Hedge Fund
Hedgefondsen zijn alternatieve beleggingen met gepoolde fondsen die verschillende strategieën gebruiken om actief rendement, of alpha, te verdienen voor hun beleggers. Hedgefondsen kunnen agressief worden beheerd of gebruikmaken van derivaten en hefboomwerking op zowel binnenlandse als internationale markten met als doel hoge rendementen te genereren (hetzij in absolute zin of boven een specifieke marktbenchmark). Het is belangrijk op te merken dat hedgefondsen over het algemeen alleen toegankelijk zijn voor geaccrediteerde beleggers, omdat ze minder SEC-voorschriften vereisen dan andere fondsen. Een aspect dat de hedgefonds-industrie onderscheidt, is het feit dat hedgefondsen minder gereguleerd worden dan beleggingsfondsen en andere beleggingsinstrumenten.
01:51Inleiding tot hedgefondsen
Inzicht in hedgefondsen
Elk hedgefonds is gebouwd om te profiteren van bepaalde identificeerbare marktkansen. Hedgefondsen gebruiken verschillende beleggingsstrategieën en worden daarom vaak ingedeeld volgens beleggingsstijl. Er is een grote diversiteit in risicokenmerken en beleggingen tussen stijlen.
Juridisch gezien worden hedgefondsen meestal opgezet als besloten partnerschappen met beperkte private investeringen die openstaan voor een beperkt aantal erkende beleggers en die een grote initiële minimale investering vereisen. Beleggingen in hedgefondsen zijn illiquide omdat beleggers vaak hun geld minstens een jaar in het fonds moeten bewaren, een periode die bekend staat als de lock-up periode. Opnames kunnen ook alleen gebeuren met bepaalde intervallen, zoals driemaandelijks of tweejaarlijks.
Belangrijkste leerpunten
- Hedgefondsen zijn alternatieve beleggingsvehikels die verschillende strategieën gebruiken om alfa te genereren voor hun geaccrediteerde beleggers.
- Ze zijn duurder in vergelijking met conventionele beleggingsinstrumenten omdat ze een Two and Twenty-vergoedingsstructuur hebben, wat betekent dat ze twee procent in rekening brengen voor vermogensbeheer en 20% van de totale winst als vergoedingen nemen.
- Ze hebben de afgelopen twintig jaar een uitzonderlijke groeicurve gehad en zijn in verband gebracht met verschillende controverses.
De geschiedenis van het hedgefonds
Een voormalig schrijver en socioloog Alfred Winslow Jones's bedrijf, AW Jones & Co., lanceerde het eerste hedgefonds in 1949. Het was tijdens het schrijven van een artikel over de huidige beleggingstrends voor Fortune in 1948 dat Jones werd geïnspireerd om zijn hand te proberen het beheren van geld. Hij haalde $ 100.000 op (inclusief $ 40.000 uit eigen zak) en probeerde het risico op langetermijnposities te minimaliseren door andere aandelen short te verkopen. Deze investeringsinnovatie wordt nu het klassieke long / short-aandelenmodel genoemd. Jones gebruikte ook hefboom om het rendement te verbeteren.
In 1952 veranderde Jones de structuur van zijn beleggingsvehikel door het om te zetten van een algemene vennootschap naar een beperkte vennootschap en een bonus van 20% toe te voegen als compensatie voor de beherende partner. Als de eerste geldbeheerder die short selling, het gebruik van hefboomwerking gedeeld risico combineert via een partnerschap met andere beleggers en een compensatiesysteem op basis van beleggingsprestaties, verdiende Jones zijn plaats in de beleggingsgeschiedenis als vader van het hedgefonds.
Hedgefondsen bleven dramatisch beter presteren dan de meeste beleggingsfondsen in de jaren 1960 en werden verder populair toen een artikel in 1966 in Fortune een obscure investering benadrukte die elk beleggingsfonds op de markt overtrof met dubbele cijfers in het voorgaande jaar en met hoge dubbele cijfers. in de afgelopen vijf jaar.
