Jensen's Measure
De Jensen-maatstaf, of Jensen's alpha, is een voor risico gecorrigeerde prestatiemaatstaf die het gemiddelde rendement op een portefeuille of investering vertegenwoordigt, boven of onder dat voorspeld door het Capital Asset Pricing Model (CAPM), gegeven de bèta van de portefeuille of de investering en het gemiddelde marktrendement. Deze statistiek wordt ook vaak gewoon alfa genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De maat van de Jensen is het verschil in hoeveel iemand terugkeert ten opzichte van de totale markt.
- De maat van Jensen wordt gewoonlijk aangeduid als alfa. Wanneer een manager de markt gelijktijdig met risico's overtreft, heeft hij "alfa" geleverd aan zijn klanten.
- De maatregel houdt rekening met het risicovrije rendement voor de periode.
Jensen's Measure begrijpen
Om de prestaties van een beleggingsbeheerder nauwkeurig te analyseren, moet een belegger niet alleen naar het totale rendement van een portefeuille kijken, maar ook naar het risico van die portefeuille om te zien of het rendement van de investering het risico compenseert dat het neemt. Als bijvoorbeeld twee beleggingsfondsen beide een rendement van 12% hebben, zou een rationele belegger de voorkeur moeten geven aan het minder risicovolle fonds. De maatregel van Jensen is een van de manieren om te bepalen of een portefeuille het juiste rendement voor zijn risiconiveau verdient.
Als de waarde positief is, verdient de portefeuille overtollige rendementen. Met andere woorden, een positieve waarde voor de alfa van Jensen betekent dat een fondsbeheerder de markt heeft "verslagen" met zijn vaardigheden op het gebied van aandelenselectie.
Voorbeeld uit de echte wereld van Jensen's Measure
Ervan uitgaande dat de CAPM correct is, wordt Jensen's alpha berekend met behulp van de volgende vier variabelen:
Met behulp van deze variabelen is de formule voor Jensen's alpha:
Alpha = R (i) - (R (f) + B x (R (m) - R (f)))
waar:
R (i) = het gerealiseerde rendement van de portefeuille of investering
R (m) = het gerealiseerde rendement van de juiste marktindex
R (f) = het risicovrije rendement voor de periode
B = de bèta van de beleggingsportefeuille ten opzichte van de gekozen marktindex
Stel bijvoorbeeld dat een beleggingsfonds vorig jaar een rendement van 15% heeft behaald. De juiste marktindex voor dit fonds leverde 12% op. De bèta van het fonds versus diezelfde index is 1, 2 en de risicovrije rente is 3%. De alpha van het fonds wordt berekend als:
Alpha = 15% - (3% + 1, 2 x (12% - 3%)) = 15% - 13, 8% = 1, 2%.
Gegeven een bèta van 1, 2 wordt verwacht dat het beleggingsfonds risicovoller is dan de index, en dus meer zal verdienen. Een positieve alfa in dit voorbeeld laat zien dat de beheerder van beleggingsfondsen meer dan genoeg rendement heeft verdiend om te compenseren voor het risico dat ze in de loop van het jaar hebben genomen. Als het beleggingsfonds slechts 13% zou retourneren, zou de berekende alfa -0, 8% zijn. Met een negatieve alfa zou de beleggingsfondsbeheerder niet voldoende rendement hebben verdiend gezien de hoeveelheid risico die hij nam.
Speciale overweging: EMH
Critici van de maatregel van Jensen geloven over het algemeen in de efficiënte markthypothese (EMH), uitgevonden door Eugene Fama, en beweren dat het overtollige rendement van elke portefeuillebeheerder voortkomt uit geluk of willekeurige kansen in plaats van vaardigheid. Omdat de markt alle beschikbare informatie al heeft ingeprijsd, wordt er gezegd dat deze "efficiënt" en nauwkeurig geprijsd is, zegt de theorie, waardoor elke actieve manager wordt belet iets nieuws aan tafel te brengen. De theorie wordt verder ondersteund door het feit dat veel actieve beheerders de markt niet meer verslaan dan degenen die het geld van hun klanten beleggen in passieve indexfondsen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.