Hoe de beste voorraadwaarderingsmethode te kiezen

Wanneer u beslist welke waarderingsmethode u wilt gebruiken om een ​​aandeel voor het eerst te waarderen, raakt u gemakkelijk overweldigd door het aantal beschikbare waarderingstechnieken. Er zijn waarderingsmethoden die vrij eenvoudig zijn, terwijl andere meer betrokken en ingewikkeld zijn.

Helaas is er geen enkele methode die het meest geschikt is voor elke situatie. Elk aandeel is anders en elke branche of sector heeft unieke kenmerken waarvoor mogelijk meerdere waarderingsmethoden nodig zijn. In dit artikel zullen we de meest voorkomende waarderingsmethoden onderzoeken en wanneer we deze kunnen gebruiken.

Hoe de beste voorraadwaarderingsmethode te kiezen

Twee categorieën waarderingsmodellen

Waarderingsmethoden vallen meestal in twee hoofdcategorieën:

Absolute waarderingsmodellen proberen de intrinsieke of "echte" waarde van een investering te vinden die alleen op fundamentals is gebaseerd. Kijkend naar de basisprincipes betekent eenvoudig dat u zich alleen zou concentreren op zaken als dividenden, cashflow en de groeisnelheid voor één bedrijf - en u geen zorgen hoeft te maken over andere bedrijven. Waarderingsmodellen die in deze categorie vallen, zijn onder meer het dividendkortingsmodel, het verdisconteerde kasstroommodel, het residueel inkomstenmodel en het op activa gebaseerde model.

Relatieve waarderingsmodellen werken daarentegen door het bedrijf in kwestie te vergelijken met andere vergelijkbare bedrijven. Deze methoden omvatten het berekenen van veelvouden en ratio's, zoals het multiple-to-winst-veelvoud, en deze vergelijken met de veelvouden van vergelijkbare bedrijven. Als bijvoorbeeld de P / E van een bedrijf lager is dan de P / E-multiple van een vergelijkbaar bedrijf, kan het oorspronkelijke bedrijf als ondergewaardeerd worden beschouwd. Doorgaans is het relatieve waarderingsmodel een stuk eenvoudiger en sneller te berekenen dan het absolute waarderingsmodel. Daarom beginnen veel beleggers en analisten hun analyse met dit model.

Laten we eens kijken naar enkele van de meer populaire waarderingsmethoden die beschikbaar zijn voor beleggers, en kijken wanneer het gepast is om elk model te gebruiken.

Discounted Cash Flow (DCF)

Dividend Discount Model (DDM)

Het dividendkortingsmodel (DDM) is een van de meest basale van de absolute waarderingsmodellen. Het dividendkortingsmodel berekent de "werkelijke" waarde van een onderneming op basis van de dividenden die de onderneming aan haar aandeelhouders betaalt. De rechtvaardiging voor het gebruik van dividenden om een ​​bedrijf te waarderen, is dat dividenden de werkelijke kasstromen vertegenwoordigen die naar de aandeelhouder gaan, en dus het waarderen van de contante waarde van deze kasstromen zou u een waarde moeten geven voor de waarde van de aandelen.

De eerste stap is om te bepalen of het bedrijf dividend uitkeert.

De tweede stap is om te bepalen of het dividend stabiel en voorspelbaar is, omdat het niet voldoende is dat het bedrijf alleen dividend uitkeert. De bedrijven die stabiele en voorspelbare dividenden betalen, zijn doorgaans volwassen blue-chipbedrijven in goed ontwikkelde industrieën. Dit soort bedrijven is vaak het meest geschikt voor het DDM-waarderingsmodel. Bekijk bijvoorbeeld de dividenden en inkomsten van bedrijf XYZ hieronder en bepaal of het DDM-model geschikt is voor het bedrijf:

In het bovenstaande voorbeeld groeit de winst per aandeel consequent met een gemiddelde koers van 5% en de dividenden groeien ook met dezelfde koers. Het dividend van het bedrijf is consistent met zijn winsttrend, waardoor het gemakkelijk moet worden om dividenden voor toekomstige perioden te voorspellen. Controleer ook de uitbetalingsratio om er zeker van te zijn dat de ratio consistent is. In dit geval is de ratio 0, 112 voor alle zes jaar, waardoor dit bedrijf een ideale kandidaat is voor het dividendkortingsmodel.

Discounted Cash Flow Model (DCF)

Wat als het bedrijf geen dividend betaalt of het dividendpatroon onregelmatig is? Ga in dit geval verder om te controleren of het bedrijf voldoet aan de criteria voor het gebruik van de discounted cash flow of het DCF-model. In plaats van te kijken naar dividenden, maakt het DCF-model gebruik van de verdisconteerde toekomstige kasstromen van een onderneming om de onderneming te waarderen. Het grote voordeel van deze aanpak is dat deze kan worden gebruikt met een breed scala aan bedrijven die geen dividenden betalen, en zelfs voor bedrijven die wel dividenden betalen, zoals bedrijf XYZ in het vorige voorbeeld.

