Moderne Portfolio Theory (MPT)
De moderne portefeuilletheorie (MPT) is een theorie over hoe risicomijdende beleggers portefeuilles kunnen samenstellen om het verwachte rendement te optimaliseren of maximaliseren op basis van een bepaald niveau van marktrisico, waarbij wordt benadrukt dat risico inherent is aan een hogere opbrengst. Volgens de theorie is het mogelijk om een "efficiënte grens" van optimale portefeuilles te construeren die het maximaal mogelijke verwachte rendement voor een bepaald risiconiveau biedt. Deze theorie werd gepionierd door Harry Markowitz in zijn paper "Portfolio Selection", gepubliceerd in 1952 door het Journal of Finance. Hij kreeg later een Nobelprijs voor de ontwikkeling van de MPT.
01:32Moderne Portfolio Theory (MPT)
Inzicht in de moderne portefeuilletheorie (MPT)
De moderne portefeuilletheorie stelt dat de risico- en rendementskenmerken van een belegging niet alleen moeten worden bekeken, maar moeten worden beoordeeld aan de hand van de invloed van de belegging op het totale risico en rendement van de portefeuille.
MPT laat zien dat een belegger een portefeuille van meerdere activa kan samenstellen die het rendement voor een bepaald risiconiveau maximaliseert. Evenzo kan een belegger, bij een gewenst niveau van verwacht rendement, een portefeuille samenstellen met het laagst mogelijke risico. Op basis van statistische metingen zoals variantie en correlatie is het rendement van een individuele belegging minder belangrijk dan hoe de belegging zich gedraagt in de context van de gehele portefeuille.
Portefeuillerisico en verwacht rendement
MPT gaat ervan uit dat beleggers risicomijdend zijn, wat betekent dat ze een minder risicovolle portefeuille verkiezen boven een riskantere voor een bepaald rendementsniveau. Dit houdt in dat een belegger alleen meer risico neemt als hij of zij meer beloning verwacht.
Het verwachte rendement van de portefeuille wordt berekend als een gewogen som van het rendement van de afzonderlijke activa. Als een portefeuille vier even gewogen activa zou bevatten met een verwacht rendement van 4, 6, 10 en 14%, zou het verwachte rendement van de portefeuille zijn:
(4% x 25%) + (6% x 25%) + (10% x 25%) + (14% x 25%) = 8, 5%
Het risico van de portefeuille is een gecompliceerde functie van de varianties van elk activum en de correlaties van elk activapaar. Om het risico van een portefeuille met vier activa te berekenen, heeft een belegger elk van de varianties van de vier activa en zes correlatiewaarden nodig, omdat er zes mogelijke combinaties van twee activa met vier activa zijn. Vanwege de activacorrelaties is het totale portefeuillerisico of de standaardafwijking lager dan wat zou worden berekend met een gewogen som.
Efficiënte grens
Elke mogelijke combinatie van bestaande activa kan in een grafiek worden uitgezet, met het risico van de portefeuille op de X-as en het verwachte rendement op de Y-as. Deze plot toont de meest wenselijke portefeuilles. Neem bijvoorbeeld aan dat Portfolio A een verwacht rendement van 8, 5% en een standaardafwijking van 8% heeft en dat Portfolio B een verwacht rendement van 8, 5% en een standaardafwijking van 9, 5% heeft. Portfolio A wordt als 'efficiënter' beschouwd omdat deze hetzelfde verwachte rendement heeft, maar met een lager risico. Het is mogelijk om een naar boven hellende hyperbool te tekenen om alle meest efficiënte portefeuilles te verbinden, en dit staat bekend als de efficiënte grens. Investeren in een portefeuille die niet in deze curve ligt, is niet wenselijk.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.