Waarom worden de meeste obligaties "over the counter" verhandeld op de secundaire markt?

Net als aandelen worden obligaties na uitgifte op de primaire markt verhandeld tussen beleggers op de secundaire markt. In tegenstelling tot aandelen worden de meeste obligaties echter niet via beurzen op de secundaire markt verhandeld. In plaats daarvan worden obligaties over de toonbank verhandeld (OTC). Er zijn verschillende redenen waarom de meeste obligaties OTC worden verhandeld, maar de belangrijkste daarvan is hun diversiteit.

Materiaalsoorten en invloeden

Aandelen hebben slechts twee soorten, gewone aandelen of preferente aandelen, en zijn beperkt tot enkele kenmerken. Obligaties hebben daarentegen verschillende kwaliteiten, looptijden en opbrengsten. Het resultaat van deze diversiteit is meer emittenten en emissies van obligaties met verschillende kenmerken, waardoor het moeilijk is om obligaties op beurzen te verhandelen. Een andere reden waarom obligaties over de toonbank worden verhandeld, is de moeilijkheid om de huidige prijzen te noteren.

Aandelenkoersen worden beïnvloed door nieuwsgebeurtenissen, de P / E-ratio van een bedrijf en, uiteindelijk, de vraag en het aanbod van aandelen, die worden weerspiegeld in de dagelijkse aandelenkoers. Obligatiekoersen daarentegen worden beïnvloed door veranderende rentetarieven en kredietbeoordelingen. Aangezien de handelstijd tussen emissies weken of zelfs maanden kan duren, is het moeilijk om de huidige prijzen voor een bepaalde obligatie-uitgifte te vermelden, wat het moeilijk zou maken om obligaties op de aandelenmarkt te verhandelen.

Welke soorten obligaties worden meestal over de toonbank verhandeld?

De meeste bedrijfsobligaties uitgegeven door private en publieke bedrijven worden verhandeld OTC in plaats van op beurzen. Bovendien vinden veel transacties met op de beurs verhandelde obligaties plaats via OTC-markten.

Bedrijfsobligaties worden uitgegeven door bedrijven om kapitaal aan te trekken om verschillende uitgaven te financieren. Ze zijn aantrekkelijk voor beleggers omdat ze veel hogere rendementen bieden dan obligaties uitgegeven door de overheid. Dit hogere rendement gaat echter gepaard met een hoger risico. Beleggingen in bedrijfsobligaties zijn voornamelijk afkomstig van pensioenfondsen, beleggingsfondsen, banken, verzekeringsmaatschappijen en individuele beleggers.

De obligaties die worden verhandeld op de OTC-markten zijn het meest voordelig in de liquiditeit die ze bieden. Deze liquiditeit biedt voldoende bescherming aan beleggers die obligaties willen verkopen vóór de vervaldatum. Samen met deze liquiditeit bieden bedrijfsobligaties die worden verhandeld OTC een gestage stroom van inkomsten en zekerheid omdat ze worden beoordeeld op basis van de kredietgeschiedenis van de uitgevende onderneming.

Deze obligaties zijn echter geen perfecte beleggingen en omvatten een groot risico, zoals kredietrisico en callrisico. Kredietrisico kan ontstaan ​​wanneer een emittent niet in staat is om betalingen op de obligatie te handhaven of wanneer een ratingbedrijf de kredietwaardigheid van de emittent verlaagt. Belrisico treedt op wanneer een emittent de emissie vóór de vervaldag aflost, waardoor de belegger minder gunstige beleggingsmogelijkheden heeft.

Waarom OTC-transacties als controversieel kunnen worden gezien

Veel analisten en experts beweren dat OTC-transacties en financiële instrumenten, met name derivaten, het systematisch risico verhogen. Met name de bezorgdheid over het tegenpartijrisico nam toe na de financiële crisis van 2007-2009, toen kredietverzuimswaps op de derivatenmarkt veel van de schuld kregen voor enorme verliezen in de financiële sector.

Transacties op financiële markten worden georganiseerd op beurzen, zoals de New York Stock Exchange en Nasdaq, of vinden zonder recept plaats. Een OTC-handel wordt rechtstreeks tussen twee partijen uitgevoerd en staat niet onder toezicht of is niet onderworpen aan de regels van belangrijke beurzen. Deze off-exchange transacties omvatten alle soorten activa die worden gezien in beurzen, waaronder grondstoffen, aandelen en schuldinstrumenten.

Derivaten kunnen van elk actief worden gemaakt en vertegenwoordigen alleen contracten op basis van de waarde van onderliggende financiële activa. Futures-contracten, termijncontracten, opties en swaps zijn allemaal derivaten. De handel in derivaten maakt een groot deel van de wereldmarkt uit en komt steeds vaker voor vanwege verbeteringen in de computertechnologie.

De controverse over OTC-transacties draait om gebrek aan toezicht en informatie. Grote beurzen hebben een grote stimulans om transacties die op hun horloge plaatsvinden te controleren en te reguleren. OTC-handelaren letten meer op zichzelf. Dat gezegd hebbende, het risico van financieel verlies is ook zeer reëel op beurzen, en er is geen garantie dat ruilhandel minder risicovol is dan OTC-handel.

Over het algemeen hebben OTC-transacties niet dezelfde regels over contractuitvoering als de meeste beurzen. Het risico dat een partij zijn contractuele verplichtingen niet nakomt, wordt vaak een tegenpartijrisico genoemd, hoewel dit soms het standaardrisico kan worden genoemd. Hoewel het tegenpartijrisico in elk contract bestaat, wordt dit als een grotere bedreiging gezien wanneer de contracten zonder recept worden gesloten.