Fracking kan niet gebeuren zonder deze bedrijven

Met alle aandacht die recent is besteed aan fracking - en olie- en gassectoren in het algemeen - willen velen weten waar de goede investeringsmogelijkheden liggen. Is een bedrijf dat frackt om olie of aardgas te vinden een goede gok?

Eerst een beetje over wat fracken is. Fracking staat voor hydraulisch breken. Een put wordt geboord en een deel van die put is ontworpen om horizontaal door de rots te gaan. Vervolgens wordt water in de put gepompt, gemengd met een stof die een "proppant" wordt genoemd, meestal zand. Een spoor van andere chemicaliën wordt vaak toegevoegd om de viscositeit van de vloeistof te verhogen - meestal guargom.

De druk breekt het gesteente, waardoor alle koolwaterstoffen erin vrijer kunnen stromen en door de put kunnen stromen. De proppant helpt die scheuren open te houden en het resultaat is meer aardgas en olie. Hydraulische breuk wordt over het algemeen gebruikt op gesteente dat normaal gesproken niet permeabel genoeg zou zijn om olie en gas snel genoeg uit te laten om winstgevend te zijn.

Het is een oude techniek, maar alleen de dubbele druk van hogere olieprijzen en verbeterde graaftechnologie maakten het tot wat het vandaag is: de bron van bijna tweederde van de aardgasproductie in de VS (zie voor meer informatie " Bij Fracking draait alles om waterbeheer. ")

Grote bedrijven volgen

De bedrijven die fracking zijn een gevarieerd lot. Er zijn enkele grote, bekende energiereuzen in die groep - Chevron Corp. (CVX), ExxonMobil Corp. (XOM) en ConocoPhillips Co. (COP), die allemaal de afgelopen vijf jaar een gezond rendement hebben opgeleverd (81%, 41 % en 81%, respectievelijk). De grote aardoliemaatschappijen hebben zich echter vaker aan de achterstand van de boom die fracking heeft voortgebracht; alleen Conoco is in de eerste plaats een aardgasbedrijf en is daar recentelijk van afgeweken. Vaker bezitten de traditionele olieproducenten de huurcontracten van het land waarop fracking wordt gedaan, en besteden de werkzaamheden uit aan olieveldbedrijven. (Zie voor meer informatie "Hoe Fracking de aardgasprijzen beïnvloedt.")

Marc Bianchi, analist bij Cowen and Company, merkt op dat het pompen en boren bedrijven zijn die geen hoge toegangsdrempels hebben, omdat het verkrijgen van de pompapparatuur relatief eenvoudig is om te doen. Tegelijkertijd legt dat ook een limiet op de groei van de winstmarge, omdat concurrentie de prijzen laag houdt. En grote spelers, zoals Halliburton Co. (HAL), zijn ook nog steeds in de industrie. "Het eindigt met behoorlijk zware booms en bustes in dat bedrijf, " zegt hij. (Zie voor meer informatie "Een primer in de olie- en gasindustrie.")

Groeiende vraag

De buste kan echter nog enkele jaren weg zijn. De vraag naar energie - en aardgas - neemt gestaag toe. Het is tenslotte een grote reden waarom hydraulisch fracken in het begin de moeite waard is om te doen. In 2016 gebruikten de Verenigde Staten 27, 49 biljoen kubieke voet aardgas, een stijging van 21, 69 biljoen een decennium eerder en 22, 6 miljoen in 1993.

Dan zijn er de bedrijven die de apparatuur leveren om de fracking te doen, en het zand dat in het water gaat dat wordt gebruikt om de rots te breken. Bianchi zegt dat een interessant gebied de leveranciers van proppants zijn. US Silica Holdings Inc. (SLCA) en Emerge Energy Services LP (EMES) zijn twee voorbeelden en beide hebben geprofiteerd van de toegenomen activiteit in zowel olie- als gaswinning. Het is eigenlijk moeilijker om aanbod toe te voegen in deze markt, zegt Bianchi, dus de leveranciers van proppants zijn meestal meer geïsoleerd van concurrentie. De aandelen van zowel US Silica als Emerge hebben een rendement van vijf jaar opgeleverd, gemeten in honderden procentpunten.

Niet alleen gasprijzen

Voor iedereen die in de fracking-ruimte wil spelen, zullen de olieprijzen een factor zijn. Aardgas en olie zijn verschillende markten, in die zin dat olie in feite wereldwijd is en aardgas meer gelokaliseerd is. De winning van aardgas heeft echter de neiging de olieproductie te volgen, omdat het soort gesteente dat aardgas produceert ook degene is die olie vervoert. Historisch gezien is veel aardgasproductie een bijproduct van olieproductie.

Gebieden zoals de Marcellus Shale, in het oosten van de VS, produceren voornamelijk aardgas en ze zijn in het nieuws omdat de productie van koolwaterstoffen niet iets is dat we associëren met upstate New York. Een aanzienlijk deel van de nieuwe productie bevindt zich echter in Texas of North Dakota, zegt Bianchi. (Zie voor meer informatie over dit onderwerp "Alternatieve manieren om de Marcellus Shale te spelen.")

Dat is aan het veranderen - in de toekomst zullen er waarschijnlijk meer "pure" gasspelen worden naarmate de technologie zich ontwikkelt om gas naar buiten te brengen waar olie het niet waard is. Maar voor nu is het een goede vuistregel dat naarmate de olieproductie stijgt, ook aardgas groeit. Het omgekeerde is ook waar. (Zie voor gerelateerde literatuur "Sleutelverhoudingen voor het analyseren van olie- en gasvoorraden.")

Exportfactor nog steeds

Een andere factor is de export van aardgas. De VS exporteerde in 2016 volgens de MER (volgens de meest recente cijfers) in 2016 ongeveer 2, 3 biljoen kubieke voet aardgas. Dat is meer dan 1, 7 biljoen kubieke voet voor 2015; in feite is de trendline steil gestegen sinds 2000, toen de VS 243 miljard kubieke voet uitzond. Bijna alles verlaat het land via een pijpleiding naar Canada en Mexico. (Zie voor meer informatie: "Het volgende energiedebat: moet de VS gas passeren?")

De jokerteken hierin is Europa en Japan. Om naar beide plaatsen te worden verzonden, moet aardgas vloeibaar worden gemaakt en dat kost een niet onbelangrijke som. om economisch zinvol te zijn, moet de prijs van aardgas in Europa en Azië relatief hoog blijven, terwijl het op de binnenlandse markt laag genoeg blijft dat het niet gewoon meer winstgevend is om het hier te verkopen.

Het is mogelijk dat de Europese Unie zijn afhankelijkheid van Russisch aardgas wil verminderen, maar omdat Rusland al over de infrastructuur beschikt om het te leveren, zouden de prijzen hoog moeten zijn om geïmporteerd gas concurrerend te maken - of er is een politieke beslissing om te stoppen met het importeren van Russisch gas. (Zie "Het volgende opwindende schalie-spel is down-under" voor meer informatie.)

Het komt neer op

Met een lage toetredingsdrempel heeft de hoeveelheid concurrentie om olie en gas te boren en te winnen via fracking de neiging om de winst laag te houden - om nog maar te zwijgen over de relatief lage prijs voor gas. Ervan uitgaande dat de bedrijven die de werktuigen en diensten leveren aan frackers de betere gok zouden kunnen zijn. (Zie "Waarom Schlumberger een naam is die u moet weten" voor meer informatie.)