Wijsheid van menigten
Wijsheid van menigten is het idee dat grote groepen mensen collectief slimmer zijn dan individuele experts als het gaat om probleemoplossing, besluitvorming, innovatie en voorspelling. Het concept van de wijsheid van menigten werd gepopulariseerd door James Surowiecki in zijn boek The Wisdom of Crowds uit 2004, dat laat zien hoe grote groepen superieure beslissingen hebben genomen op het gebied van popcultuur, psychologie, biologie, gedragseconomie en andere gebieden.
Belangrijkste leerpunten
- Wijsheid van menigten verwijst naar het idee dat grote groepen mensen collectief slimmer zijn dan individuele experts. Binnen financiële markten helpt het idee om marktbewegingen en kuddeachtig gedrag bij beleggers te verklaren.
- Het werd voor het eerst gepopulariseerd door de New Yorkse schrijver James Surowiecki in zijn boek 2004, The Wisdom of Crowds.
- Om menigten wijs te maken, moeten ze worden gekenmerkt door een diversiteit aan meningen en de mening van elke persoon moet onafhankelijk zijn van de mensen om hem heen.
Wijsheid van menigten begrijpen
Het idee van de wijsheid van menigten kan worden teruggevoerd op Aristoteles 'theorie van collectief oordeel zoals gepresenteerd in zijn werk Politics . Hij gebruikte een potluck-diner als voorbeeld en legde uit dat een groep individuen samen kan komen om een meer bevredigend feest voor een groep als geheel te creëren dan wat een individu zou kunnen bieden.
Wat is nodig om een wijze menigte te vormen?
Menigte is niet altijd wijs. Sommige kunnen zelfs het tegenovergestelde zijn. Neem bijvoorbeeld waanzinnige beleggers die deelnemen aan een beurszeepbel zoals die in de jaren negentig plaatsvond bij dotcom-bedrijven. De groep, of de menigte, die bij deze zeepbel betrokken was, investeerde op basis van speculatie dat internetstartups op enig moment in de toekomst winstgevend zouden worden. De aandelenkoersen van veel van deze bedrijven stegen enorm, ondanks het feit dat ze nog geen inkomsten moesten genereren. Helaas ging een groot deel van de bedrijven ten onder omdat er paniek ontstond op de markten na massale verkooporders op de aandelen van enkele van de grote technologiebedrijven.
Maar volgens Surowiecki hebben wijze menigten verschillende belangrijke kenmerken. Ten eerste moet het publiek een verscheidenheid aan meningen kunnen hebben. Ten tweede moet de mening van de ene persoon onafhankelijk blijven van die van zijn omgeving (en mag hij door niemand anders worden beïnvloed). Vervolgens moet iedereen die deelneemt aan de menigte zijn eigen mening kunnen vormen op basis van zijn individuele kennis. Ten slotte moet het publiek individuele meningen kunnen samenvoegen tot één collectieve beslissing.
Een onderzoek uit 2018 heeft de wijsheid van de menigte-theorie bijgewerkt door te suggereren dat menigten binnen een bestaande groep wijzer zijn dan de groep zelf. De onderzoekers noemden hun resultaten een verbetering ten opzichte van de bestaande wijsheid van de menigte-theorie. Ze registreerden antwoorden op hun vragen privé, van individuen, en collectief, door kleine groepen die onderverdelingen van grotere waren, dezelfde vraag te laten bespreken voordat ze een antwoord gaven. De onderzoekers ontdekten dat antwoorden van de kleine groepen, waarin de vraag werd besproken voordat een antwoord werd overeengekomen, nauwkeuriger waren in vergelijking met individuele antwoorden.
Wisdom of Crowds in Financial Markets
De wijsheid van menigten kan ook helpen verklaren wat markten, die een soort menigte zijn, soms efficiënt en voor anderen inefficiënt maakt. Als marktpartijen niet divers zijn en als ze geen prikkels hebben, dan zullen markten inefficiënt zijn en de prijs van een artikel niet in overeenstemming zijn met de waarde ervan.
In een Bloomberg View-artikel uit 2015 betoogden rijkdommanager en columnist Barry Ritholtz dat voorspellings- en futuresmarkten, anders dan markten voor goederen en diensten, de wijsheid van menigten missen omdat ze geen grote of diverse pool van deelnemers hebben. Hij wijst erop dat voorspellingsmarkten op spectaculaire wijze faalden in het proberen te raden naar de resultaten van gebeurtenissen zoals het Griekse referendum, het Michael Jackson-proces en de primaire Iowa uit 2004. De individuen die de uitkomsten van deze gebeurtenissen probeerden te voorspellen, gokten eenvoudigweg op basis van openbare peilingsgegevens en hadden geen speciale individuele of collectieve kennis.
Hoewel het de verdienste is dat de velen slimmer zijn dan de weinigen, is het niet altijd waar, vooral als leden van de menigte op de hoogte zijn van en beïnvloed worden door elkaars ideeën. Consensusdenken bij een groep mensen met een slecht beoordelingsvermogen kan, niet verwonderlijk, leiden tot een slechte besluitvorming in groepen; deze factor is mogelijk een van de oorzaken van de financiële crisis van 2008 geweest. Het kan ook verklaren waarom democratieën soms ongekwalificeerde leiders kiezen. Met andere woorden, zoals uitgelegd door de Britse wetenschapsschrijver Philip Ball in een artikel in 2014 voor de BBC, maakt het uit wie er in de menigte zit.
Voorbeelden van Wisdom of Crowds
Twee voorbeelden die laten zien hoe het concept werkt:
- Door het gemiddelde te nemen van de individuele gissingen van een grote groep over het gewicht van een object, kan het antwoord nauwkeuriger zijn dan de gissingen van experts die het meest vertrouwd zijn met dat object.
- Het collectieve oordeel van een diverse groep kan het vooroordeel van een kleine groep compenseren. In een poging om de uitkomst van een World Series-spel te raden, kunnen fans irrationeel bevooroordeeld zijn naar hun voorkeursteams, maar een grote groep met veel niet-fans en individuen die niet van beide World Series-teams houden, kan de winnaar wellicht nauwkeuriger voorspellen .