Naarmate de trends in hedgefondsen evolueerden, hebben veel fondsen zich echter afzijdig gehouden van de strategie van Jones, die zich richtte op aandelenselectie in combinatie met hedging en in plaats daarvan koos voor risicovolle strategieën op basis van langetermijnhefboomwerking. Deze tactiek leidde tot zware verliezen in 1969-70, gevolgd door een aantal sluitingen van hedgefondsen tijdens de berenmarkt van 1973-74.
De sector was meer dan twee decennia relatief stil totdat een artikel uit 1986 in Institutional Investor de dubbelcijferige prestaties van het Tiger Fund van Julian Robertson prees. Met een hoogvliegend hedgefonds dat opnieuw de aandacht van het publiek trok met zijn uitstekende prestaties, stroomden investeerders massaal naar een industrie die nu duizenden fondsen en een steeds groter wordend scala aan exotische strategieën aanbood, waaronder valutahandel en derivaten zoals futures en opties.
Opvallende geldmanagers verlieten de traditionele beleggingsfondsenindustrie in groten getale in de vroege jaren negentig, op zoek naar roem en fortuin als hedgefondsbeheerders. Helaas herhaalde de geschiedenis zich in de late jaren negentig en in de vroege jaren 2000, omdat een aantal spraakmakende hedgefondsen, waaronder Robertson, op spectaculaire wijze faalden. Sinds die tijd is de hedgefonds-industrie aanzienlijk gegroeid. Tegenwoordig is de hedgefonds-industrie enorm - het totale beheerd vermogen in de sector wordt volgens het Preqin Global Hedge Fund-rapport 2018 geschat op meer dan $ 3, 2 biljoen. Op basis van statistieken van onderzoeksbureau Barclays hedge is het totale aantal beheerde activa voor hedgefondsen tussen 1997 en 2018 met 2335% gestegen.
Het aantal operationele hedgefondsen is eveneens gegroeid. Er waren ongeveer 2.000 hedgefondsen in 2002. Schattingen variëren over het aantal hedgefondsen dat vandaag actief is. Dit aantal was eind 2015 overschreden. Verliezen en onderprestaties leidden echter tot liquidaties. Eind 2017 zijn er 9754 hedgefondsen volgens onderzoeksbureau Hedge Fund Research.
Sleuteleigenschappen
- Ze staan alleen open voor "geaccrediteerde" of gekwalificeerde beleggers: hedgefondsen mogen alleen geld aannemen van "gekwalificeerde" beleggers - personen met een jaarinkomen van meer dan $ 200.000 in de afgelopen twee jaar of een vermogen van meer dan $ 1 miljoen, exclusief hun hoofdverblijfplaats. Als zodanig acht de Securities and Exchange Commission gekwalificeerde beleggers geschikt genoeg om de potentiële risico's te behandelen die voortvloeien uit een breder beleggingsmandaat.
- Ze bieden een grotere beleggingsruimte dan andere fondsen: het beleggingsuniversum van een hedgefonds wordt alleen beperkt door zijn mandaat. Een hedgefonds kan in principe in alles beleggen: land, onroerend goed, aandelen, derivaten en valuta's. Beleggingsfondsen daarentegen moeten zich in principe aan aandelen of obligaties houden en zijn meestal slechts voor lange termijn.
- Ze maken vaak gebruik van hefboomwerking: hedgefondsen gebruiken vaak geleend geld om hun rendement te vergroten. Zoals we tijdens de financiële crisis van 2008 hebben gezien, kan hefboomwerking ook hedgefondsen tenietdoen.
- Tariefstructuur: in plaats van alleen een kostenratio te berekenen, brengen hedgefondsen zowel een kostenratio als een prestatievergoeding in rekening. Deze kostenstructuur staat bekend als "Two and Twenty" - een vermogensbeheervergoeding van 2% en vervolgens een korting van 20% op de gegenereerde winsten.
