Rente
De rentevoet is het bedrag dat een kredietgever in rekening brengt voor het gebruik van activa, uitgedrukt als een percentage van de hoofdsom. De rentevoet wordt meestal genoteerd op een jaarlijkse basis die bekend staat als de jaarlijkse rentevoet (APR). De geleende activa kunnen contanten, consumentengoederen of grote activa zoals een voertuig of gebouw zijn.
01:47Rentetarieven: nominaal en reëel
Inzicht in rentetarieven
Rente is in wezen een huur- of leasekosten voor de kredietnemer voor het gebruik van een actief. In het geval van een groot actief, zoals een voertuig of gebouw, kan de leasetarief als rentevoet dienen. Wanneer de kredietnemer door de kredietgever als een laag risico wordt beschouwd, zal de kredietnemer meestal een lagere rente betalen. Als de kredietnemer als een hoog risico wordt beschouwd, is de rentevoet die hem in rekening wordt gebracht hoger.
Voor leningen wordt de rentevoet toegepast op de hoofdsom, dit is het bedrag van de lening. De rentevoet is de kosten van schulden voor de kredietnemer en het rendement voor de kredietgever.
Belangrijkste leerpunten
- De rentevoet is het bedrag dat bovenop een hoofdsom door een geldschieter aan een kredietnemer in rekening wordt gebracht voor het gebruik van activa.
- De meeste hypotheken gebruiken eenvoudige rente. Sommige leningen maken echter gebruik van samengestelde rente, die wordt toegepast op de hoofdsom maar ook op de geaccumuleerde rente van voorgaande perioden.
- Een lening die door de kredietgever als laag risico wordt beschouwd, heeft een lagere rente. Een lening die als hoog risico wordt beschouwd, heeft een hogere rente.
- Consumentenleningen gebruiken doorgaans een JKP, die geen samengestelde rente gebruikt.
- De APY is de rentevoet die wordt verdiend bij een bank of kredietunie van een spaarrekening of depositocertificaat (CD). Spaarrekeningen en cd's gebruiken samengestelde rente.
Wanneer worden rentetarieven toegepast?
Rentetarieven zijn van toepassing op de meeste verstrekte of opgenomen transacties. Individuen lenen geld om huizen te kopen, projecten te financieren, bedrijven te starten of te financieren, of om collegegeld te betalen. Bedrijven nemen leningen aan om kapitaalprojecten te financieren en hun activiteiten uit te breiden door vaste en langetermijnactiva te kopen, zoals grond, gebouwen en machines. Geleend geld wordt terugbetaald in een forfaitair bedrag op een vooraf bepaalde datum of in periodieke termijnen.
Het terug te betalen geld is meestal meer dan het geleende bedrag, aangezien geldschieters compensatie vereisen voor het verlies van het gebruik van het geld tijdens de leningsperiode. De geldschieter had de fondsen tijdens die periode kunnen beleggen in plaats van een lening te verstrekken, wat inkomsten uit het actief zou hebben gegenereerd. Het verschil tussen de totale aflossingssom en de oorspronkelijke lening is de in rekening gebrachte rente. De aangerekende rente wordt toegepast op de hoofdsom.
Als een persoon bijvoorbeeld een hypotheek van $ 300.000 van de bank afsluit en de leningsovereenkomst bepaalt dat de rente op de lening 15% is, betekent dit dat de kredietnemer het oorspronkelijke geleende bedrag van $ 300.000 + aan de bank moet betalen (15 % x $ 300.000) = $ 300.000 + $ 45.000 = $ 345.000.
Als een bedrijf een lening van $ 1, 5 miljoen ontvangt van een kredietinstelling die het 12% in rekening brengt, moet het bedrijf de hoofdsom $ 1, 5 miljoen + (12% x $ 1, 5 miljoen) = $ 1, 5 miljoen + $ 180.000 = $ 1, 68 miljoen terugbetalen.
