Het beleggingsrisico van ondergefinancierde pensioenregelingen

Er is een grote discussie over het eventuele beleggingsrisico van te weinig pensioenen. Duistere boekhouding en beperkte openbaarmaking maken het voor beleggers moeilijk om dit risico te evalueren. Hier zijn de kwesties rond pensioenrisico en hoe beleggers deze moeten benaderen.

Belangrijkste leerpunten

• Alleen toegezegd-pensioenregelingen kunnen het risico lopen op onderfinanciering, aangezien werknemers, niet de werkgever, het beleggingsrisico dragen in toegezegde-bijdrageregelingen.
• Onderfinanciering betekent dat de uitbetalingsverplichtingen voor pensioenen het vermogen overschrijden dat een bedrijf moet hebben om die uitbetalingen te dekken en dat het zijn bijdrage aan zijn pensioenportefeuille moet verhogen - meestal in de vorm van contanten.
• Het kan moeilijk zijn om te bepalen of er sprake is van onderfinanciering, omdat pensioenverplichtingen bedoeld zijn voor toekomstige uitbetalingen en bedrijven te optimistische veronderstellingen kunnen doen over het rendement op de lange termijn van beleggingen.

Pensioenrisico gedefinieerd

Vanuit het oogpunt van een belegger is pensioenrisico het risico voor de winst per aandeel van een bedrijf en een financiële toestand die voortvloeit uit een ondergefinancierde toegezegd-pensioenregeling. Merk op dat pensioenrisico alleen ontstaat bij toegezegd-pensioenregelingen.

Een toegezegdpensioenregeling belooft een specifieke (toegezegde) uitkering te betalen aan gepensioneerde werknemers. Om aan deze verplichting te voldoen, moet het bedrijf verstandig investeren, zodat het de middelen heeft om de beloofde voordelen te betalen. Het bedrijf draagt ​​het beleggingsrisico omdat het belooft werknemers een vast voordeel te betalen en eventuele investeringsverliezen moet goedmaken.

In tegenstelling tot een toegezegde-bijdrageregeling, die soms een winstdelingsplan kan zijn, dragen de werknemers het beleggingsrisico. Het bedrijf draagt ​​een specifiek bedrag bij aan de pensioenrekeningen van werknemers in plaats van vaste voordelen rechtstreeks aan gepensioneerde werknemers te betalen. Daarom zijn eventuele winsten / verliezen in deze pensioenbeleggingen eigendom van de werknemers.

Hoewel het aantal toegezegd-pensioenregelingen is gedaald, bestaan ​​ze nog steeds, waarbij vakbonden het grootste risico lopen.

Evaluatie van risico begint met te weten hoe volledig de pensioenverplichting van de onderneming wordt gefinancierd. "Ondergefinancierd" betekent dat de verplichtingen - de verplichtingen om pensioenen te betalen - de activa (de beleggingsportefeuille) overschrijden die zijn opgebouwd om die vereiste betalingen te financieren. Deze activa zijn een combinatie van geïnvesteerde bedrijfsbijdragen en het rendement van die investeringen.

Onder de huidige IRS en boekhoudregels kunnen pensioenen worden gefinancierd door contante bijdragen en door bedrijfsaandelen, maar de hoeveelheid aandelen die kan worden ingebracht is beperkt tot een percentage van de totale portefeuille. Bedrijven leveren doorgaans zoveel mogelijk aandelen op om hun contante bijdragen te minimaliseren. Dit is echter geen goed portefeuillebeheer omdat het resulteert in een fonds dat "overbelegd" is in de werkgever. De portefeuille is dan overdreven afhankelijk van de financiële gezondheid van de werkgever voor zowel toekomstige bijdragen als een goed rendement op de aandelen van de werkgever.

Als over drie opeenvolgende jaren de waarde van het vermogen van het pensioen voor minder dan 90% wordt gefinancierd - of als in elk jaar het vermogen voor minder dan 80% wordt gefinancierd - moet het bedrijf zijn bijdrage aan de pensioenportefeuille verhogen, meestal in de vorm van contant geld. De noodzaak om deze contante betaling te doen, kan de winst per aandeel en het eigen vermogen aanzienlijk verminderen. De vermindering van het eigen vermogen kan leiden tot wanbetalingen onder zakelijke kredietovereenkomsten, die over het algemeen ernstige gevolgen hebben, variërend van hogere rentetarieven tot faillissement.

