hebben tot krediet of geen krediet kunnen krijgen van traditionele bronnen, zoals banken of kredietverenigingen.

Veel geldschieters kunnen een enkele microlening financieren, terwijl anderen een belegging over een portefeuille van microleningen spreiden om hun risicoblootstelling te diversifiëren. Microkredieten hebben hoge rentetarieven omdat ze doorgaans veel risicovoller zijn dan andere vormen van leningen en geen onderpand posten in geval van wanbetaling.