Werkloosheidsuitkering
De werkloosheidsuitkering wordt door de staat betaald aan werkloze werknemers die hun baan hebben verloren door ontslagen of bezuinigingen. Werkloosheidsuitkering is bedoeld om werklozen een bron van inkomsten te bieden totdat zij werk vinden. Om hiervoor in aanmerking te komen, moet een werkloze aan bepaalde criteria voldoen, zoals gedurende een bepaalde minimumperiode hebben gewerkt en actief op zoek zijn naar werk. Werkloosheidsuitkering, meestal verstrekt door een werkloosheidscontrole of directe storting, biedt gedeeltelijke inkomensvervanging alleen voor een bepaalde tijd of totdat de werknemer werk vindt, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet. Het staat ook bekend als werkloosheidsverzekering of werkloosheidsuitkering.
Belangrijkste leerpunten
- Werkloosheidsuitkering is een uitkering die wordt uitgekeerd aan mensen die recentelijk hun baan hebben verloren buiten hun schuld (ontslag, het bedrijf is gesloten, etc.)
- Werkloosheidsuitkeringen worden vaak berekend als een percentage van het gemiddelde loon van de aanvrager over een recente periode van 52 weken.
- Compensatie wordt meestal betaald door een werkloosheidscheque of via directe storting.
Inzicht in werkloosheidsuitkering
Werkloosheidsuitkering wordt betaald door veel ontwikkelde landen en sommige ontwikkelingslanden. In de Verenigde Staten werd de werkloosheidsuitkering ingeluid door de Social Security Act van 1935, toen de economie het moeilijk had met de depressie. Het Amerikaanse werkloosheidscompensatiesysteem wordt gezamenlijk beheerd door de federale en deelstaatregeringen en wordt gefinancierd via loonheffingen op werkgevers in de meeste staten. In de Verenigde Staten varieert het beleid per staat, maar werkloosheidsuitkeringen betalen doorgaans in aanmerking komende werknemers tot $ 450 per week. De voordelen worden over het algemeen betaald door de regeringen van de staten, voor een groot deel gefinancierd door de staats- en federale loonheffingen die door werkgevers worden betaald. In Canada wordt het systeem Arbeidsverzekering genoemd en wordt het gefinancierd door premies die zowel door werkgevers als werknemers worden betaald.
Geschiedenis van de werkloosheidsuitkering
Het eerste werkloosheidscompensatiesysteem werd in het Verenigd Koninkrijk geïntroduceerd met de National Insurance Act 1911 onder de regering van de Liberale Partij van HH Asquith. De maatregelen waren bedoeld om de toenemende voetafdruk van de PvdA onder de werkende bevolking van het land tegen te gaan. De National Insurance Act gaf de Britse arbeidersklasse een premiesysteem voor ziekteverzekering en werkloosheid. Het gold echter alleen voor loontrekkenden. De gezinnen van loontrekkenden en degenen die niet-looninkomsten verdienden, moesten op andere bronnen van steun vertrouwen.
Toen de werkloosheidsuitkering in het Verenigd Koninkrijk werd ingevoerd, bekritiseerden de communisten het voordeel, die dachten dat een dergelijke verzekering zou voorkomen dat werknemers een revolutie zouden beginnen. Ondertussen zagen werkgevers en Tories het als een 'noodzakelijk kwaad'.
De Britse werkloosheidsregeling was gebaseerd op actuariële principes en werd gefinancierd door een vast bedrag dat werd bijgedragen door werknemers, werkgevers en belastingbetalers. De voordelen waren echter beperkt tot bepaalde bedrijfstakken die de neiging hadden om meer volatiele werkgelegenheidsvereisten te hebben, zoals de scheepsbouw, en voorzag niet in afhankelijkheid. Na een week werkloosheid kwam de werknemer in aanmerking voor zeven shilling per week gedurende maximaal 15 weken in een jaar. Tegen 1913 waren 2, 3 miljoen mensen verzekerd volgens de Britse regeling voor werkloosheidsuitkeringen.
Werkloosheidscontroles
Over het algemeen ontvangen werknemers die in de Verenigde Staten werkloosheidscontroles ontvangen 20-26 weken cheques, hoewel dit per staat verschilt. De voordelen zijn gebaseerd op een percentage van het gemiddelde loon van een werknemer over een recente periode van 52 weken.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.