Eenvoudig rentetarief
De bovenstaande voorbeelden zijn berekend op basis van de jaarlijkse eenvoudige renteformule, die is:
- Enkelvoudige rente = hoofdsom x rentevoet x tijd
De persoon die een hypotheek heeft afgesloten, moet aan het einde van het jaar $ 45.000 aan rente betalen, ervan uitgaande dat het slechts een leningsovereenkomst voor een jaar was. Als de looptijd van de lening 20 jaar was, is de rentebetaling:
- Enkelvoudige rente = $ 300.000 x 15% x 20 = $ 900.000
Een jaarlijkse rentevoet van 15% vertaalt zich in een jaarlijkse rentebetaling van $ 45.000. Na 20 jaar zou de kredietgever $ 45.000 x 20 jaar = $ 900.000 aan rentebetalingen hebben gedaan, wat verklaart hoe banken hun geld verdienen.
Samengestelde rentevoet
Sommige geldschieters geven de voorkeur aan de samengestelde rentemethode, wat betekent dat de kredietnemer nog meer in rente betaalt. Samengestelde rente, ook wel rente op rente genoemd, wordt toegepast op de hoofdsom, maar ook op de geaccumuleerde rente van voorgaande perioden. De bank gaat ervan uit dat aan het einde van het eerste jaar de kredietnemer de hoofdsom plus rente over dat jaar verschuldigd is. De bank gaat er ook van uit dat aan het einde van het tweede jaar de kredietnemer de hoofdsom plus de rente over het eerste jaar plus de rente over het eerste jaar verschuldigd is.
De verschuldigde rente bij het samenstellen is hoger dan de verschuldigde rente met behulp van de eenvoudige rentemethode. De rente wordt maandelijks op de hoofdsom in rekening gebracht, inclusief lopende rente van de voorgaande maanden. Voor kortere tijdframes zal de renteberekening voor beide methoden vergelijkbaar zijn. Naarmate de uitleentijd toeneemt, neemt de ongelijkheid tussen de twee soorten renteberekeningen toe.
De onderstaande tabel is een illustratie van hoe samengestelde rente werkt.
| Jaar | Begin lening | Rente 15% | Lening beëindigen |
| 1 | $ 300.000 | $ 45, 000.00 | $ 345.000 |
| 2 | $ 345.000 | $ 51, 750.00 | $ 396.750 |
| 3 | $ 396, 000 | $ 59, 512.50 | $ 456.263 |
| 4 | $ 456.263 | $ 68, 439.68 | $ 524.702 |
| 5 | $ 524.702 | $ 78, 705.28 | $ 603.407 |
| 6 | $ 603.407 | $ 90, 511.07 | $ 693.918 |
| 7 | $ 693.918 | $ 104, 087.73 | $ 798.006 |
| 8 | $ 798.006 | $ 119, 700.89 | $ 917.707 |
| 9 | $ 917.707 | $ 137, 656.03 | $ 1.055.363 |
| 10 | $ 1.055.363 | $ 158, 304.43 | $ 1.213.667 |
| 11 | $ 1.213.667 | $ 182, 050.10 | $ 1.395.717 |
| 12 | $ 1.395.717 | $ 209, 357.61 | $ 1.605.075 |
| 13 | $ 1.605.075 | $ 240, 761.25 | $ 1.845.836 |
| 14 | $ 1.845.836 | $ 276, 875.44 | $ 2.122.712 |
| 15 | $ 2.122.712 | $ 318, 406.76 | $ 2.441.118 |
| 16 | $ 2.441.118 | $ 366, 167.77 | $ 2.807.286 |
| 17 | $ 2.807.286 | $ 421, 092.94 | $ 3.228.379 |
| 18 | $ 3.228.379 | $ 484, 256.88 | $ 3.712.636 |
| 19 | $ 3.712.636 | $ 556, 895.41 | $ 4.269.531 |
| 20 | $ 4.269.531 | $ 640, 429.72 | $ 4.909.961 |
Aan het einde van 20 jaar is het totaal verschuldigde bedrag bijna $ 5 miljoen op een lening van $ 300.000. Een eenvoudigere methode om samengestelde rente te berekenen, is door de volgende formule te gebruiken:
- Samengestelde rente = hoofdsom x [(1 + rentevoet) n - 1]
Waar:
- n is het aantal samengestelde perioden.
