Wat is SegWit2x?

Hoewel bitcoin op dit moment de grootste en meest prominente cryptocurrency blijft, is het niet zonder problemen. Een van de meest zorgwekkende problemen waarmee de grootste cryptocurrency per marktkapitalisatie wordt geconfronteerd, is schaalbaarheid. Omdat blokken in de bitcoin-blockchain beperkt zijn tot 1 megabyte, is er een limiet aan het aantal transacties dat het netwerk kan verwerken.

Omdat cryptocurrencies breder en vooral bitcoin steeds populairder zijn geworden, dreigde dit knelpunteffect het succes van de virtuele valuta te dwarsbomen. Het kan hebben bijgedragen aan verhoogde transactiekosten en wachttijden voor verwerking.

Ontwikkelaars en cryptocurrency-enthousiastelingen hebben gewerkt om dit probleem aan te pakken, maar de discussie over het effectief bereiken van een schaalverdeling van het netwerk is moeilijk en omstreden geweest. In de afgelopen jaren zijn er een aantal voorgestelde software-upgrades ontworpen om de blokgroottelimiet te upgraden en de transactieverwerking in het algemeen te verbeteren. SegWit2x was een van die voorgestelde upgrades.

Harde en zachte vorken

Om SegWit2x te begrijpen, is het eerst nodig om het onderscheid tussen harde en zachte vorken te onderzoeken, aangezien deze betrekking hebben op de blockchain. Een harde vork verwijst naar een herziening van de regels voor de blockchain. Het is een grote verschuiving in ontwerp, zodat nieuwe blokken niet als geldig worden beschouwd door oude netwerksoftware.

Het resultaat van een harde vork is dat de getroffen blockchain permanent in tweeën splitst. Harde vorken kunnen een netwerk zelfs in twee delen als ze niet volledig worden overgenomen; als er voldoende deelname is onder gebruikers, kan een voorgestelde harde vork de blockchain nog steeds verdelen. Dit was het geval toen ethereum uit elkaar ging als gevolg van de hack van de DAO. (Zie meer: ​​Waarom de DAO Ethereum revolutionair is.)

Zachte vorken daarentegen brengen een verschuiving in netwerkregels met zich mee die blokken creëert die worden herkend door eerdere software. In die zin zijn ze achterwaarts compatibel.

SegWit als achtergrond voor SegWit2x

Voordat het SegWit2x-voorstel tot stand kwam, was er Segregated Witness (SegWit). Dit was een voorgestelde zachte vork die bedoeld was om het schaalbaarheidsprobleem van bitcoin aan te pakken. Het werd eind 2015 voorgesteld door een ontwikkelaar genaamd Pieter Wuille.

Het mechanisme van Segregated Witness is ontworpen om scheiding van handtekeninggegevens van verschillende andere stukjes transactiegegevens mogelijk te maken, met als resultaat dat gegevens anders over blokken zouden worden opgeslagen. Het doel van SegWit was om de totale transactiecapaciteit te vergroten via een soft fork-mechanisme dat niet tot een splitsing zou leiden.

In de tijd sinds het SegWit-voorstel zijn er andere discussies en vorken geweest over het bitcoin-netwerk. Bijvoorbeeld, een harde vork die plaatsvond in augustus 2017 leidde tot het creëren van bitcoin-contanten. Als gevolg van deze harde vork werd de blokgrootte 8 keer vergroot zonder het SegWit-protocol te gebruiken. SegWit werd uiteindelijk geactiveerd op 24 augustus 2017, hoewel veel bitcoin-netwerktransacties sindsdien geen gebruik hebben gemaakt van de upgrade. (Zie ook: Bitcoin versus Bitcoin Cash: wat is het verschil?)

SegWit2x als voorstel voor een harde vork

Terwijl SegWit een zachte vorksuggestie was, was SegWit2x een voorstel voor een harde vork. Toen SegWit in augustus 2017 in het netwerk werd geïntroduceerd, was het eigenlijk alleen het eerste van een tweetrapsproces dat door de experts en ontwikkelaars van de "New York Agreement" wordt genoemd.

