GAAP toepassen op voorraadreserves

Algemeen geaccepteerde boekhoudprincipes (GAAP) vereisen dat alle voorraadreserves worden vermeld en gewaardeerd met behulp van de kostprijs of de marktwaardemethode - welke lager is. Accountants die GAAP toepassen op voorraadreserves, gebruiken echter vaak een aanzienlijke hoeveelheid persoonlijk oordeel.

Het is belangrijk om te erkennen dat GAAP geen stagnerende set principes is. In plaats daarvan verandert het om veranderingen in voorschriften en normen weer te geven die worden toegepast door bedrijven die in verschillende sectoren in de economie als geheel actief zijn. Er worden regelmatig wijzigingen aangebracht in wat wel en wat niet is, een algemeen geaccepteerd boekhoudprincipe.

Voorraadreserves afbreken

Een voorraadreserve is geld dat uit de winst wordt gehaald met het doel contante of niet-contante verwachte toekomstige kosten in verband met inventaris te betalen. Kwesties met betrekking tot voorraadreserves vormen een zeer klein onderdeel van een breed scala aan regels voor voorraadboekhouding.

De kosten voor het bijhouden van voorraad kunnen vele vormen aannemen, en de meeste worden door de markt gezien als potentieel om de winstgevendheid van een bedrijf negatief te beïnvloeden. Ze kunnen de vorm hebben van holdingskosten, opslagkosten, krimpkosten of andere soorten kosten die voortvloeien uit een waardevermindering van de geïnventariseerde activa. Voorraadreserves of -rechten zijn tegenrekeningen omdat ze het saldo van de voorraadrekening gedeeltelijk, volledig of meer dan volledig kunnen compenseren.

GAAP toepassen op voorraadreserves

Als de voorraadkosten de marktwaarde overschrijden, moet de invoer van de voorraadwaarde op de balans worden aangepast. Een dergelijke situatie doet zich meestal voor vanwege een negatieve verandering in de marktwaarde van het geïnventariseerde actief.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een bedrijf ruwe olie produceert voor een bedrag van $ 25, 00 per vat. Als de marktprijs van ruwe olie daalt tot slechts $ 20, 00 per vat, moet een boekhouding worden ingevoerd om de verandering in de marktwaarde van de voorraad aan te passen. De inzending zou er ongeveer zo uitzien, ervan uitgaande dat het bedrijf slechts één vat olie produceerde voor $ 25, 00 per vat:

Debet: Verlies door een daling van de marktwaarde van ruwe olie $ 5, 00
Tegoed: inventaris $ 5, 00

Voorraadwaardering

In het geval van ruwe olie is de marktprijs zeer eenvoudig te bepalen, omdat het een grondstof is die internationaal wordt verhandeld en de prijs een zeer lage bid-ask spread heeft. In de meeste gevallen is de marktprijs van inventaris veel minder gemakkelijk te bepalen.

In de Verenigde Staten vereist GAAP dat inventaris wordt opgenomen tegen vervangingskosten als er een verschil is tussen de marktwaarde en de vervangingswaarde, maar er zijn boven- en ondergrenzen van toepassing. Dit staat bekend als de laagste methode voor kostprijs- en marktwaarde van voorraadwaardering.

De bovengrens, het plafond genoemd, is aanwezig om een ​​bedrijf de mogelijkheid te ontnemen om de waarde van zijn geïnventariseerde activa te overschatten. Het plafond dat wordt toegepast op de marktwaarde van voorraden is zodanig dat de marktwaarde lager moet zijn dan de opbrengstwaarde (NRV), wat een redelijke schatting is van de uiteindelijke verkoopprijs van het actief in voorraden minus de kosten van de verkoop of vervreemding van de aanwinst.

De ondergrens, de bodem genoemd, is aanwezig om de mogelijkheid voor een bedrijf om de winst onrealistisch te overschatten, weg te nemen door de waarde van de geïnventariseerde activa te onderschatten. De bodem die wordt toegepast op de marktwaarde van de inventaris is zodanig dat de vermelde marktwaarde niet lager mag zijn dan de NRV minus een benadering van de winst gerealiseerd uit de verkoop van het actief.