Het DCF-model heeft verschillende variaties, maar de meest gebruikte vorm is het Two-Stage DCF-model. In deze variatie worden de vrije kasstromen over het algemeen voorspeld voor vijf tot tien jaar, en vervolgens wordt een eindwaarde berekend om rekening te houden met alle kasstromen na de voorspellingsperiode. De eerste vereiste voor het gebruik van dit model is dat het bedrijf over positieve en voorspelbare vrije kasstromen beschikt. Alleen al op basis van deze vereiste zult u merken dat veel kleine snelgroeiende bedrijven en niet-volgroeide bedrijven worden uitgesloten vanwege de grote investeringen die deze bedrijven doorgaans tegenkomen.

Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar de kasstromen van het volgende bedrijf:

In deze momentopname heeft het bedrijf een toenemende positieve operationele kasstroom geproduceerd, wat goed is. Aan de grote hoeveelheden kapitaaluitgaven zie je echter dat het bedrijf nog steeds veel van zijn geld in het bedrijf investeert om te groeien. Als gevolg hiervan heeft het bedrijf gedurende vier van de zes jaar negatieve vrije kasstromen, waardoor het uiterst moeilijk of bijna onmogelijk is om de kasstromen voor de komende vijf tot tien jaar te voorspellen.

Om het DCF-model het meest effectief te gebruiken, moet het doelbedrijf over het algemeen stabiele, positieve en voorspelbare vrije kasstromen hebben. Bedrijven die de ideale kasstromen hebben die geschikt zijn voor het DCF-model zijn doorgaans volwassen bedrijven die de groeifasen achter zich hebben.

Het vergelijkbare model

Het laatste model is een soort allesomvattend model dat kan worden gebruikt als u het bedrijf niet kunt waarderen met behulp van een van de andere modellen, of als u gewoon geen tijd wilt besteden aan het kraken van de cijfers. Dit model probeert niet een intrinsieke waarde voor het aandeel te vinden, zoals de vorige twee waarderingsmodellen. In plaats daarvan vergelijkt het de prijsmultiples van een aandeel met een benchmark om te bepalen of het aandeel relatief ondergewaardeerd of overgewaardeerd is. De reden hiervoor is gebaseerd op de wet van één prijs, die bepaalt dat twee vergelijkbare activa voor vergelijkbare prijzen moeten worden verkocht. Het intuïtieve karakter van dit model is een van de redenen waarom het zo populair is.

De reden waarom het vergelijkbare model in bijna alle omstandigheden kan worden gebruikt, is te wijten aan het grote aantal veelvouden dat kan worden gebruikt, zoals de prijs-naar-winst (P / E), prijs-naar-boek (P / B), price-to-sales (P / S), price-to-cash flow (P / CF) en vele anderen. Van deze ratio's wordt de P / E-ratio het meest gebruikt omdat deze zich richt op de winst van het bedrijf, dat een van de belangrijkste factoren is voor de waarde van een investering.

Wanneer kunt u de P / E-multiple gebruiken voor een vergelijking? U kunt het meestal gebruiken als het bedrijf openbaar wordt verhandeld, omdat u zowel de aandelenkoers als de inkomsten van het bedrijf nodig hebt. Ten tweede zou het bedrijf positieve inkomsten moeten genereren omdat een vergelijking met een negatief P / E-veelvoud zinloos zou zijn. Ten slotte moet de winstkwaliteit sterk zijn. Dat wil zeggen dat inkomsten niet te volatiel moeten zijn en dat de boekhoudpraktijken die door het management worden gebruikt, de gerapporteerde inkomsten niet drastisch moeten verstoren.

Dit zijn slechts enkele van de belangrijkste criteria waaraan beleggers moeten letten bij het kiezen van welke ratio of veelvouden ze moeten gebruiken. Als de P / E-multiple niet kan worden gebruikt, kiest u een andere verhouding, zoals de prijs-tot-verkoop- of prijs-tot-geldstroom-veelvouden.

Het komt neer op

Geen enkel waarderingsmodel past bij elke situatie, maar door de kenmerken van het bedrijf te kennen, kunt u een waarderingsmodel selecteren dat het beste bij de situatie past. Bovendien zijn beleggers niet beperkt tot slechts één model. Vaak zullen beleggers verschillende waarderingen uitvoeren om een ​​reeks mogelijke waarden te creëren of alle waarderingen tot een gemiddelde te maken. Met voorraadanalyse is het soms geen kwestie van de juiste tool voor de klus, maar van hoeveel tools u gebruikt om verschillende inzichten uit de cijfers te verkrijgen.