Tax Havens: alles wat u moet weten

Toen Christopher Columbus vertrok op zoek naar de Nieuwe Wereld, zocht hij naar wegen voor de ontwikkeling van handel en handel voor koningin Isabella van Spanje. Een nobel motief inderdaad! Maar de tijden zijn veranderd. Wanneer de ontdekkingsreizigers van de Nieuwe Wereld nu hun kust verlaten, zijn ze vaak op zoek naar routes naar nieuwe belastingparadijzen. Hun motief is om belasting te voorkomen.

In een wereld waarin het heffen van belastingen wordt vergeleken met het plukken van een gans, is er geen tekort aan vraag naar belastingparadijzen. Maar voordat u zelfs maar denkt aan het zoeken naar een belastingparadijs, lees dan verder om erachter te komen wat belastingparadijzen zijn en waarom u voorzichtig moet zijn.

(Lees voor meer informatie over de voor- en nadelen van offshore beleggen.)

Het rookscherm

Belastingparadijzen zijn er al geruime tijd, met sommige historici zelfs vermelden hun bestaan ​​in de vorm van geïsoleerde eilanden in de tijd van de oude Grieken. De oudste belastingparadijzen van onze tijd zijn onder meer Liechtenstein, Zwitserland en Panama - waarvan elk wordt verondersteld daterend uit de jaren 1920. Maar zelfs na zoveel jaren van bestaan ​​is er geen universele definitie van belastingparadijs. De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) - een in Parijs gevestigde groep van 30 ontwikkelde landen - gebruikt drie belangrijke kenmerken om te bepalen of een rechtsgebied een belastingparadijs is:

1. Geen of alleen nominale belastingen

Eerst en vooral heffen belastingparadijzen geen of slechts nominale belastingen. De belastingstructuur varieert van land tot land, maar alle belastingparadijzen bieden zichzelf aan als een plaats waar niet-ingezetenen kunnen ontsnappen aan hoge belastingen door hun activa of bedrijven in dat rechtsgebied te plaatsen. Verschillende belastingparadijzen zijn populair voor kortingen op verschillende soorten belastingen. Maar dit kenmerk alleen is niet voldoende om een ​​belastingparadijs te identificeren. Veel goed gereguleerde landen bieden fiscale prikkels om externe investeringen aan te trekken, maar zijn niet geclassificeerd als belastingparadijzen. Dat leidt tot het tweede en belangrijkste kenmerk van een belastingparadijs.

2. Bescherming van persoonlijke informatie

Belastingparadijzen beschermen ijverig persoonlijke financiële informatie. De meeste belastingparadijzen hebben formele wetgeving of administratieve praktijken die controle door buitenlandse belastingautoriteiten voorkomen. Er is geen of minimale uitwisseling van informatie met buitenlandse belastingautoriteiten.

3. Gebrek aan transparantie

In een belastingparadijs is er altijd meer dan u zou verwachten. De wetgevende, juridische en administratieve mechanismen van een belastingparadijs zijn ondoorzichtig. Er zijn altijd kansen op geheime uitspraken achter gesloten deuren of onderhandelde belastingtarieven die niet voldoen aan de transparantie.

Maar dat is niet alles. Afgezien van de bovengenoemde drie attributen, heeft het United States Government Accountability Office twee aanvullende attributen van een belastingparadijs opgesomd.

4. Lokale aanwezigheid niet vereist

Belastingparadijzen vereisen doorgaans niet dat externe entiteiten een substantiële lokale aanwezigheid hebben. Een dergelijke concessie kan tot interessante situaties leiden. Van een gebouw op de Kaaimaneilanden wordt bijvoorbeeld gezegd dat het naar verluidt 12.000 Amerikaanse bedrijven huisvest. Dit suggereert dat u aanspraak kunt maken op belastingvoordelen door alleen uw naamplaatje in een belastingparadijs te hangen. Het is niet nodig om goederen of diensten te produceren of handel of handel te drijven binnen de grenzen van het land. Voor alle praktische doeleinden kunnen belastingontduikers hun activiteiten voortzetten in Florida terwijl ze beweren inwoners van de Bahama's te zijn als het gaat om het betalen van belastingen.

5. Belastingheffing voor marketing

Uiteindelijk gaan belastingparadijzen over marketing. Ze promoten zichzelf als offshore financiële centra. Velen noemen zichzelf graag 'internationale financiële centra'. Belastingparadijzen promoten zichzelf vaak als plaatsen waar de oprichting van een bedrijf of het openen van een bankrekening evenveel tijd kost als nodig is om uw chequeboek in evenwicht te houden.

