Kun je geld verdienen op aandelen?

De New York Stock Exchange werd opgericht op 17 mei 1792, toen 24 effectenmakelaars een overeenkomst ondertekenden onder een buttonwood-boom op 68 Wall Street. Sinds die tijd zijn talloze fortuinen verdiend en verloren, terwijl aandeelhouders een industrieel tijdperk hebben aangewakkerd dat nu een landschap van te grote bedrijven heeft opgeleverd. Insiders en leidinggevenden hebben flink geprofiteerd tijdens deze megaboom, maar hoe zijn kleinere aandeelhouders vergaan, geteisterd door de dubbele motoren van hebzucht en angst?

Kortingsmakelaars, adviseurs en andere financiële professionals kunnen statistieken opvragen waaruit blijkt dat aandelen al tientallen jaren uitstekend rendement opleveren. Het aanhouden van de verkeerde aandelen kan echter net zo gemakkelijk fortuinen vernietigen en aandeelhouders meer lucratieve winstkansen ontzeggen. Bovendien zullen die opsommingstekens de pijn in je darmen niet stoppen tijdens de volgende bearmarkt, wanneer het Dow Industrial Average met meer dan 50% zou kunnen dalen, zoals tussen oktober 2007 en maart 2009.

Pensioenrekeningen zoals 401 (k) s en anderen leden in die periode enorme verliezen, waarbij rekeninghouders in de leeftijd van 56 tot 65 jaar de grootste klap kregen, omdat degenen die hun pensioen naderen doorgaans de grootste aandelenblootstelling behouden. Het Employee Benefit Research Institute (EBRI) bestudeerde de crash in 2009 en schatte dat het tot 401 (k) rekeningen 10 jaar zou duren om die verliezen te herstellen met een gemiddeld jaarlijks rendement van 5%. Dat is weinig troost wanneer jaren van opgebouwde rijkdom en eigen vermogen verloren gaan vlak voor het pensioen, waardoor aandeelhouders op het slechtst mogelijke moment in hun leven worden blootgesteld.

Die verontrustende periode benadrukt het effect van temperament en demografie op aandelenprestaties, met hebzucht die marktdeelnemers ertoe aanzet om aandelen te kopen tegen onhoudbaar hoge prijzen, terwijl angst hen misleidt om met enorme kortingen te verkopen. Deze emotionele slinger bevordert ook winst-berovende mismatches tussen temperament en eigendomsstijl, geïllustreerd door een hebzuchtige, niet-geïnformeerde menigte die het handelsspel speelt, omdat het eruit ziet als de gemakkelijkste weg naar fantastisch rendement.

Geld verdienen op aandelen via de koop- en houdstrategie

De investeringsstrategie 'kopen en vasthouden' werd populair in de jaren negentig, ondersteund door de vier technische ruiters van Nasdaq, ook bekend als grote technische aandelen die financiële adviseurs aanbeveelden aan klanten als kandidaten om voor het leven te kopen en te behouden. Helaas volgden veel mensen hun advies laat in de bull market-cyclus op en kochten Cisco Systems Inc., Intel Corp en andere opgeblazen activa die nog steeds niet zijn teruggekeerd naar de hoge prijsniveaus van het dotcom / internet-bubbeltijdperk. Ondanks die tegenslagen is de strategie voorspoedig gegaan met minder volatiele blue chips, waardoor investeerders worden beloond met een indrukwekkend jaarlijks rendement.

In 2011 publiceerden Raymond James and Associates een onderzoek naar de koop- en houdprestaties op de lange termijn, waarbij de 84-jarige periode tussen 1926 en 2010 werd onderzocht. Dit tijdperk kende maar liefst drie marktcrashes en genereerde meer realistische statistieken dan de meerderheid van de kersen- geplukte branchegegevens. Kleine aandelen boekten over deze periode een gemiddeld rendement van 12, 1%, terwijl grote aandelen bescheiden achterbleven met een rendement van 9, 9%. Beide activaklassen presteerden beter dan staatsobligaties, schatkistcertificaten en inflatie, met zeer voordelige investeringen voor een leven lang rijkdom opbouwen.

Aandelen bleven tussen 1980 en 2010 sterk presteren en boekten jaarlijks een rendement van 11, 4%. De aandelenklasse REIT versloeg de bredere categorie met een rendement van 12, 3%, waarbij de babyboomer-vastgoedboom bijdroeg aan de indrukwekkende prestaties van die groep. Dit tijdelijke leiderschap onderstreept de noodzaak van zorgvuldige aandelenselectie binnen een buy and hold-matrix, hetzij door middel van goed ontwikkelde vaardigheden of een vertrouwde externe adviseur.

