Bazels Comité voor bankentoezicht
Het Bazels Comité voor Bankentoezicht (BCBS) is een internationaal comité dat is opgericht om normen voor bankregelgeving te ontwikkelen; vanaf 2019 bestaat het uit centrale banken en andere regelgevende instanties voor banken uit 28 rechtsgebieden. Het heeft 45 leden.
Gevormd zonder een oprichtingsverdrag, is het BCBS geen multilaterale organisatie. In plaats daarvan tracht het Bazels Comité voor bankentoezicht een forum te bieden waar regelgevende en toezichthoudende autoriteiten van banken kunnen samenwerken om de kwaliteit van het bankentoezicht over de hele wereld te verbeteren en het begrip van belangrijke kwesties op het gebied van bankentoezicht te verbeteren. De BCBS is opgericht om de problemen aan te pakken die worden veroorzaakt door de globalisering van de financiële en bancaire markten in een tijdperk waarin de regulering van het bankwezen grotendeels onder de bevoegdheid van de nationale regelgevende instanties blijft. In de eerste plaats dient de BCBS om toezichthouders van nationale banken en financiële markten te helpen op weg naar een meer uniforme, geglobaliseerde aanpak voor het oplossen van regelgevingskwesties.
Belangrijkste leerpunten
- Het Basel-comité bestaat uit centrale banken uit 28 rechtsgebieden.
- Er zijn 45 leden van het Bazels Comité voor bankentoezicht.
- Het BCBS bevat invloedrijke beleidsaanbevelingen die bekend staan als de Basel-akkoorden.
Hoe het Bazels Comité voor bankentoezicht werkt
Het Basel Committee on Banking Supervision werd in 1974 opgericht door centrale bankiers uit de G10-landen, die op dat moment werkten aan het bouwen van nieuwe internationale financiële structuren om het onlangs ingestorte Bretton Woods-systeem te vervangen. Het comité heeft zijn hoofdkantoor in de kantoren van de Bank for International Settlements (BIS) in Basel, Zwitserland. Lidstaten zijn onder meer Australië, Argentinië, België, Canada, Brazilië, China, Frankrijk, Hong Kong, Italië, Duitsland, Indonesië, India, Korea, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Luxemburg, Japan, Mexico, Rusland, Saoedi-Arabië, Zwitserland, Zweden, Nederland, Singapore, Zuid-Afrika, Turkije en Spanje.
Basel-akkoorden
Het BCBS heeft een reeks zeer invloedrijke beleidsaanbevelingen ontwikkeld die bekend staan als de Basel-akkoorden. Deze zijn niet bindend en moeten door nationale beleidsmakers worden aangenomen om te worden gehandhaafd, maar ze hebben in het algemeen de basis gevormd van de kapitaalvereisten van banken in landen die worden vertegenwoordigd door het comité en daarbuiten.
De eerste Basel-akkoorden, of Basel I, werden in 1988 afgerond en in 1992 in de G10-landen geïmplementeerd. Het ontwikkelde methoden voor het beoordelen van het kredietrisico van banken op basis van risicogewogen activa en publiceerde minimale kapitaalvereisten om banken solvabel te houden in tijden van financiële stress.
Basel I werd gevolgd door Basel II in 2004, dat werd geïmplementeerd toen de financiële crisis van 2008 plaatsvond.
Basel III probeerde de onjuiste risicoberekeningen te corrigeren waarvan werd aangenomen dat ze tot de crisis hadden bijgedragen door banken te verplichten hogere percentages van hun activa in meer liquide vormen aan te houden en zichzelf te financieren met meer eigen vermogen in plaats van schulden. Het werd aanvankelijk overeengekomen in 2011 en zou tegen 2015 moeten zijn geïmplementeerd, maar vanaf december 2017 worden de onderhandelingen over enkele controversiële kwesties voortgezet. Een daarvan is de mate waarin de eigen inschatting van banken van hun activarisico kan verschillen van die van toezichthouders; Frankrijk en Duitsland geven de voorkeur aan een lagere 'output floor', die grotere discrepanties tussen de risicobeoordeling van banken en toezichthouders zou tolereren. De VS willen dat de vloer hoger ligt.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.