Verdrag van Maastricht
Het Verdrag van Maastricht, formeel bekend als het Verdrag betreffende de Europese Unie, is de internationale overeenkomst die verantwoordelijk is voor de oprichting van de Europese Unie (EU).
Verdrag van Maastricht uitgelegd
Het Verdrag van Maastricht werd in december 1991 goedgekeurd door regeringsleiders van de staten die deel uitmaken van de Europese Gemeenschap (EG). Het verdrag verplichtte kiezers in elk land om de Europese Unie goed te keuren, wat op veel gebieden een fel besproken onderwerp bleek te zijn. De overeenkomst is beëindigd met de oprichting van de Europese Unie en is sindsdien gewijzigd door andere verdragen. Het Verdrag van Maastricht werd op 7 februari 1992 ondertekend door de leiders van 12 lidstaten (België, Italië, Luxemburg, Frankrijk, Nederland, West-Duitsland, Denemarken, Ierland, Verenigd Koninkrijk, Griekenland, Portugal en Spanje). Het verdrag is op 1 november 1993 in werking getreden.
Effecten van het Verdrag van Maastricht en de Europese Unie
Het Verdrag van Maastricht had een paar belangrijke impactgebieden.
Een daarvan was burgerschap. Het verdrag verleende bij de oprichting van de Europese Unie (EU) het EU-burgerschap aan elke persoon met het burgerschap van een lidstaat. Het stelde mensen in staat om zich te plaatsen voor een lokaal kantoor en voor verkiezingen voor het Europees Parlement in het EU-land waar ze woonden, ongeacht hun nationaliteit.
Het creëerde ook een gemeenschappelijke economische en monetaire unie, met een centraal banksysteem en een gemeenschappelijke munteenheid (euro (EUR)). De Europese Centrale Bank (ECB) had één hoofddoel: het handhaven van prijsstabiliteit; eigenlijk om de waarde van de euro te beschermen. Het heeft ook een stappenplan opgesteld voor de invoering en uitvoering van de euro. Dit begon met het vrije verkeer van kapitaal tussen de lidstaten, dat vervolgens uitgroeide tot meer samenwerking tussen nationale centrale banken en de toegenomen afstemming van het economisch beleid tussen de lidstaten. De laatste stap was de invoering van de euro zelf, samen met de uitvoering van een uniek monetair beleid, afkomstig van de ECB. Het introduceerde ook de criteria waaraan landen moeten voldoen om toe te treden tot de euro. Dit was een maatregel om ervoor te zorgen dat landen die toetraden tot de euro stabiel waren in inflatie, niveaus van overheidsschuld, rentetarieven en wisselkoersen.
Een belangrijk doel was meer beleidssamenwerking en meer algemene coördinatie. Milieu, politie en sociaal beleid waren slechts enkele van de gebieden waarop de landen de samenwerking en coördinatie wilden vergroten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.