Sociaal-economische factoren

Afgezien van lagere belastingen en geheimhouding, zijn er verschillende andere sociaaleconomische factoren die van een bepaalde bestemming een populair belastingparadijs maken:

1. Politieke en economische stabiliteit . Zonder politieke en economische stabiliteit kan geen enkele fiscale stimulans externe investeerders opleveren. Zwitserland werd bijvoorbeeld beroemd om zijn politieke en economische stabiliteit.
2. Gebrek aan uitwisselingscontroles. Het plaatsen van activa in een land dat onderworpen is aan wisselkoerscontroles, kan gevaarlijk zijn voor externe investeerders.
3. Verdragen . Veel belastingparadijzen zoals Mauritius zijn populair geworden vanwege mazen in meerdere belastingontwijkingsverdragen die zijn ondertekend met verschillende rechtsgebieden. Sommige worden minder populair vanwege verschillende verdragen voor het delen van informatie die zijn ondertekend met verschillende regeringen.
4. Vennootschapswetten . Efficiënte vennootschapswetten maken het in- en uitstappen voor bedrijven eenvoudiger. Dit betekent ook lagere nalevingskosten voor bedrijven.
5. Communicatie en transport . Uit de ervaring van Hong Kong en Singapore blijkt dat betere communicatie- en transportfaciliteiten een stimulans zijn voor externe investeerders.
6. Bank-, professionele en ondersteunende service . Bestemmingen zoals Zwitserland en Oostenrijk, hoewel niet strikt belastingparadijzen, zijn niettemin populair voor offshore bankdiensten en een veilige bestemming voor activa.
7. Locatie . Locatie is altijd een belangrijke factor in de populariteit van bepaalde bestemmingen. De Bahama's zijn een populaire offshore-bestemming voor Amerikaanse bedrijven vanwege de nabijheid van Florida.

Populaire belastinghavens

Tax Haven of Trap?

Met toenemende druk van internationale organisaties zoals de OESO en de G-20, kunnen belastingparadijzen het moeilijk vinden om hun zorgeloze bestaan ​​te handhaven. Een toenemend aantal belastinginformatie-uitwisselingsovereenkomsten (TIEA's) en wederzijdse rechtshulpverdragen (MLAT) tussen belastingparadijzen en andere landen zoals de VS zou het concurrentievoordeel van belastingparadijzen wegnemen.

TIEA maakt het verplicht om belastinginformatie te delen tussen ondertekenaars en MLAT vereist samenwerking bij juridische handhaving en strafrechtelijk onderzoek. Tot overmaat van ramp hebben sommige belastingparadijzen te maken gehad met de problemen die zij zelf hadden veroorzaakt. Beleggers die overwegen belastingparadijzen en offshore-banklocaties te gebruiken, moeten kennis nemen van het bankschandaal van Liechtenstein dat de wereld in 2008 heeft geschud. Dit schandaal kwam aan het licht toen Duitsland een reeks belastingonderzoeken op gang bracht op basis van door een banktechnicus verkochte bankrekeninginformatie. Veel inwoners van Duitsland die gebruik maakten van een in Liechtenstein gevestigde vertrouwensstructuur om belasting in Duitsland te ontwijken, liepen in een strop. De gelekte gegevens brengen ook belastingontduikers in de VS, het VK, Frankrijk en veel andere landen in gevaar voor belastingonderzoeken.

Meer recent heeft het Panama-lek hernieuwde belangstelling gewekt en onderzoeken naar offshore-bedrijven.

(Bekijk voor gerelateerde literatuur hoe u een belastingvalszaak kunt melden.)

Het komt neer op

Het bestaan ​​van belastingparadijzen heeft veel gevolgen. Op één niveau zetten de lagere belastingen of geen belastingen in één land druk op andere landen om hun belastingen laag te houden. Dit is goed voor belastingbetalers op de korte termijn, maar het geheim en de ondoorzichtigheid die sommige van de belastingparadijzen met zich meebrengen, kunnen het witwassen van geld of andere illegale activiteiten aanmoedigen die de wereldeconomie op de lange termijn kunnen schaden. Het optreden tegen belastingontduikers in sommige landen laat zien dat belastingbetalers voorzichtig moeten zijn.