Hoe beïnvloedt het marktrisico de kapitaalkosten?

De belangrijkste manier waarop marktrisico de kapitaalkosten beïnvloedt, is via het effect ervan op de kosten van het eigen vermogen. Bedrijven financieren operaties en uitbreidingsprojecten met eigen of vreemd vermogen. Schuldkapitaal wordt opgehaald door middelen te lenen via verschillende kanalen, voornamelijk door het verwerven van leningen of creditcardfinanciering. Kapitaalfinanciering wordt opgehaald door aandelen van gewone of preferente aandelen te verkopen.

De totale kapitaalkosten van een bedrijf omvatten zowel de fondsen die nodig zijn om rente op schuldfinanciering te betalen als de dividenden op aandelenfinanciering. De kosten van aandelenfinanciering worden bepaald door een schatting te maken van het gemiddelde investeringsrendement dat kan worden verwacht op basis van het rendement van de bredere markt. Omdat het marktrisico dus rechtstreeks van invloed is op de kosten van aandelenfinanciering, heeft het ook rechtstreeks invloed op de totale kapitaalkosten.

De kosten van aandelenfinanciering worden doorgaans bepaald met behulp van het prijsmodel voor kapitaalactiva of CAPM. Deze formule gebruikt het totale gemiddelde marktrendement en de bètawaarde van het betreffende aandeel om het rendement te bepalen dat aandeelhouders redelijkerwijs mogen verwachten op basis van het waargenomen beleggingsrisico. Het gemiddelde marktrendement wordt geschat met behulp van het rendement gegenereerd door een belangrijke marktindex, zoals de S&P 500 of de Dow Jones Industrial Average. Het marktrendement is verder onderverdeeld in de marktrisicopremie en de risicovrije rente.

Het risicovrije tarief wordt geschat op basis van het rendement van kortlopende schatkistpapier, omdat deze effecten stabiele waarden hebben met gegarandeerd rendement ondersteund door de Amerikaanse overheid. De marktrisicopremie is gelijk aan het marktrendement minus de risicovrije rente. Dit weerspiegelt het percentage van het beleggingsrendement dat kan worden toegeschreven aan de volatiliteit van de aandelenmarkt.

Als het huidige gemiddelde rendement voor beleggingen in de S&P 500 bijvoorbeeld 12% is en het gegarandeerde rendement op kortlopende schatkistobligaties 4% is, dan is de marktrisicopremie 12% - 4% of 8% .

De kost van het eigen vermogen, zoals bepaald met behulp van de CAPM-methode, is gelijk aan de risicovrije rente plus de marktrisicopremie vermenigvuldigd met de bètawaarde van het betreffende aandeel. De bèta-waarde van een aandeel is een belangrijke maatstaf die de volatiliteit van een bepaald aandeel ten opzichte van de volatiliteit van de grotere markt weerspiegelt. Een bètawaarde van 1 geeft aan dat het betreffende aandeel even volatiel is als de grotere markt. Als de S&P 500 15% springt, vertoont de voorraad vergelijkbare winsten. Bètawaarden tussen 0 en 1 geven aan dat het aandeel minder volatiel is dan de markt, terwijl waarden boven 1 wijzen op een grotere volatiliteit. Een bètawaarde van 0 geeft aan dat de voorraad volledig stabiel is.

Stel dat het aandeel in kwestie een bètawaarde van 1, 2 heeft, de Nasdaq genereert een gemiddeld rendement van 10% en het gegarandeerde rendement op kortlopende schatkistobligaties is 5, 5%. Met behulp van het CAPM-model is het rendement dat redelijkerwijs door beleggers kan worden verwacht:

Rendement = 5, 5% + 1, 2 × (10% −5, 5%) = 10, 9% \ begin {uitgelijnd} & \ text {Return} = 5, 5 \% + 1, 2 \ keer (10 \% - 5, 5 \%) = 10, 9 \% \\ \ end {uitgelijnd} Rendement = 5, 5% + 1, 2 × (10% −5, 5%) = 10, 9%

Met behulp van deze methode voor het schatten van de kosten van eigen vermogen kunnen bedrijven de meest kosteneffectieve manier vinden om fondsen te werven, waardoor de totale kapitaalkosten worden geminimaliseerd.