Federaal Fonds Tarief
Het tarief van de federale fondsen verwijst naar het rentetarief dat banken andere banken in rekening brengen voor het 'lenen' van hun reservesaldi op een overnight-basis. Volgens de wet moeten banken een reserve aanhouden die gelijk is aan een bepaald percentage van hun deposito's op een rekening bij een Federal Reserve-bank. Geld in hun reserve dat het vereiste niveau overschrijdt, is beschikbaar voor leningen aan andere banken die een tekort kunnen hebben.
Belangrijkste leerpunten
- Een commissie van de Federal Reserve stelt acht keer per jaar een streeftarief voor federale fondsen vast op basis van de heersende economische omstandigheden.
- Het tarief van de federale fondsen kan de kortetermijnrente op consumentenleningen en creditcards beïnvloeden.
- Beleggers letten ook op het tarief van de federale fondsen omdat een stijging of daling van de tarieven de aandelenmarkt kan beïnvloeden.
Hoe de Federal Funds Rate werkt
Banken en andere bewaarinstellingen zijn verplicht niet-rentedragende rekeningen bij Federal Reserve-banken aan te houden om ervoor te zorgen dat zij voldoende geld hebben om de opnames van deposanten en andere verplichtingen te dekken. Hoeveel geld een bank op haar rekening moet houden staat bekend als een reserveverplichting en is gebaseerd op een percentage van de totale stortingen van de bank.
Banken met teveel geld in hun reserves kunnen rente verdienen door deze te lenen aan andere banken met een tekort.
De eindsaldi op de rekening van de bank, gemiddeld over reserve-aanhoudingsperioden van twee weken, worden gebruikt om te bepalen of deze aan de reservevereisten voldoet. Als een bank verwacht dat de saldi aan het einde van de dag groter zijn dan nodig is, kan ze het overtollige bedrag lenen aan een instelling die een tekort in de saldi verwacht. Het rentetarief dat de leningverstrekkende bank in rekening kan brengen, wordt het federale fondsentarief of fed fed-tarief genoemd.
Het Federal Open Market Committee (FOMC), het orgaan voor monetair beleid van het Federal Reserve System, komt acht keer per jaar bijeen om het tarief van de federale fondsen te bepalen. De FOMC neemt beslissingen over tariefaanpassingen op basis van belangrijke economische indicatoren die tekenen van inflatie, recessie of andere problemen kunnen vertonen. De indicatoren omvatten maatregelen zoals de kerninflatie en het rapport over duurzame goederen.
De FOMC kan banken niet dwingen die exacte koers te berekenen. In plaats daarvan stelt de FOMC een streefpercentage vast. De werkelijke rentevoet die een leningverstrekkende bank in rekening brengt, wordt bepaald door onderhandelingen tussen de twee banken. Het gewogen gemiddelde van de rentetarieven voor alle transacties van dit type staat bekend als het effectieve federale fondsentarief.
Hoewel de FOMC geen bepaald federaal fondsentarief kan opleggen, kan het Federal Reserve-systeem de geldhoeveelheid aanpassen zodat de rentetarieven naar het streefpercentage gaan. Door de hoeveelheid geld in het systeem te verhogen, kan de rente dalen; door de geldhoeveelheid te verminderen, kan de rente stijgen.
De doelstelling voor het tarief van de federale fondsen is in de loop der jaren sterk gevarieerd als reactie op de heersende economische omstandigheden. Het werd in het begin van de jaren tachtig op 20% gesteld als reactie op de inflatie. Met de komst van de Grote Recessie van 2007 tot 2009 werd het tarief verlaagd naar een record lage doelstelling van 0% tot 0, 25% in een poging de groei aan te moedigen.
Het belang van het tarief van de federale fondsen
Het tarief van de federale fondsen is een van de belangrijkste rentetarieven in de Amerikaanse economie, omdat het van invloed is op de monetaire en financiële omstandigheden, die op hun beurt van invloed zijn op kritieke aspecten van de bredere economie, waaronder werkgelegenheid, groei en inflatie. De rente is ook van invloed op de kortetermijnrente, zij het indirect, voor alles van woningkredieten en autoleningen tot creditcards, aangezien geldschieters hun tarieven vaak op basis van de prime lending rate bepalen. De prime rate is de rente die banken hun meest kredietwaardige leners in rekening brengen en wordt ook beïnvloed door de federale fondsenrente.
Beleggers houden ook het tarief van de federale fondsen nauwlettend in de gaten. De aandelenmarkt reageert meestal zeer sterk op veranderingen in de richtkoers; zelfs een kleine daling van de koers kan bijvoorbeeld ertoe leiden dat de markt hoger springt. Veel voorraadanalisten besteden bijzondere aandacht aan uitspraken van leden van de FOMC om te proberen een idee te krijgen van waar het streefpercentage naartoe zou kunnen gaan.
Naast het tarief van de federale fondsen, stelt de Federal Reserve ook een disconteringsvoet vast, die hoger is dan de beoogde fed-rate. De disconteringsvoet verwijst naar de rentevoet die de Fed banken in rekening brengt die er rechtstreeks van lenen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.