Exchange-besturingselementen
Wisselkoerscontroles zijn door de overheid opgelegde beperkingen voor de aankoop en / of verkoop van valuta. Deze controles stellen landen in staat hun economieën beter te stabiliseren door in-en uitstroom van valuta te beperken, wat wisselkoersvolatiliteit kan veroorzaken. Niet elke natie mag de maatregelen gebruiken, althans legaal; het 14e artikel van de statuten van het Internationaal Monetair Fonds staat alleen landen met zogenaamde overgangseconomieën toe om wisselkoerscontroles toe te passen.
Achtergrond van Exchange-besturingselementen
Veel West-Europese landen voerden uitwisselingscontroles in de jaren onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog. De maatregelen werden echter geleidelijk afgebouwd naarmate de naoorlogse economieën op het continent gestaag werden versterkt; het Verenigd Koninkrijk, bijvoorbeeld, verwijderde de laatste van zijn beperkingen in oktober 1979. Landen met zwakke en / of ontwikkelende economieën gebruiken over het algemeen deviezencontroles om speculatie tegen hun valuta te beperken. Ze introduceren vaak tegelijkertijd kapitaalcontroles, die de hoeveelheid buitenlandse investeringen in het land beperken.
Landen met zwakke of ontwikkelende economieën kunnen bepalen hoeveel lokale valuta kunnen worden ingewisseld of geëxporteerd - of een vreemde valuta geheel verbieden - om speculatie te voorkomen.
Exchange-besturingselementen kunnen op een aantal veel voorkomende manieren worden afgedwongen. Een overheid kan het gebruik van een bepaalde vreemde valuta verbieden en de lokale bevolking verbieden deze te bezitten. Als alternatief kunnen ze vaste wisselkoersen opleggen om speculatie te ontmoedigen, om het even welke of alle vreemde valuta te beperken tot een door de overheid goedgekeurde wisselaar, of om de hoeveelheid valuta te beperken die in het land kan worden geïmporteerd of geëxporteerd.
Maatregelen om besturingselementen te dwarsbomen
Een tactiek die bedrijven gebruiken om valutacontroles te omzeilen en valutarisico's af te dekken, is het gebruik van zogenoemde termijncontracten. Met deze regelingen zorgt de hedger ervoor dat een bepaald bedrag van een niet-verhandelbare valuta op een bepaalde termijn wordt gekocht of verkocht, tegen een overeengekomen koers tegen een belangrijke valuta. Op de vervaldag wordt de winst of het verlies verrekend in de belangrijkste valuta, omdat verrekening in de andere valuta verboden is door controles.
De wisselkoerscontroles in veel ontwikkelingslanden staan geen termijncontracten toe, of staan ze alleen toe om door ingezetenen te worden gebruikt voor beperkte doeleinden, zoals het kopen van essentiële importproducten. Bijgevolg worden in landen met valutacontroles niet-leverbare forwards meestal offshore uitgevoerd omdat lokale valutaregels niet buiten het land kunnen worden afgedwongen. Landen waar actieve offshore NDF-markten actief zijn geweest, zijn China, de Filippijnen, Zuid-Korea en Argentinië.
Exchange Controls in IJsland
IJsland biedt een recent opmerkelijk voorbeeld van het gebruik van wisselkoerscontroles tijdens een financiële crisis. IJsland, een klein land met ongeveer 334.000 inwoners, zag zijn economie in 2008 ineenstorten. De op vissen gebaseerde economie was door zijn drie grootste banken (Landsbanki, Kaupthing en Glitnir) geleidelijk veranderd in een gigantisch hedgefonds. van de totale economische output van het land.
Het land profiteerde, althans in eerste instantie, van een enorme instroom van kapitaal dat profiteerde van de hoge rentetarieven die de banken betaalden. Toen de crisis toesloeg, trokken beleggers die contant geld nodig hadden hun geld uit IJsland, waardoor de lokale valuta, de kroon, kelderde. De banken stortten ook in en de economie ontving een reddingspakket van het IMF.
Onder de wisselkoerscontroles konden investeerders die high-yield offshore kroonrekeningen hielden het geld niet terugbrengen naar het land. De Centrale Bank kondigde in 2015 aan dat de controles tegen het einde van 2016 zouden worden opgeheven. Het introduceerde ook een programma waarmee rekeninghouders in staat zouden zijn om geld terug onshore te verplaatsen door ofwel binnenlandse kroon te kopen met een korting op de officiële wisselkoers of beleggen in langlopende IJslandse staatsobligaties, met een aanzienlijke boete voor vroegtijdige verkoop.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.