Grote aandelen presteerden slechter tussen 2001 en 2010, met een mager rendement van 1, 4%, terwijl kleine aandelen hun voorsprong behielden met een rendement van 9, 6%. De resultaten versterken de urgentie van diversificatie van de interne activaklasse, waarbij een combinatie van kapitalisatie en sectorblootstelling vereist is. Staatsobligaties stegen ook tijdens deze periode, maar de massale vlucht naar veiligheid tijdens de economische ineenstorting van 2008 heeft deze cijfers waarschijnlijk scheefgetrokken.

De James-studie identificeert andere veel voorkomende fouten bij diversificatie van de aandelenportefeuille en merkt op dat het risico geometrisch toeneemt wanneer men de blootstelling niet spreidt over kapitalisatieniveaus, groei versus waardepolariteit en belangrijke benchmarks, waaronder de Standard & Poor's 500-index. Bovendien bereiken de resultaten een optimale balans door spreiding van activa onderling, met een mix tussen aandelen en obligaties. Dat voordeel wordt groter tijdens bearmarkten, waardoor het neerwaartse risico wordt verlicht.

Het belang van risico en rendement

Geld verdienen op de aandelenmarkt is gemakkelijker dan behouden, met roofzuchtige algoritmen en andere interne krachten die volatiliteit en omkeringen genereren die inspelen op het kudde-achtige gedrag van de menigte. Deze polariteit benadrukt het cruciale probleem van het jaarlijkse rendement, omdat het geen zin heeft om aandelen te kopen als ze kleinere winsten genereren dan onroerend goed of een geldmarktrekening. Hoewel de geschiedenis ons leert dat aandelen een sterker rendement kunnen neerzetten dan andere effecten, vereist winstgevendheid op lange termijn risicobeheer en rigide discipline om valkuilen en periodieke uitbijters te voorkomen.

De moderne portefeuilletheorie biedt een kritieke sjabloon voor risicoperceptie en vermogensbeheer, of u nu net begint als belegger of substantieel kapitaal hebt verzameld. Diversificatie vormt de basis voor deze klassieke marktbenadering en waarschuwt langetermijnspelers dat bezit en vertrouwen op een enkele beleggingscategorie een veel hoger risico met zich meebrengt dan een mand vol aandelen, obligaties, grondstoffen, onroerend goed en andere soorten beveiliging.

Erken ook dat risico komt in twee verschillende smaken, systematisch en niet-systematisch. Systematisch risico door oorlogen, recessies en zwarte zwaanevenementen genereert een hoge correlatie tussen verschillende soorten activa, wat de positieve impact van diversificatie ondermijnt. Niet-systematisch risico pakt het inherente gevaar aan wanneer individuele bedrijven niet aan de verwachtingen van Wall Street voldoen of verstrikt raken in een paradigma-veranderende gebeurtenis, zoals de uitbraak van voedselvergiftiging die Chipotle Mexican Grill Inc. tussen 2015 en 2017 met meer dan 500 punten liet vallen.

Veel individuen en adviseurs pakken niet-systematisch risico aan door middel van Exchange Traded Funds (ETF's) of beleggingsfondsen in plaats van individuele aandelen. Indexbeleggen biedt een populaire variatie op dit thema en beperkt de blootstelling aan S&P 500, Russell 2000, Nasdaq 100 en andere belangrijke benchmarks. Beide benaderingen worden lager, maar elimineren niet-systematisch risico, omdat schijnbaar niet-gerelateerde katalysatoren een hoge correlatie kunnen vertonen met marktkapitalisatie of sector, waardoor schokgolven worden geactiveerd die tegelijkertijd duizenden aandelen beïnvloeden. Cross-market en asset class arbitrage door razendsnelle algoritmen kunnen deze correlatie versterken en vervormen, waardoor allerlei onlogisch prijsgedrag ontstaat.

Gemeenschappelijke fouten van beleggers

De Raymond James-studie uit 2011 merkte op dat individuele beleggers tussen 1988 en 2008 slecht presteerden ten opzichte van de S&P 500, waarbij de index een jaarlijks rendement van 8, 4% boekte in vergelijking met een limiet van 1, 9% voor particulieren. De meest schadelijke beleggersfouten werden als volgt gesegmenteerd:

Bron: AllianceBernstein Investments. Onderzoek van financiële adviseurs over de toewijzing van activa 2005

Topresultaten benadrukken de behoefte aan een goed opgebouwde portefeuille of ervaren beleggingsadviseur die risico's spreidt over verschillende soorten activa en aandelenklassen. Een superieure aandelen- of fondsenkiezer kan de natuurlijke voordelen van activaspreiding overwinnen, maar aanhoudende prestaties vereisen veel tijd en moeite voor onderzoek, signaalgeneratie en agressief positiebeheer. Zelfs ervaren marktpartijen vinden het moeilijk om dat intensiteitsniveau in de loop van jaren of decennia te handhaven, waardoor toewijzing in de meeste gevallen een verstandiger keuze is.

