De verschillen tussen de plannen 401 (k) en 403 (b)

Vernoemd naar artikel 401 (k) en 403 (b) van de belastingwetgeving, zijn zowel de 401 (k) -plannen als de 403 (b) -plannen gekwalificeerde door pensioen aangeboden voordelige pensioenvoertuigen. Het primaire verschil tussen de twee is het type werkgever dat de plannen sponsort - 401 (k) plannen worden aangeboden door particuliere bedrijven met winstoogmerk, terwijl 403 (b) plannen alleen beschikbaar zijn voor non-profitorganisaties en overheidswerkgevers. Een ander belangrijk verschil tussen de plannen 403 (b) en 401 (k) ligt in de investeringsopties die elk aanbod biedt, hoewel dat onderscheid in de loop van de tijd kleiner wordt.

Ooit bekend als fiscaal beschermde lijfrentes, waren 403 (b) plannen vroeger beperkt tot een annuïteitenformaat. Deze beperking werd in 1974 opgeheven.

401 (k) Plannen

Een 401 (k) -plan is een gekwalificeerd, door de werkgever gesponsord pensioenplan waaraan in aanmerking komende werknemers belastinguitgestelde bijdragen kunnen betalen uit hun salaris of loon op een post-fiscale en / of voor belastingbasis. Werkgevers die een 401 (k) -plan aanbieden, kunnen passende of niet-electieve bijdragen leveren aan het plan namens in aanmerking komende werknemers en kunnen ook een functie voor winstdeling aan het plan toevoegen. Inkomsten in een 401 (k) -plan worden op een uitgestelde belastingbasis opgebouwd. 401 (k) plannen worden aangeboden via particuliere werkgevers.

Wanneer u geld opneemt van uw 401 (k) —of “uitkeringen doen, ” zoals het lingo luidt, begint u allebei te genieten van de inkomsten uit deze pensioenfactor en geconfronteerd te worden met de fiscale gevolgen ervan. Voor de meeste mensen en met de meeste 401 (k) s, worden uitkeringen belast als gewoon inkomen, net als een salaris. De belastingdruk die u oploopt, varieert echter per type 401 (k) en hoe en wanneer u geld opneemt.

403 (b) Plannen

Een 403 (b) -plan is een pensioenplan voor specifieke werknemers van openbare scholen, belastingvrije organisaties en bepaalde ministers. Deze plannen kunnen beleggen in lijfrentes of beleggingsfondsen. Een 403 (b) -plan is ook een andere naam voor een fiscaal beschermd lijfrenteplan, en de kenmerken van een 403 (b) -plan zijn vergelijkbaar met die in een 401 (k) -plan.

Werknemers van belastingvrije organisaties komen in aanmerking om deel te nemen aan het plan. Deelnemers zijn onder meer leraren, schoolbeheerders, professoren, overheidsmedewerkers, verpleegkundigen, artsen en bibliothecarissen. Veel plannen worden fondsen onvoorwaardelijk voor een kortere periode dan 401 (k) plannen of kunnen onmiddellijke vesting van fondsen toestaan.

Juridische verschillen tussen de plannen 401 (k) en 403 (b)

403 (b) plannen kunnen geen winstdeling van hun sponsorwerkgever aanvaarden. Dit is logisch omdat de entiteiten die 403 (b) plannen mogen aanbieden - non-profitorganisaties en de overheid - niet werken om winst te maken. Ook hoeven 403 (b) plannen niet te voldoen aan veel van de voorschriften in de Wet werknemerspensioeninkomen (ERISA), die gekwalificeerde, belastinguitgestelde pensioeninvesteringen regelt, waaronder 401 (k) s en 403 (b) s . 403 (b) s zijn bijvoorbeeld vrijgesteld van non-discriminatie testen. Jaarlijks uitgevoerd, is deze test bedoeld om te voorkomen dat werknemers op "managementniveau" of "zeer gecompenseerd" een onevenredig groot aantal voordelen ontvangen van een bepaald plan.

De reden voor deze en andere vrijstellingen is een al lang bestaande regeling van het Department of Labour, volgens welke 403 (b) plannen technisch gezien niet door de werkgever worden gesponsord zolang de werkgever geen bijdragen financiert. Als een werkgever echter bijdragen levert aan de 403 (b) -rekeningen van werknemers, zijn deze onderworpen aan dezelfde ERISA-richtlijnen en rapportagevereisten als degenen die 401 (k) -plannen aanbieden.

Bovendien moeten beleggingsfondsen zich kwalificeren als een geregistreerde beleggingsmaatschappij volgens de Securities and Exchange Act 1940 om te worden opgenomen in een 403 (b) -plan. Dit is niet het geval voor 401 (k) investeringsopties.

Praktische verschillen tussen plannen van 401 (k) en 403 (b)

Hoewel 403 (b) plannen wettelijk in staat zijn om werkgeverswedstrijden te bieden aan de bijdragen van hun deelnemers, zijn de meeste werkgevers niet bereid om werkwedstrijden aan te bieden zodat ze de ERISA-vrijstelling niet verliezen. Bijgevolg bieden 401 (k) plannen matchprogramma's aan een veel hoger tarief. Als een werknemer echter meer dan 15 jaar in dienst is bij bepaalde non-profitorganisaties of overheidsinstanties, kan hij of zij mogelijk extra inhaalbijdragen leveren aan zijn 403 (b) -plannen die degenen met 401 (k) -plannen niet kunnen.

Doorgaans verschillen de planaanbieders en beheerders van elk type abonnement. 401 (k) plannen worden meestal beheerd door beleggingsfondsen, terwijl 403 (b) plannen vaker worden beheerd door verzekeringsmaatschappijen. Dit is een reden waarom veel 403 (b) -plannen investeringsopties beperken en opvallend annuïteiten bevatten, terwijl 401 (k) -plannen veel beleggingsfondsen bieden.

Voor niet-ERISA 403 (b) -plannen kunnen kostenverhoudingen veel lager zijn, omdat ze aan minder strenge rapportagevereisten zijn onderworpen.

Desalniettemin zijn 401 (k) -plannen en 403 (b) -plannen qua pensioenvoertuigen zeer vergelijkbaar. Beide hebben dezelfde basisbijdragenlimieten, beide bieden Roth-opties en beide vereisen dat deelnemers 59, 5 jaar oud worden voordat ze uitkeringen doen.

Hoewel het niet erg gebruikelijk is, is het mogelijk om een ​​werkgever zowel een 401 (k) als een 403 (b) aan te bieden. In deze gevallen kunnen werknemers bijdragen aan beide accounts.