Problemen Ultra-high-nettowaarde-individuen geconfronteerd

In een klimaat van groeiende inkomensongelijkheid, waar de rijken rijkdom vergaren op ongekende niveaus, terwijl een recordaantal alledaagse burgers van loon tot loon leven, lijkt het misschien niet dat ultra-vermogende particulieren (UHNWI's) zich veel zorgen hoeven te maken. Een UHNWI wordt immers gedefinieerd als een persoon met een belegbaar vermogen van meer dan $ 30 miljoen. Hoewel het een speciaal soort financiële onverantwoordelijkheid vergt voor een persoon met dat soort rijkdom om het soort geldproblemen te ontwikkelen dat de rest van de samenleving plaagt, zoals faillissement, afscherming of onvermogen om huur te maken, de ultra-rijke deal met hun eigen uniek merk van financiële problemen.

Velen beweren dat de financiële problemen waarmee UHNWI's te kampen hebben, degenen zijn die de meeste van de wereld zou willen hebben, soort van te knap, te slim zijn of te veel dates hebben om uit te kiezen op een zaterdagavond. Deze uitdagingen omvatten het veranderen van belastingcodes, landgoedplanning, het handhaven van hun levensstijl tijdens pensionering en het beschermen van hun huidige rijkdom. Hoewel het misschien gek klinkt voor iemand die een gemiddelde baan heeft voor een gemiddeld salaris, is een UHNWI ter waarde van $ 50 miljoen vaak doodsbang om af te dalen naar een eenvoudige miljonairstatus.

Belastingcodes wijzigen

Gedurende de 21ste eeuw heeft de fiscale behandeling van de superrijken gediend als een politiek voetbal. Weinig kwesties in het recente geheugen hebben meer sterk verdeelde politici en het grote publiek langs ideologische lijnen. Aan de ene kant, kanalen aan de aanbodzijde kanaal Ronald Reagan, verkondigend dat het laag houden van belastingen voor de rijken geld voor hen vrijmaakt om te investeren op manieren die banen creëren en de economie voor alle anderen laten groeien. Deze manier van denken, ook wel trickle-down economie genoemd, is voorstander van het verlagen van belastingen voor de rijken, niet alleen ten behoeve van de rijken, maar ook omdat hun welvaart vervolgens naar de rest van de samenleving stroomt.

Dan is er de andere kant, die de middenklasse en arme werknemers te veel van de belastingdruk voelt, en dat UHNWI's mazen en creatieve boekhoudpraktijken exploiteren om veel minder te betalen dan hun eerlijke aandeel. Voorstanders van hogere belastingen op het rijke punt specifiek voor vermogenswinst op de lange termijn, de methode waarmee veel rijke mensen hun fortuin vergaren. Vanaf 2015 worden meerwaarden op lange termijn belast met niet meer dan 20%.

Zelfs gewone inkomstenbelastingtarieven voor de extreem rijken zijn historisch laag vanaf 2015. De bovenste belastingschijf bedraagt ​​39, 6%, maar in 1980 was dit 70%. In 1963 bedroeg de bovenste belastingschijf maar liefst 90%. Politici en aspirant-politici zijn er in overvloed die graag een terugkeer zouden zien naar deze hoge tarieven voor de extreem rijken. Met polarisatie in de politiek op een recordhoogte, leven UHNWI's voortdurend met angst voor een machtsverschuiving naar degenen die minder vriendelijk zijn voor hun interesses.

Vastgoed planning

Ultra-vermogende particulieren maken zich zorgen over het behoud van hun rijkdom, zodat ze hun eigen levensstijl kunnen blijven financieren, maar bovendien willen de meeste van hen, wanneer ze niet langer in de buurt zijn, hun rijkdom behouden om aan hun erfgenamen door te geven. Idealiter willen ze dat de overheid zich zo weinig mogelijk van dit geld eigen maakt voordat het aan de volgende generatie wordt nagelaten.

Vanaf 2015 is de vermogensbelasting alleen van toepassing op de extreem rijken. De eerste $ 5, 43 miljoen van een nalatenschap is vrijgesteld van belasting. UHNWI's hebben echter per definitie meerdere veelvouden van dit aantal, wat betekent dat ze op de hoogte moeten zijn van fiscale implicaties bij het plannen van een landgoed. Het belastingtarief voor onroerend goed, vanaf 2015, voor elke waarde van meer dan $ 5, 43 miljoen is 40%, dus een UHNWI verliest veel vermogen bij het passeren van zijn nalatenschap. Bovendien hebben veel staten hun eigen successierechten, of zoals ze in sommige staten worden genoemd, successierechten, die bovenop de federale successierechten worden geheven.

UHNWI's gebruiken veel regelingen om de effecten van de vermogensbelasting te verzachten. Deze tactieken omvatten het nalaten van hun nalatenschap aan overlevende echtgenoten, in welk geval zij zijn vrijgesteld van belasting; gebruik maken van liefdadigheidsbijdragen; en het opzetten van verschillende trustaccounts, die kunnen worden gebruikt om de vermogensbelasting te omzeilen.

Levensstijl behouden tijdens het pensioen

Voor UHNWI's die rijk werden door te beleggen, bestaat er weinig onderscheid tussen werkjaren en pensioenjaren. Deze personen zullen waarschijnlijk blijven doen wat voor hen heeft gewerkt, waarbij leeftijd een irrelevante factor is.

Degenen die UHNWI's worden door te werken, inclusief CEO's en andere goedbetaalde professionals, lopen echter soms een verlies aan inkomsten wanneer ze besluiten te stoppen. Hoewel het hebben van $ 30 miljoen of meer voldoende zou moeten zijn om elke pensioenslevensstijl te leven die je wilt, sommige UHNWI's doen slecht werk met het beheren van hun geld en moeten op enig moment terugschroeven. Een probleem dat soms met UHNWI's opduikt, is illiquiditeit; ze hebben miljoenen dollars, maar het meeste of alles zit vast in land, onroerend goed en andere activa die ze niet gemakkelijk kunnen omzetten in contanten. Andere UHNWI's nemen te veel risico's met hun geld, en hoewel ze de effecten niet zo vaak voelen als er nog steeds stapels geld binnenkomen, voelen ze het wanneer ze met pensioen gaan en een groot verlies is niet zo gemakkelijk aan te vullen.

Hun rijkdom beschermen

Tijdens de Grote Recessie van 2007-2009 werden veel UHNWI's slechts vermogende particulieren (HNWI's), wat betekent individuen met meer dan $ 1 miljoen aan belegbare activa maar minder dan $ 30 miljoen. Voor een echt ongelukkig paar ging hun rijkdombloeding verder dan het verliezen van het "ultra" -label; ze zijn alles kwijt.

De meeste UHNWI's hebben geen geld rondhangen in depositocertificaten (CD's), geldmarktrekeningen, contante waarde levensverzekeringen en andere zogenaamde veilige beleggingen die op zijn best lauw rendement bieden. Een van de redenen waarom ze zo rijk zijn, is dat ze gebruik maken van agressieve beleggingsvehikels die consequent de markt verslaan. In marktkwesties bewegen beloning en risico echter vaak in een slotstap. Wanneer een bearmarkt of recessie toeslaat, zijn de snelgroeiende investeringen die UHNWI's rijk hielpen vaak de eerste die een steile duik namen. Om deze reden leven UHNWI's die afhankelijk zijn van de inkomensmarkten vaak met de constante stress van een nieuwe dreigende crash.