Wanneer een entiteit geld spaart met een spaarrekening, is samengestelde rente gunstig. De rente op deze rekeningen is verergerd en is een vergoeding voor de rekeninghouder voor het toestaan dat de bank het gestorte geld gebruikt. Als een bedrijf $ 500.000 op een spaarrekening met hoog rendement stort, kan de bank $ 300.000 van deze fondsen nemen om als hypothecaire lening te gebruiken.
Om het bedrijf te compenseren, betaalt de bank jaarlijks 6% rente op de rekening. Dus, terwijl de bank 15% van de kredietnemer neemt, geeft het 6% aan de zakelijke rekeninghouder of de geldschieter van de bank en verrekent het 9% aan rente. Spaarders lenen in feite het bankgeld, dat op zijn beurt geld verstrekt aan leners in ruil voor rente.
Het sneeuwbaleffect van het samenstellen van rentetarieven, zelfs wanneer de tarieven op een dieptepunt liggen, kan u helpen om in de loop van de tijd rijkdom op te bouwen; De cursus Personal Finance for Grads van Investopedia Academy leert hoe je een nest-ei kunt laten groeien en rijkdom duurzaam kunt maken.
APR versus APY
Rentetarieven op consumentenleningen worden doorgaans genoteerd als het jaarlijkse percentage (APR). Dit is het rendement dat geldschieters eisen voor de mogelijkheid om hun geld te lenen. De rente op creditcards wordt bijvoorbeeld genoteerd als een JKP. In ons voorbeeld hierboven is 15% de JKP voor de hypotheekgever of kredietnemer. De JKP houdt geen rekening met samengestelde rente voor het jaar.
De jaarlijkse procentuele opbrengst (APY) is de rentevoet die bij een bank of kredietunie wordt verdiend vanaf een spaarrekening of depositocertificaat (CD). Deze rentevoet houdt rekening met samenstellen.
Kosten van schuldenaar
Terwijl rentetarieven rente-inkomsten voor de kredietgever vormen, vormen ze een kostenpost voor de schuldenaar. Bedrijven wegen de kosten van het lenen af tegen de kosten van het eigen vermogen, zoals dividendbetalingen, om te bepalen welke financieringsbron de goedkoopste is. Aangezien de meeste bedrijven hun kapitaal financieren door schulden aan te nemen en / of aandelen uit te geven, worden de kosten van het kapitaal geëvalueerd om een optimale kapitaalstructuur te bereiken.
Rentestuurprogramma's
Het rentetarief van banken wordt bepaald door een aantal factoren, zoals de staat van de economie. De centrale bank van een land bepaalt de rentevoet. Wanneer de centrale bank de rente op een hoog niveau zet, stijgen de kosten van schulden. Wanneer de kosten van schulden hoog zijn, worden mensen dus ontmoedigd om te lenen en vertraagt de consumentenvraag. Ook stijgen de rentetarieven met de inflatie.
Snel feit: de huidige rentevoet voor een 30-jarige hypotheek is volgens Bank of America ongeveer 4%; in 1981, volgens The Street, was de 30-jarige vaste hypotheekrente 18, 5%.
Om inflatie te bestrijden, kunnen banken hogere reservevereisten stellen, een krappe geldhoeveelheid volgen of een grotere vraag naar krediet. In een economie met een hoge rente nemen mensen hun toevlucht tot het sparen van hun geld, omdat ze meer ontvangen van de spaarquote. De aandelenmarkt lijdt daar beleggers liever profiteren van het hogere spaarrendement dan beleggen in de aandelenmarkt met een lager rendement. Bedrijven hebben ook beperkte toegang tot kapitaalfinanciering via schulden, wat leidt tot economische krimp.
Economieën worden vaak gestimuleerd tijdens perioden van lage rentetarieven, omdat leners tegen goedkope tarieven toegang hebben tot leningen. Aangezien de rentetarieven op spaargelden laag zijn, zullen bedrijven en particulieren vaker risicovolle beleggingsinstrumenten zoals aandelen uitgeven en kopen. Deze uitgaven voeden de economie en zorgen voor een injectie in kapitaalmarkten die leiden tot economische expansie. Hoewel overheden de voorkeur geven aan lagere rentetarieven, leiden ze uiteindelijk tot marktonevenwicht waar de vraag groter is dan het aanbod, waardoor inflatie ontstaat. Wanneer inflatie optreedt, stijgt de rente.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.