Netto rentetarief
Wat is de netto rentevoet?De netto renteverschuiving is het verschil tussen het gemiddelde rendement dat een financiële instelling ontvangt van leningen - samen met andere renteopbouwende activiteiten - en het gemiddelde tarief dat het betaalt op deposito's en leningen. De netto rentevoet is een bepalende factor voor de winstgevendheid (of het ontbreken daarvan) van een financiële instelling.
Belangrijkste leerpunten
- De netto renteverschil is het verschil tussen de rentevoet die een bank betaalt aan spaarders en de rentevoet die zij ontvangt van leningen aan consumenten.
- De netto rentespreiding is essentieel voor de winstgevendheid van een bank.
- Het kan handig zijn om de netto rentevoet te beschouwen als een winstmarge.
Inzicht in de netto renteverspreiding
Leningverstrekkende instellingen, zoals commerciële banken, ontvangen rente-inkomsten uit een aantal bronnen. Deposito's (vaak kerndeposito's genoemd) zijn een primaire bron, meestal in de vorm van betaal- en spaarrekeningen of depositocertificaten (CD's). Deze worden vaak verkregen tegen lage tarieven. Banken verkrijgen ook fondsen via eigen vermogen, groothandelsdeposito's en uitgifte van schulden. Banken verstrekken verschillende leningen - zoals hypotheken op onroerend goed, woningkredieten, studieleningen, autoleningen en creditcardleningen - die tegen een hogere rente worden aangeboden.
Het hoofdbedrijf van een bank is het beheer van de spreiding tussen de rente op deposito's die zij consumenten betaalt en de rente die zij ontvangt op hun leningen. Met andere woorden, wanneer de rente die een bank verdient met leningen groter is dan de rente die zij op deposito's betaalt, genereert het inkomsten uit de renteverschuiving. In eenvoudige bewoordingen zijn netto rentespreads net als winstmarges. Hoe groter de spread, hoe winstgevender de financiële instelling waarschijnlijk zal zijn.
De federale ("gevoede") rentevoet is een belangrijk onderdeel bij het bepalen van de netto renteverschillen.
Berekening van de netto rentevoetspreiding
De meeste commerciële banken (zoals spaargeld en leningen) genereren hun belangrijkste bron van winst via netto rentespreads. Ze kunnen bijvoorbeeld deposanten 1, 25% op hun geld crediteren terwijl ze een hypotheek verstrekken aan een thuiskoper die 4, 75% in rekening brengt. In dit geval zou de netto renteverspreiding 3, 5% bedragen, minus eventuele kosten of kosten die de bank moet maken om beide transacties uit te voeren.
Netto rentevoetspreiding en de federale fondsenrente
Hoewel we ons niet zullen verdiepen in de manier waarop tarieven in de markt worden bepaald, zijn er verschillende factoren die de tarieven bepalen, waaronder het monetaire beleid van de Federal Reserve Bank en de opbrengsten van Amerikaanse staatsobligaties. Terwijl open-marktactiviteiten uiteindelijk de netto renteverschillen bepalen, speelt de federale ('gevoede') fondsenrente een grote rol bij het bepalen van de rente waartegen een instelling onmiddellijk geld leent. Volgens de Amerikaanse Federal Reserve zijn de federale fondsen inderdaad rentevoet is "de rentevoet waartegen depositarisinstellingen reservesaldi 's nachts aan andere depositarisinstellingen lenen."
Dit is van toepassing op de grootste, meest kredietwaardige instellingen, omdat deze het vereiste verplichte bedrag aan reserve aanhouden. De fed fed-rente is dus een basisrente waarmee alle andere rentetarieven in de VS worden bepaald. Het fed fed-tarief is een belangrijke indicator voor de gezondheid van de Amerikaanse economie.