Een kijkje in de ETF-constructie

Sommige mensen gebruiken graag verschillende apparaten, zoals polshorloges en computers, en vertrouwen erop dat alles goed komt. Anderen willen de innerlijke werking van de technologie die ze gebruiken kennen en begrijpen hoe deze is gebouwd. Als u in de laatste categorie valt en als belegger interesse hebt in de voordelen die exchange-traded funds (ETF's) bieden, zult u zeker geïnteresseerd zijn in het verhaal achter hun constructie.

Hoe een ETF wordt gemaakt

Een ETF heeft veel voordelen ten opzichte van een beleggingsfonds, inclusief kosten en belastingen. Het creatie- en aflossingsproces voor ETF-aandelen is bijna precies het tegenovergestelde van dat voor aandelen in beleggingsfondsen. Bij het beleggen in beleggingsfondsen sturen beleggers contanten naar de fondsmaatschappij, die die contanten vervolgens gebruikt om effecten te kopen en op hun beurt extra aandelen van het fonds uitgeeft. Wanneer beleggers hun aandelen in beleggingsfondsen willen inwisselen, worden ze in ruil voor contant geld teruggegeven aan de beleggingsmaatschappij. Het creëren van een ETF houdt echter geen contant geld in.

Het proces begint wanneer een toekomstige ETF-manager (bekend als een sponsor) een plan indient bij de Amerikaanse Securities and Exchange Commission om een ​​ETF te creëren. Zodra het plan is goedgekeurd, vormt de sponsor een overeenkomst met een geautoriseerde deelnemer, meestal een marktmaker, specialist of grote institutionele belegger, die gemachtigd is om ETF-aandelen te creëren of in te kopen. (In sommige gevallen zijn de gemachtigde deelnemer en de sponsor hetzelfde.)

De geautoriseerde deelnemer leent aandelen, vaak van een pensioenfonds, plaatst deze aandelen in een trust en gebruikt ze om ETF-creatie-eenheden te vormen. Dit zijn bundels van aandelen variërend van 10.000 tot 600.000 aandelen, maar 50.000 aandelen zijn wat gewoonlijk wordt aangeduid als één creatie-eenheid van een bepaalde ETF. Vervolgens geeft de trust aandelen van de ETF, die wettelijke claims zijn op de aandelen in de trust (de ETF's vertegenwoordigen kleine stukjes van de creatie-eenheden), aan de geautoriseerde deelnemer. Omdat deze transactie een handel in natura is - dat wil zeggen dat effecten worden verhandeld voor effecten - zijn er geen fiscale implicaties. Zodra de geautoriseerde deelnemer de ETF-aandelen ontvangt, worden ze aan het publiek op de open markt verkocht, net als aandelen.

Wanneer ETF-aandelen worden gekocht en verkocht op de open markt, blijven de onderliggende effecten die werden geleend om de creatie-eenheden te vormen, op de trustrekening. Het vertrouwen heeft over het algemeen weinig activiteit, behalve het betalen van dividenden uit de aandelen, gehouden in het vertrouwen, aan de ETF-eigenaars en het bieden van administratief toezicht. Dit komt omdat de creatie-eenheden niet worden beïnvloed door de transacties die plaatsvinden op de markt wanneer ETF-aandelen worden gekocht en verkocht.

Een ETF inwisselen

Wanneer beleggers hun ETF-deelnemingen willen verkopen, kunnen zij dat op twee manieren doen. De eerste is om de aandelen op de open markt te verkopen. Dit is meestal de optie die door de meeste individuele beleggers wordt gekozen. De tweede optie is om voldoende aandelen van de ETF te verzamelen om een ​​creatie-eenheid te vormen en vervolgens de creatie-eenheid om te ruilen voor de onderliggende effecten. Deze optie is over het algemeen alleen beschikbaar voor institutionele beleggers vanwege een groot aantal aandelen dat nodig is om een ​​creatie-eenheid te vormen. Wanneer deze beleggers hun aandelen inwisselen, wordt de creatie-eenheid vernietigd en worden de effecten overgedragen aan de verlosser. Het mooie van deze optie zit in de fiscale implicaties voor de portefeuille.

