Wat zijn SPDR ETF's?

Standard & Poor's certificaten van beursgenoteerde fondsen of SPDR ETF's, begonnen in 1993 op de American Stock Exchange (AMEX) te verhandelen toen ze voor het eerst werden uitgegeven door de investeringsbeheergroep van State Street Global Advisors. SPDR's - in de volksmond ook wel 'spiders' genoemd - zijn indexfondsen die aanvankelijk waren gebaseerd op de S&P 500 Index. Elk aandeel van de traditionele SPDR ETF's houdt een belang in de 500 aandelen die worden vertegenwoordigd door de S&P 500.

Aandelen van een spider ETF verschillen van aandelen in beleggingsfondsen doordat, in tegenstelling tot beleggingsfondsen, spider ETF trust shares niet worden gecreëerd voor beleggers op het moment van hun belegging. SPDR's hebben een vast aantal aandelen dat op de open markt wordt gekocht en verkocht. Dit komt omdat SPDR ETF-aandelen een evenredig belang vertegenwoordigen in de beleggingsfondsen die deel uitmaken van de onderliggende indexen die zij vertegenwoordigen.

Omdat deze aandelen belang vertegenwoordigen in de onderliggende beleggingsfondsen, hebben houders van SPDR-aandelen bepaalde stemrechten. In plaats van te stemmen op proxy's die betrekking hebben op alle onderliggende aandelen van een index, stemmen spider-eigenaren echter op speciale proxy's die het beleggingsvertrouwen van de eenheid vertegenwoordigen.

Spideruitbreiding naar S & P-sectoren en kapitalisatie

Naarmate het succes van spinnen groeide, werden nieuwe SPDR ETF's gelanceerd die zich uitbreidden met andere investeringsopties. Deze gevarieerde SPDR's omvatten specialisaties op basis van kapitalisatie en industriesectoren binnen de S&P 500. Deze subgroepen van SPDR-investeringsvehikels begonnen langzaam. Ze begonnen eerst met het opnemen van SPDR's op basis van verschillende sectoren van de S&P 500, zoals de S&P Index voor consumentengoederen Select Sector, de S&P Index voor de Financial Select Sector en de S&P Index voor de gezondheidszorg Select Sector.

Naast specialisatie in sectoren, werden SPDR's ontwikkeld die waren gebaseerd op verschillende kapitalisatiegroottes van bedrijven, zoals mid-cap SPDR's, die de prestaties volgen van middelgrote bedrijven die deel uitmaken van de S&P 500.

SPDR's werden zo succesvol dat ze werden gemaakt voor de Dow Jones Industrial Average (DJIA). De SPDR Dow Jones Large Cap ETF behield de term SPDR, hoewel deze niet langer gerelateerd was aan de S&P 500 Index. Vanwege hun succes zijn er in feite verschillende versies van SPDR-fondsen die verschillende indexen over de hele wereld bijhouden. Hoewel er andere indexfondsen zijn die met hen concurreren, worden SPDR's vaak beschouwd als de volbloeden van hun beleggingsstrategie.

Spinnen kopen en inwisselen

SPDR ETF's handelen op deze secundaire markt net als aandelen en hebben zelfs handelssymbolen. De aankoop- of terugkoopprijs wordt bepaald door de intrinsieke waarde (NIW) op het moment van de transactie.

De waarde van elke eenheid in een SPDR ETF-trust op een bepaald moment weerspiegelt de beweging van de onderliggende index. Traditionele SPDR's worden bijvoorbeeld verhandeld op ongeveer een tiende van het niveau van de S&P 500. Als de S&P 500 bijvoorbeeld op 1.800 staat, worden de SPDR ETF-aandelen verhandeld op $ 180 per eenheid. Mid-cap SPDR's worden echter verhandeld op een vijfde van het niveau van de Mid-cap 400 Index. Als die index 300 is, wordt de SPDR verhandeld tegen $ 60 per eenheid.

SPDR-opties, futures en hedging

Aangezien SPDR ETF's fungeren als aandelen als het gaat om hoe ze worden verhandeld, kunnen ze ook worden verkocht short, optioneel, gekocht of verkocht op de futures-markt. Met deze functies kunnen beleggers kleinere inzetten doen op waar de markt naartoe gaat, aangezien de SPDR's op een fractioneel niveau van de totale index worden verhandeld. Hoewel deze handelsstrategieën riskant kunnen zijn, kunnen ze ook op afgemeten manieren worden gebruikt om het risico van een portefeuille te beperken.

Wanneer een belegger in een longpositie komt door bijvoorbeeld in de S&P 500 SPDR ETF te beleggen, verdient die belegger geld zolang de S&P 500-index omhoog gaat. Als de index daalt, begint de belegger geld te verliezen op de investering. Als diezelfde belegger zijn of haar weddenschappen echter afdekt door ook de SPDR kort te sluiten of S & P 500-futurescontracten te verkopen, kan dat verlies worden beperkt. Dit zijn slechts enkele van de manieren waarop SPDR's kunnen worden gebruikt om de markt af te dekken.

SPDR's: mogelijke voor- en nadelen

De potentiële voordelen van SPDR ETF's zijn talrijk. Ze hebben de mogelijkheid om de prestaties van een index te evenaren en hoewel actieve managers zelden beter presteren dan een index, is investeren in een voertuig dat de prestaties van de index volgt een aantrekkelijke optie. SPDR's hebben ook de flexibiliteit om een ​​diepte van marktblootstelling te geven via een van de ETF's die een bredere index volgen of een portefeuille diversifiëren door te investeren in een van de SPDR's die gespecialiseerd is in een sector of specifieke marktkapitalisatie van bedrijven. SPDR's hebben ook de flexibiliteit om te worden gebruikt als afdekkingsinstrumenten.