Hoe wordt covariantie gebruikt in de portefeuilletheorie?

Covariantie wordt in de portefeuilletheorie gebruikt om te bepalen welke activa in de portefeuille moeten worden opgenomen. Covariantie is een statistische maat voor de directionele relatie tussen twee activaprijzen. Portefeuilletheorie gebruikt deze statistische meting om het totale risico voor een portefeuille te verminderen. Een positieve covariantie betekent dat activa over het algemeen in dezelfde richting bewegen. Negatieve covariantie betekent dat activa over het algemeen in tegengestelde richting bewegen.

Covariantie is een belangrijke meting die wordt gebruikt in de moderne portefeuilletheorie (MPT). MPT probeert een efficiënte grens te bepalen voor een mix van activa in een portefeuille. De efficiënte grens streeft naar het optimaliseren van het maximale rendement versus de mate van risico voor de totale gecombineerde activa in de portefeuille. Het doel is om activa te kiezen met een lagere standaardafwijking voor de gecombineerde portefeuille die kleiner is dan de standaardafwijking van de afzonderlijke activa. Dit kan de volatiliteit van de portefeuille verminderen. De moderne portefeuilletheorie streeft naar een optimale mix van activa met een hogere volatiliteit en activa met een lagere volatiliteit. Door de activa in een portefeuille te diversifiëren, kunnen beleggers risico's verminderen en toch een positief rendement behalen.

Bij het samenstellen van een portefeuille is het belangrijk om te proberen het totale risico te verminderen door activa op te nemen die een negatieve covariantie met elkaar hebben. Analisten gebruiken historische koersgegevens om de mate van covariantie tussen verschillende aandelen te bepalen. Dit veronderstelt dat dezelfde statistische relatie tussen de activaprijzen in de toekomst zal blijven bestaan, wat niet altijd het geval is. Door activa op te nemen die een negatieve covariantie vertonen, wordt het risico van een portefeuille geminimaliseerd.

De covariantie van twee activa wordt berekend met een formule. De eerste stap van de formule bepaalt het gemiddelde dagelijkse rendement voor elk afzonderlijk activum. Vervolgens wordt het verschil tussen het dagelijkse rendement minus het gemiddelde dagelijkse rendement berekend voor elk activum, welke getallen met elkaar worden vermenigvuldigd. De laatste stap is om dat product te delen door het aantal handelsperioden, min 1. Covariantie kan worden gebruikt om de diversificatie in een activaportefeuille te maximaliseren. Door activa met een negatieve covariantie aan een portefeuille toe te voegen, wordt het totale risico snel verminderd. Covariantie biedt een statistische meting van het risico voor een mix van activa.

Het gebruik van covariantie heeft nadelen. Covariantie kan alleen de directionele relatie tussen twee activa meten. Het kan niet de sterkte van de relatie tussen activa aantonen. De correlatiecoëfficiënt is een betere maat voor die sterkte. Een bijkomend nadeel van het gebruik van covariantie is dat de berekening gevoelig is voor hogere volatiliteitsrendementen. Meer volatiele activa omvatten rendementen die verder van het gemiddelde liggen. Deze uitgaande opbrengsten kunnen een ongepaste invloed hebben op de resulterende covariantieberekening. Grote eendaagse prijsbewegingen kunnen de covariantie beïnvloeden, wat leidt tot een onnauwkeurige schatting van de meting.