Toewijzing is echter minder zinvol in kleine handels- en pensioenrekeningen die een aanzienlijk eigen vermogen moeten opbouwen voordat zij zich bezighouden met echt vermogensbeheer. Kleine en strategische aandelenblootstelling kan in die omstandigheden een superieur rendement genereren, terwijl het opbouwen van rekeningen door middel van looncheques en matching van werkgevers het grootste deel van het kapitaal bijdraagt. Zelfs deze benadering brengt aanzienlijke risico's met zich mee omdat individuen ongeduldig kunnen worden en hun handen kunnen overspelen door de tweede meest schadelijke fout te maken, namelijk proberen de markt te timen.

Professionele markttimers besteden tientallen jaren aan het perfectioneren van hun vak, kijken duizenden uren naar de ticker tape en identificeren herhalende gedragspatronen die zich vertalen in winstgevende entry- en exitstrategieën. Timers begrijpen de tegengestelde aard van marktcycliciteit en hoe ze kunnen profiteren van het hebzucht of angstgedreven gedrag van de menigte. Dit is een radicale afwijking van het gedrag van toevallige beleggers, die nu misschien niet volledig begrijpen hoe ze door het cyclische karakter van de markt moeten navigeren. Bijgevolg kunnen hun pogingen om de markt te timen, langetermijnrendementen verraden, wat uiteindelijk het vertrouwen van een belegger zou kunnen schaden.

Beleggers raken vaak emotioneel gehecht aan de bedrijven waarin ze beleggen, waardoor ze grotere dan noodzakelijke posities kunnen innemen en blind kunnen worden voor negatieve signalen. En hoewel velen verbluft zijn door het investeringsrendement op Apple, Amazon en andere geweldige aandelenverhalen, zijn in werkelijkheid paradigmaverschuivers zoals deze schaars. Dit vereist de benadering van een gezagvoerder ten aanzien van aandelenbezit, in plaats van een gunslinger-strategie die het volgende grote ding achtervolgt. Dit kan moeilijk zijn, omdat het internet de neiging heeft om aandelen te hype, waardoor beleggers in een razernij kunnen raken over te weinig aandelen.

Ken het verschil: handel versus beleggen

Op pensioen gebaseerde pensioenregelingen, zoals 401 (k) -programma's, bevorderen langetermijn-koop- en houdmodellen, waarbij een aanpassing van de activaspreiding doorgaans slechts eenmaal per jaar plaatsvindt. Dit is gunstig omdat het dwaze impulsiviteit ontmoedigt. Naarmate de jaren verstrijken, portefeuilles groeien en nieuwe banen nieuwe kansen bieden, cultiveren investeerders meer geld waarmee ze zelfgestuurde brokerage-accounts kunnen openen, toegang krijgen tot zelfgestuurde rollover-IRA-accounts of investeringsdollars kunnen plaatsen bij vertrouwde adviseurs, die actief kunnen beheren hun vermogen.

Anderzijds kan verhoogd investeringskapitaal sommige beleggers verleiden naar de opwindende wereld van speculatieve handel op korte termijn, verleid door verhalen over daghandel rocksterren die rijkelijk profiteren van technische prijsbewegingen. Maar in werkelijkheid zijn deze handelsmethoden voor afvalligen verantwoordelijk voor meer totale verliezen dan voor het genereren van meevallers.

Net als bij markttiming vereist winstgevende handel een voltijdse verplichting die bijna onmogelijk is wanneer iemand buiten de financiële dienstverlening werkzaam is. Degenen in de industrie zien hun vak met zoveel eerbied als een chirurg een operatie bekijkt, waarbij elke dollar wordt bijgehouden en hoe deze reageert op de marktwerking. Na het doorstaan ​​van hun billijke aandeel in verliezen, waarderen ze de substantiële risico's, en ze weten hoe ze sluwe algoritmen slim kunnen omzeilen, terwijl ze dwaasheidstips van onbetrouwbare insiders van de markt afwijzen.

