Het effect van de Bolivar-wisselkoersen van Venezuela

Begin 2018 kondigde de centrale bank van Venezuela aan dat ze haar officiële wisselkoers met meer dan 99% devalueerde en een nieuw wisselkoersplatform lanceerde, de DICOM. Volgens de centrale bank gaf de eerste veiling van haar nieuwe DICOM-systeem 30.987, 5 bolivars per euro, wat overeenkomt met ongeveer 25.000 per dollar. Reuters meldde dat de beweging een devaluatie vertegenwoordigde van 86, 6% ten opzichte van het vorige DICOM-tarief en 99, 6% van het gesubsidieerde tarief van 10 bolivars per dollar, die al was geëlimineerd.

Venezuela ondergaat een grote crisis, wat blijkt uit inflatie in viervoudige cijfers en tekorten aan voedsel en medicijnen. Veel economen geven het 15-jarige valutacontrolesysteem de schuld van disfunctionele handel en industrie.

In het verleden heeft de regering herhaaldelijk deviezenmechanismen opgezet die vergelijkbaar zijn met DICOM, maar ze slaagden er niet in een constante aanvoer van harde valuta te bieden. Om het harde valutatekort te overwinnen, groeide een zwarte markt voor dollars, omdat Venezolanen goedkoop dollars zouden kopen en ze met winst zouden verkopen. De meeste valutaplatforms van de overheid waren onhoudbaar naast de koers van de zwarte markt.

Wisselkoers systeem

De Venezolaanse bolivar (VEF), de officiële munteenheid van Venezuela, staat al meer dan 15 jaar onder een gecontroleerd systeem. Hoewel het periodieke devaluaties heeft ondergaan, wordt het nog steeds overgewaardeerd tegen de "officiële" wisselkoers. Venezuela heeft een complex meerlagig wisselkoerssysteem dat verschillende wisselkoersen bood. De eerste wisselkoers die wordt aangeboden, is de officiële wisselkoers die is bedoeld voor het importeren van voedsel en medicijnen. De tweede wisselkoers voor prioritaire sectoren was vermoedelijk op veiling gebaseerd en heette het Ancillary Foreign Currency Administration System I of SICAD I. Een andere koers, SICAD II, werd geïntroduceerd in maart 2014.

De laatste wisselkoers vóór de introductie van de DICOM was de SIMADI. De koers was gereserveerd voor de aankoop en verkoop van vreemde valuta aan particulieren en bedrijven. De overheid controleert alle tarieven. Buiten de overheid is echter de bittere realiteit - de zwarte markt. In 2016 bedroeg de wisselkoers van de zwarte markt ongeveer 900 bolivars ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

Dollar Crunch

Hoewel Venezuela een belangrijke exporteur van ruwe olie is, is het voor bijna al het andere afhankelijk van import. Dus dollars verdiend aan olie-export zijn kostbaar omdat ze worden gebruikt om de importrekening te betalen. De regering heeft haar petrodollars uitgegeven tegen kunstmatig gehandhaafde gesubsidieerde tarieven, en deze "subsidie" op dollars heeft economische en sociale problemen veroorzaakt omdat de voordelen niet door de gewone man worden gevoeld.

Het Venezolaanse wisselkoerssysteem biedt verschillende koersen voor verschillende mensen, afhankelijk van het doel. Hoewel het mogelijk is om een ​​voorkeurstarief voor essentiële invoer te geven, doen zich problemen voor wanneer de voorkeurstarieven alleen toegankelijk zijn voor invloedrijke personen. Dit heeft, samen met een systeem dat arbitrage van de valuta ondersteunt vanwege de verschillende tarieven voor dollars binnen het land, het saldo vernietigd. Als een invloedrijke bedrijfseigenaar bijvoorbeeld bij de overheid een verzoek indient voor $ 100.000 om pijnstillers te importeren. Het individu moet 100.000 X 64 = 6.400.000 VEF betalen om de dollars te krijgen. Het individu kan deze dollars in hun voordeel gebruiken door hulpsprays te importeren ter waarde van slechts $ 10.000 dollar en de rest van de dollars op de bloeiende zwarte markt te verkopen om 90.000 X 900 (verondersteld) = 81.000.000 VEF te krijgen. De bedrijfseigenaar heeft dus veel meer verdiend dan aanvankelijk was geïnvesteerd, maar in het proces creëerde het individu een 'tekort' aan pijnstillende sprays, die nu tegen nog hogere tarieven worden verkocht dan ze kosten, waardoor de inflatie wordt gevoed.

De overwaardering van de binnenlandse valuta is schadelijk. In situaties waarin de officiële wisselkoers vast is en devaluatie niet ongewoon is, hebben mensen de neiging om dollars aan te houden in plaats van hun eigen valuta en die dollars te verkopen wanneer de valuta devaluatie ondergaat (of ze verkopen dollars op de parallelle markt om meer van de binnenlandse valuta te krijgen) ). Naarmate meer mensen gemakkelijk geld beginnen te verdienen, is er een vraag naar dollars en, in gevallen waarin ze schaars zijn, stijgt de zwarte marktprijs. Dit duwt de inflatie verder op en hogere inflatie duwt opnieuw de prijs van de dollar. Dus, in zekere zin voeden inflatie en de dollarkoers elkaar. (Lees voor meer informatie: Het belang van inflatie en bbp )

Het komt neer op

De Venezolaanse regering is al lang bekritiseerd vanwege het beheer van haar harde valuta. De afgelopen vier jaar is de regerende socialistische partij doorgegaan met het creëren van veilingsystemen die allemaal zijn mislukt omdat ze kunstmatig lage wisselkoersen hebben vastgesteld. Kopers zochten meer dollars dan de centrale bank beschikbaar had om te verkopen. De wisselkoersmechanismen omvatten SITME, SIMADI, SICAD, SICAD II, DIPRO, DICOM. De kloof tussen "kunstmatigheid en realiteit" moet geleidelijk worden opgevuld voor de economische gezondheid van het land op de lange termijn, omdat dit de arbitrage van valuta's en de zwarte markt voor valuta en goederen zal afremmen.