We kunnen deze belastingimplicaties het beste zien door de ETF-terugbetaling te vergelijken met die van een beleggingsfonds. Wanneer beleggingsfondsen beleggers aandelen van een fonds inwisselen, worden alle aandeelhouders in het fonds getroffen door de belastingdruk. Dit is omdat om de aandelen terug te kopen, het beleggingsfonds mogelijk de effecten die het houdt, moet verkopen, waarbij de meerwaarde wordt gerealiseerd die aan belasting is onderworpen. Ook zijn alle beleggingsfondsen verplicht om alle dividenden en vermogenswinsten op jaarbasis uit te keren. Daarom is er, zelfs als de portefeuille niet-gerealiseerde waarde heeft verloren, nog steeds een belastingverplichting op de meerwaarden die moest worden gerealiseerd vanwege de vereiste om dividenden en meerwaarden uit te keren.

ETF's minimaliseren dit scenario door grote aflossingen te betalen met aandelen. Wanneer dergelijke terugkopen worden gedaan, worden de aandelen met de laagste kostenbasis in de trust aan de verlosser gegeven. Dit verhoogt de kostenbasis van het totale bezit van de ETF, waardoor de meerwaarde wordt geminimaliseerd. Het maakt de verlosser niet uit dat de aandelen die hij ontvangt de laagste kostenbasis hebben, omdat de belastingverplichting van de verzorger is gebaseerd op de aankoopprijs die hij voor de ETF-aandelen heeft betaald, niet op de kostenbasis van het fonds. Wanneer de verlosser de aandelen op de open markt verkoopt, heeft eventuele winst of verlies geen invloed op de ETF. Op deze manier worden beleggers met kleinere portefeuilles beschermd tegen de fiscale gevolgen van transacties door beleggers met grote portefeuilles.

De rol van arbitrage

Critici van ETF's noemen vaak het potentieel van ETF's om te handelen tegen een aandelenkoers die niet overeenkomt met de waarde van de onderliggende effecten. Om ons te helpen deze zorg te begrijpen, vertelt een eenvoudig representatief voorbeeld het verhaal het beste.

Stel dat een ETF slechts uit twee onderliggende effecten bestaat:

• Beveiliging X, die $ 1 per aandeel waard is
• Beveiliging Y, die ook $ 1 per aandeel waard is

In dit voorbeeld verwachten de meeste beleggers dat één aandeel van de ETF wordt verhandeld tegen $ 2 per aandeel (het equivalent van Security X en Security Y). Hoewel dit een redelijke verwachting is, is dit niet altijd het geval. De ETF kan worden verhandeld tegen $ 2, 02 per aandeel of $ 1, 98 per aandeel of een andere waarde.

Als de ETF voor $ 2, 02 wordt verhandeld, betalen beleggers meer voor de aandelen dan de onderliggende effecten waard zijn. Dit lijkt een gevaarlijk scenario voor de gemiddelde belegger, maar in werkelijkheid is dit soort divergentie waarschijnlijker in vastrentende ETF's die, in tegenstelling tot aandelenfondsen, worden belegd in obligaties en papieren met verschillende looptijden en kenmerken. Het is ook geen groot probleem vanwege arbitragehandel.

De handelsprijs van de ETF wordt elke dag aan het einde van de handel vastgesteld, net als elk ander beleggingsfonds. ETF-sponsors maken ook dagelijks de waarde van de onderliggende aandelen bekend. Wanneer de prijs van de ETF afwijkt van de waarde van de onderliggende aandelen, komen de arbitrageurs in actie. De acties van de arbitrageurs brengen vraag en aanbod van de ETF's terug in evenwicht om de waarde van de onderliggende aandelen te evenaren.

Omdat ETF's werden gebruikt door institutionele beleggers lang voordat het beleggende publiek ze ontdekte, heeft actieve arbitrage onder institutionele beleggers ertoe gediend om ETF-aandelen op een bereik te houden dat dicht bij de waarde van de onderliggende effecten ligt.

Het komt neer op

In zekere zin zijn ETF vergelijkbaar met beleggingsfondsen. ETF's bieden echter veel voordelen die beleggingsfondsen niet bieden. Met ETF's kunnen beleggers genieten van de voordelen van dit unieke en aantrekkelijke beleggingsproduct zonder zich zelfs maar bewust te zijn van de ingewikkelde reeks gebeurtenissen die ervoor zorgen dat het werkt. Maar natuurlijk, als je weet hoe die evenementen werken, word je een beter opgeleide belegger, wat de sleutel is tot een betere belegger.