In 2000 publiceerde het Journal of Finance, een Universiteit van Californië, Davis, onderzoek naar gemeenschappelijke mythen toegeschreven aan het handelsspel. Na meer dan 60.000 huishoudens te hebben ondervraagd, ontdekten de auteurs dat dergelijke actieve handel een gemiddeld jaarlijks rendement van 11, 4% opleverde, vanaf 1991 en 1996 - aanzienlijk minder dan het rendement van 17, 9% voor de belangrijkste benchmarks. Hun bevindingen toonden ook een omgekeerd verband tussen het rendement en de frequentie waarmee aandelen werden gekocht of verkocht.

De studie ontdekte ook dat een voorliefde voor kleine high-beta-aandelen, in combinatie met over-vertrouwen, meestal leidde tot underperformance en hogere handelsniveaus. Dit ondersteunt het idee dat beleggers van gunslinger ten onrechte geloven dat hun weddenschappen op korte termijn zullen uitvallen. Deze aanpak druist in tegen de beleggingsmethode van de reisman om onderliggende markttrends op de lange termijn te bestuderen, om beter geïnformeerde en afgemeten investeringsbeslissingen te nemen.

Auteurs Xiaohui Gao en Tse-Chun Lin bood interessant bewijs in een studie uit 2011 dat individuele beleggers handel en gokken als vergelijkbaar tijdverdrijf beschouwen, en merkte op dat het volume op de Taiwan Stock Exchange omgekeerd evenredig was met de grootte van de loterijpot van dat land. Deze bevindingen sluiten aan bij het feit dat handelaren speculeren op korte-termijnhandel om een ​​adrenalinestoot op te vangen, in het vooruitzicht om veel te winnen. Interessant is dat het verliezen van weddenschappen een soortgelijk gevoel van opwinding oplevert, wat dit een potentieel zelfvernietigende praktijk maakt, en verklaart waarom deze beleggers vaak slechte weddenschappen verdubbelen. Helaas lopen hun hoop om hun fortuin terug te winnen zelden uit.

Financiën, levensstijl en psychologie

Winstgevend aandelenbezit vereist een nauwe afstemming op de persoonlijke financiën van een individu. Degenen die voor het eerst in het professionele personeel komen, hebben aanvankelijk mogelijk beperkte opties voor activaspreiding voor hun 401 (k) -plannen. Dergelijke personen zijn doorgaans beperkt tot het parkeren van hun investeringsdollars bij enkele betrouwbare blue-chipbedrijven en vastrentende beleggingen, die een stabiel groeipotentieel op lange termijn bieden. Integendeel, hoewel personen die de pensioengerechtigde leeftijd naderen misschien wel rijkdom aan onderstations hebben verzameld, zijn ze misschien niet voldoende toekomstige jaren om langzaam maar zeker rendement op te bouwen. Vertrouwde adviseurs kunnen dergelijke personen helpen hun activa op een meer praktische, agressieve manier te beheren. Weer andere individuen geven er de voorkeur aan hun ontluikende nesteieren te laten groeien via zelfgeleide beleggingsrekeningen.

Jongere beleggers kunnen kapitaal bloeden door roekeloos te experimenteren met te veel verschillende beleggingstechnieken, terwijl ze geen van hen beheersen. Oudere beleggers die kiezen voor de zelfgeleide route lopen ook het risico op fouten. Daarom hebben ervaren beleggingsprofessionals de beste kansen om portefeuilles te laten groeien.

Het is absoluut noodzakelijk dat persoonlijke problemen met betrekking tot gezondheid en discipline volledig worden aangepakt voordat ze een proactieve beleggingsstijl aangaan, omdat markten de neiging hebben het echte leven na te bootsen. Ongezonde, misvormde personen met een laag zelfbeeld kunnen op korte termijn speculatief handelen, omdat ze onbewust geloven dat ze financieel succes niet waard zijn. Bewust deelnemen aan risicovol handelsgedrag, dat een grote kans heeft om slecht te eindigen, kan een uiting zijn van zelf-sabotage.

Een studie uit 2005 beschrijft het struisvogeleffect, waarin werd vastgesteld dat beleggers selectieve aandacht hebben als het gaat om hun aandelen- en marktblootstelling, portefeuilles vaker bekijken in stijgende markten en minder vaak of "hun kop in het zand steken" in dalende markten. De studie verduidelijkt verder hoe deze gedragingen het handelsvolume en de marktliquiditeit beïnvloeden. Volumes neigen toe te nemen in stijgende markten en af ​​te nemen in dalende markten, wat bijdraagt ​​aan de waargenomen neiging van deelnemers om uptrends te achtervolgen terwijl ze een oogje dichtknijpen voor downtrends. Overmatig toeval zou de drijvende kracht opnieuw kunnen bieden, waarbij de deelnemer nieuwe exposure toevoegt omdat de stijgende markt een reeds bestaande positieve bias bevestigt.