Dat was het simpele gedeelte. Nu begint het ingewikkeld te worden.

Tekortrisico

Bepalen of een bedrijf een ondergefinancierd pensioenplan heeft, lijkt net zo eenvoudig te zijn als het vergelijken van de reële waarde van fondsbeleggingen - inclusief de huidige waarde van de fondsbeleggingen die het bedrijf naar schatting in de toekomst zal hebben - met de geaccumuleerde uitkeringsverplichting, die omvat de huidige en toekomstige schulden aan gepensioneerden. Als de reële waarde van de fondsbeleggingen lager is dan de uitkeringsverplichting, is er een pensioentekort. Het bedrijf is verplicht om deze informatie in een voetnoot in de 10-K jaarrekening van een bedrijf te vermelden.

Deze eenvoudige vergelijking is echter een misleidend proces, omdat het onwaarschijnlijk is dat het bedrijf het volledige bedrag in relatief korte tijd zal moeten betalen. Een bedrijf moet een actuele waarde hechten aan de uitkeringen die pas over enkele jaren worden uitbetaald en dit aantal vervolgens vergelijken met de huidige waarde van het pensioenvermogen. Anders gezegd, het is alsof u de hypotheek op uw recent gekochte huis vergelijkt met uw spaarrekening. De kloof is momenteel erg groot, maar u verwacht de betalingen uit toekomstige inkomsten te doen. Het zou moeilijk zijn om het "echte" risico te schatten dat u uw hypotheek niet kunt betalen door een dergelijke vergelijking te maken.

Unionbedrijven hebben het grootste risico op onderfinanciering van werknemerspensioen.

Assumptie risico

Veronderstellingsrisico treedt op wanneer bedrijven aannames gebruiken om de behoefte om contant geld aan hun pensioenfondsen toe te voegen te verminderen. Omdat we te maken hebben met langetermijnverplichtingen en onzekerheden, zijn aannames nodig voor het schatten van zowel de gecumuleerde voordelen als het bedrag dat het bedrijf moet investeren om die voordelen te bieden. Deze veronderstellingen kunnen te goeder trouw worden gemaakt of ze kunnen worden gebruikt om eventuele negatieve gevolgen voor de bedrijfswinsten te minimaliseren. Er is een zeer reëel risico dat bedrijven hun aannames aanpassen om het tekort te minimaliseren en de noodzaak om extra geld bij te dragen aan het pensioenfonds.

Een bedrijf zou bijvoorbeeld een rendement op lange termijn van 9, 5% kunnen aannemen, waardoor de verwachte bijdrage uit investeringen zou toenemen en dus de noodzaak om contant geld toe te voegen zou verminderen. Deze veronderstelling ziet er echter te optimistisch uit als u bedenkt dat het langetermijnrendement op aandelen ongeveer 7% is en het rendement op obligaties zelfs lager. Het is ook redelijk om aan te nemen dat het pensioenfonds een aantal obligaties zou hebben om aan de betalingsverplichtingen op korte termijn te voldoen.

Een andere manier waarop bedrijven de pensioenverplichting kunnen manipuleren, is door een hogere discontovoet aan te nemen. De opgebouwde pensioenverplichting is de netto contante waarde van de toekomstige stroom van verwachte uitkeringen. Een hogere disconteringsvoet resulteert in een lagere uitkeringsverplichting. Beleggers moeten de veronderstellingen van een bedrijf beoordelen in relatie tot de huidige economische trends en verwachtingen om te beoordelen hoe redelijk deze zijn.

Het komt neer op

Het risico van ondergefinancierde pensioenen is reëel en groeit. Een ondergefinancierd pensioen en een ouder wordend personeelsbestand vormen een zeer reëel risico voor bedrijven en beleggers, maar het tekort en veronderstellingsrisico's kunnen zeer moeilijk te evalueren zijn.