De tweede fase is het zogenaamde SegWit2x-protocol, dat de blokgrootte zou vergroten van 1 megabyte naar 2 megabytes. Door de blockize te vergroten, hoopten de voorstanders van SegWit2x dat ze de kostenstijgingen konden verminderen die het gevolg waren van gebruikers die mijnwerkers betaalden om transacties te doen. Aan de andere kant zou het vergroten van de blokgrootte ook de last voor knooppuntoperators hebben verhoogd, die dan verplicht zouden zijn om meer gegevens op te slaan.

Het implementatieproces van SegWit2x zou hebben geleid tot een wijziging van de regels voor bitcoin. Desalniettemin was het anders dan de vorken, wat resulteerde in bitcoin-contanten en bitcoin-goud. In die gevallen verwachtten gebruikers dat de transacties zelf niet dramatisch zouden zijn beïnvloed; integendeel, die gebruikers die al bitcoin hadden, kregen gewoon nieuwe cryptocurrency op het moment van de vork, waarbij de twee netwerken op verschillende paden bleven.

Net als deze eerdere vorken was SegWit2x een alternatief softwareprotocol dat zou resulteren in een harde vork en een poging om de blokgrootte te vergroten. Anders dan de eerdere vorken wilde SegWit2x echter alle bestaande bitcoin-gebruikers op één blockchain houden.

In tegenstelling tot bitcoin-cash - waar ontwikkelaars hoopten een nieuwe blockchain en netwerk volledig te creëren - waren SegWit2x-voorstanders niet helemaal zeker van het uiteindelijke resultaat. Het had een wijziging in de regels voor bitcoin kunnen betekenen, het creëren van twee afzonderlijke bitcoins, of heel weinig verandering, afhankelijk van hoeveel mijnwerkers ervoor kozen de nieuwe software te gebruiken.

Redenen voor en tegen

In de aanloop naar de invoering van SegWit2x waren mijnwerkers en startups de meest uitgesproken voorstanders van het nieuwe protocol. Ze voerden vaak aan dat bitcoins inactiviteit ervoor zorgde dat concurrerende cryptocurrencies de toonaangevende digitale valuta inhaalden en dat de bestaande upgrades niet voldoende waren om het probleem te verminderen.

Ontwikkelaars en knooppuntoperatoren daarentegen waren vaak tegen de acceptatie. Ze stelden voor dat bitcoin een waardeopslag moet zijn in plaats van een betalingssysteem, en dat de risico's van het nieuwe protocol opwegen tegen de potentiële voordelen. Sommigen vonden ook dat mijnwerkers en bedrijven onevenredig zouden profiteren van het protocol.

SegWit2x was zeer controversieel, deels vanwege zijn status als een harde vork, en ontwikkelaars konden geen consensus bereiken over de goedkeuring van het protocol. De harde vork was oorspronkelijk gepland voor 16 november 2017. Echter, op 8 november 2017 staken de leiders van de SegWit2x-beweging de harde vork op als gevolg van de voortdurende gevechten en een gebrek aan bredere consensus onder de deelnemers.

Eind 2017 werd een andere voorgestelde harde vork genaamd SegWit2x aangekondigd, hoewel deze geen relatie leek te hebben met de eerdere SegWit2x, behalve de naam.

Investeren in cryptocurrencies en andere initiële muntaanbiedingen ("ICO's") is zeer riskant en speculatief, en dit artikel is geen aanbeveling van Investopedia of de schrijver om te investeren in cryptocurrencies of andere ICO's. Aangezien de situatie van elke persoon uniek is, moet een gekwalificeerde professional altijd worden geraadpleegd voordat hij financiële beslissingen neemt. Investopedia geeft geen verklaringen of garanties met betrekking tot de nauwkeurigheid of tijdigheid van de hierin opgenomen informatie. Vanaf de datum waarop dit artikel is geschreven, bezit de auteur cryptocurrencies.