Het verlies van marktliquiditeit tijdens neergang is consistent met de waarnemingen van de studie, wat aangeeft dat "beleggers de markt tijdelijk negeren in neergang - om te voorkomen dat ze mentaal in het reine komen met pijnlijke verliezen." Dit zelfvernietigende gedrag is ook gangbaar in routine risicobeheer ondernemingen, waarin wordt uitgelegd waarom beleggers hun winnaars vaak te vroeg verkopen terwijl ze hun verliezers laten rennen - precies het tegenovergestelde archetype voor winstgevendheid op lange termijn.

Zwarte zwanen en uitbijters

Wall Street houdt van statistieken die de voordelen op lange termijn van aandelenbezit laten zien, wat gemakkelijk te zien is bij het opstellen van een 100-jarige Dow Industrial Average-grafiek, vooral op een logaritmische schaal die de visuele impact van vier grote teruggang dempt. Onheilspellend zijn er drie van die brute bearmarkten geweest in de afgelopen 31 jaar, ruim binnen de investeringshorizon van de babyboomers van vandaag. Tussen die maagverscheurende instortingen door hebben aandelenmarkten tientallen mini-crashes, downdrafts, meltdowns en andere zogenaamde uitschieters rondgevoerd die de wilskracht van aandeleneigenaren hebben getest.

Het is gemakkelijk om die furieuze dalingen te bagatelliseren, die de wijsheid van kopen en houden van beleggen lijken te bevestigen, maar psychologische tekortkomingen die hierboven worden beschreven, spelen steevast mee wanneer de markten lager worden. Legioenen van anderszins rationele aandeelhouders dumpen langetermijnposities zoals hete aardappelen wanneer deze uitverkopen versnellen en proberen de dagelijkse pijn van het kijken naar hun spaargeld naar het toilet te beëindigen. Ironisch genoeg eindigt het nadeel op magische wijze wanneer genoeg van deze mensen verkopen, met bodemvissingsmogelijkheden voor diegenen die de kleinste verliezen lijden of winnaars die short sale-weddenschappen hebben geplaatst om te profiteren van lagere prijzen.

Nassim Taleb maakte het zwarte zwaanevenement populair in zijn boek uit 2010 "The Black Swan: The Impact of thelyly Improbable." Hij beschrijft drie attributen voor deze kleurrijke marktanalogie.

1. Ten eerste is het een uitbijter of buiten de normale verwachtingen.
2. Ten tweede heeft het een extreme en vaak destructieve impact.
3. Ten derde moedigt de menselijke natuur rationalisatie na het evenement aan, "het verklaarbaar en voorspelbaar maken." Gegeven de derde houding, is het gemakkelijk te begrijpen waarom Wall Street nooit het negatieve effect van de zwarte zwaan op aandelenportefeuilles bespreekt.

Aandeelhouders moeten plannen maken voor zwarte zwaanevenementen in normale marktomstandigheden, en de stappen repeteren die ze zullen nemen als het echte ding voorbij komt. Het proces is vergelijkbaar met een brandoefening, waarbij aandacht wordt besteed aan de locatie van uitgangsdeuren en andere ontsnappingsmiddelen indien nodig. Ze moeten ook hun pijntolerantie rationeel inschatten, omdat het geen zin heeft om een ​​actieplan te ontwikkelen als het wordt verlaten wanneer de markt een duikvlucht maakt. Natuurlijk wil Wall Street dat investeerders in deze moeilijke tijden op hun handen blijven zitten, maar niemand anders dan de aandeelhouder kan die levensbedreigende beslissing nemen.

Het komt neer op

Ja, u kunt geld verdienen met aandelen en een leven lang welvaart ontvangen, maar potentiële beleggers lopen een handschoen op van economische, structurele en psychologische obstakels. Het meest betrouwbare pad naar winstgevendheid op de lange termijn zal klein beginnen door de juiste effectenmakelaar te kiezen en te beginnen met een beperkte focus op het opbouwen van rijkdom, door uit te breiden naar nieuwe kansen naarmate het kapitaal groeit. Koop en houd beleggen biedt het meest duurzame pad voor de meerderheid van de marktdeelnemers, terwijl de minderheid die speciale vaardigheden beheerst, superieure rendementen kan behalen door middel van diverse strategieën, waaronder speculatie op korte termijn en short selling.