Een analyse van het Amerikaanse handelstekort

De boekhouding van export en import is een nul-som een ​​spel. Als u de handel van elke natie met elke andere natie zou bijhouden, zouden de cijfers in evenwicht moeten zijn. Stel dat u de import van elk land van zijn export zou aftrekken. Wie staat er bovenaan? Wie zou er onderaan zijn? En wat zou dat ons vertellen?

Handelsbalans is een van de meest geciteerde statistieken bedoeld om de nationale financiële kracht te meten. Het idee, dat op het eerste gezicht logisch is, is dat een land dat veel exporteert, succesvol is in het produceren van goederen en diensten die andere landen willen. Dus een land dat weinig exporteert, bijvoorbeeld Noord-Korea voor $ 158 per hoofd van de bevolking, kan nauwelijks genoeg produceren om aan de interne vraag te voldoen, laat staan ​​om veel kopers op de wereldmarkt te vinden. Ondertussen heeft Liechtenstein gemiddeld meer dan $ 100.000 aan export per hoofd van de bevolking, waardoor u misschien denkt dat het kleine prinsdom de meest bedreven natie ter wereld is in het leveren van goederen die mensen willen.

Exporteert Goed, Importeert Slecht. Wacht wat?

Aan de andere kant moet import echter negatief worden gecorreleerd met zelfvoorziening, toch? Hoe meer je moet meenemen, hoe minder bekwaam je bent in het ontwikkelen van je eigen middelen, toch? Volgens die logica is San Marino het minst competente land ter wereld (meer dan $ 82.000 aan invoer per hoofd van de bevolking per jaar), terwijl de Centraal-Afrikaanse Republiek bijna de kunst heeft geperfectioneerd om alles te produceren wat het nodig heeft ($ 73 aan invoer per hoofd van de bevolking).

Dit is al krankzinnig. In de regel genieten ingesloten Europese landen van een veel hogere levensstandaard dan ingesloten Afrikaanse landen. Maar misschien zullen de export- en importcijfers zinvol zijn als we naar de verschillen daartussen kijken. Het land met de meeste netto-uitvoer (of om de industriële term 'positieve handelsbalans' te gebruiken) is zeker rijk, terwijl het land met de grootste negatieve handelsbalans arm moet zijn.

Genoeg spanning. 'S Werelds grootste netto-exporteur is Duitsland, een land met een robuuste economie waar veel van zijn sterk ontwikkelde landgenoten jaloers op zijn. Nu beginnen de cijfers te kloppen. Aan de andere kant van het spectrum, met een handelstekort van meer dan een half triljoen dollar, en daarom 's werelds grootste economische basket case, is ... de Verenigde Staten van Amerika. Het is ook niet dichtbij. Het handelstekort van de VS is niet alleen groter dan het overschot van Duitsland, het is ook groter dan het op een na grootste handelstekort ter wereld, dat van het VK.

Verschillende soorten tekorten

Hoe kan 's werelds meest welvarende economie ook de meest sputterende zijn? Dat kan het niet, en dat is het ook niet. Waar de handelsbalans geen rekening mee houdt, is dat elke export en elke import wordt ingewisseld voor iets met een exacte dollarwaarde: dollars!

Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. Een groot handelstekort betekent dat de burgers van dat land zo rijk zijn dat ze het zich kunnen veroorloven om te kopen wat andere landen te bieden hebben. In dat opzicht is het niet noodzakelijkerwijs wenselijk of zelfs niet billijk om export te vergelijken met import, laat staan ​​om ze als twee kanten van dezelfde medaille te beschouwen. Trouwens, hoe groot de Amerikaanse invoer ook is, de Verenigde Staten exporteren nog steeds meer dan welk land dan ook, behalve China. De wereld wil wat we verkopen. En vice versa. Dit is iets om aan te prijzen, niet te bekritiseren. Een handelstekort betekent alleen maar dat zoveel van onze zelfgemaakte dingen die andere landen willen, we nog meer van hen willen.

Dit is het punt waarop domme of opzettelijk onwetende politici klagen over "energieonafhankelijkheid" en dergelijke, alsof het kopen van meer olie dan we verkopen ons op de een of andere manier tot slaaf maakt van de landen van wie we het kopen. Amerika zou zich niet meer moeten richten op energie-onafhankelijk dan zich zorgen te maken over voedselonafhankelijk of auto-onafhankelijk of kobalt- en nikkel-onafhankelijk.

Als je het handelstekort per hoofd van de bevolking bekijkt, zien de genormaliseerde cijfers er minder overweldigend uit. (De Verenigde Staten zijn tenslotte het derde meest bevolkte land ter wereld.) En als u naar het handelstekort met betrekking tot het bruto binnenlands product kijkt, wordt de ruwe $ 500 miljard van de Verenigde Staten overweldigend. Het is amper 2% van het bbp. Om dat in perspectief te plaatsen, schatten de schattingen van het Central Intelligence Agency World Factbook de VS in onder Egypte, Ivoorkust, Frankrijk en Polen. Elke economische indicator die deze vijf landen in volgorde rangschikt, is van beperkte waarde.

Hoe groter het handelstekort, hoe beter?

Sommige landen, beperkt door grootte of ontoegankelijkheid, importeren noodzakelijkerwijs veel. Singapore neemt minder onroerend goed in beslag dan Lexington, Kentucky, en bruist dus niet bepaald van barnsteengolven en enorme kolenlagen. Kiribati heeft 100.000 inwoners verspreid over een strook oceaan ter grootte van de oostelijke Verenigde Staten. Daarom behoren die twee tot de handvol landen die meer importeren dan ze produceren. Ze hebben weinig keus.

Het gebruik van de woorden "overschot" en "tekort" is hier een deel van het probleem, gezien de connotaties van die woorden. Het hebben van een netto handelstekort betekent dat we gemiddeld dollars uitbetalen en dingen terugkrijgen. Duitsland doet het tegenovergestelde, verzendt spullen en krijgt daarvoor geld terug. Het spul is in beide gevallen minstens zo waardevol als het geld, anders handelt niemand. Als handelstekorten in plaats daarvan bekend zouden staan ​​als "netto-invoer" of zelfs "verschil tussen buitenlandse ondernemingen", zouden we deze discussie niet hebben.

Het komt neer op

Als u tijdige herinneringen aan de 'zwakke' economie van de Verenigde Staten hoort, neem ze dan in hun context. Ja, de werkloosheid is een paar procentpunten hoger en de jaarlijkse groei een paar tienden van punten lager dan we zouden willen zien. Maar de mogelijkheid om als groot volume zender en ontvanger van goederen te handelen, op een schaal van meerdere miljarden dollars, is iets dat andere landen zouden moeten nastreven. Handel is gunstig. Meer handel is voordeliger dan minder handel. En een handelstekort van $ 505 miljard is inderdaad gunstig.