Er zijn meer specifieke kenmerken die een hedgefonds definiëren, maar in feite, omdat het particuliere beleggingsvehikels zijn die alleen rijke particulieren toestaan te beleggen, kunnen hedgefondsen vrijwel doen wat ze willen, zolang ze de strategie vooraf aan beleggers bekendmaken. Deze brede breedtegraad klinkt misschien heel riskant en soms ook. Bij enkele van de meest spectaculaire financiële uitbarstingen zijn hedgefondsen betrokken. Dat gezegd hebbende, heeft deze flexibiliteit die wordt geboden om fondsen af te dekken ertoe geleid dat enkele van de meest getalenteerde geldbeheerders een aantal verbazingwekkende langetermijnrendementen produceren.
Het is belangrijk op te merken dat "hedging" eigenlijk de praktijk is van een poging om het risico te verminderen, maar het doel van de meeste hedgefondsen is het maximaliseren van het rendement op de investering. De naam is overwegend historisch, omdat de eerste hedgefondsen probeerden zich in te dekken tegen het neerwaartse risico van een berenmarkt door de markt kort te sluiten. (Beleggingsfondsen treden over het algemeen niet op shortposities als een van hun primaire doelen). Tegenwoordig gebruiken hedgefondsen tientallen verschillende strategieën, dus het is niet correct om te zeggen dat hedgefondsen alleen 'hedge risk' zijn. Omdat hedgefondsbeheerders speculatieve beleggingen doen, kunnen deze fondsen zelfs meer risico inhouden dan de totale markt.
Hieronder staan enkele risico's van hedgefondsen:
- Geconcentreerde beleggingsstrategie stelt hedgefondsen bloot aan potentieel enorme verliezen.
- Hedgefondsen vereisen doorgaans dat beleggers geld voor een periode van jaren opsluiten.
- Gebruik van hefboomwerking of geleend geld kan van een klein verlies een aanzienlijk verlies maken.
Hedge Fund Manager Betaalstructuur
Hedgefondsbeheerders zijn berucht vanwege hun typische 2 en 20 beloningsstructuur waarbij de fondsbeheerder elk jaar 2% van de activa en 20% van de winst ontvangt. Het is de 2% die de kritiek krijgt, en het is niet moeilijk om te zien waarom. Zelfs als de hedgefondsbeheerder geld verliest, krijgt hij nog steeds 2% van het vermogen. Een manager die toezicht houdt op een fonds van $ 1 miljard kan bijvoorbeeld $ 20 miljoen per jaar aan compensatie innen zonder een vinger uit te steken.
Dat gezegd hebbende, zijn er mechanismen ingesteld om diegenen te helpen die in hedgefondsen beleggen. Vaak worden vergoedingsbeperkingen zoals hoogwatermerken gebruikt om te voorkomen dat portfoliomanagers tweemaal hetzelfde rendement krijgen. Er kunnen ook vergoedingslimieten worden ingesteld om te voorkomen dat managers overtollig risico nemen.
Hoe een hedgefonds te kiezen
Met zoveel hedgefondsen in het beleggingsuniversum is het belangrijk dat beleggers weten waarnaar ze op zoek zijn om het due diligence-proces te stroomlijnen en tijdige en passende beslissingen te nemen.
Bij het zoeken naar een hedgefonds van hoge kwaliteit, is het belangrijk voor een belegger om de metrics te identificeren die voor hen belangrijk zijn en de resultaten die voor elk daarvan nodig zijn. Deze richtlijnen kunnen gebaseerd zijn op absolute waarden, zoals rendementen die de afgelopen vijf jaar meer dan 20% per jaar bedragen, of ze kunnen relatief zijn, zoals de top vijf van de best presterende fondsen in een bepaalde categorie.
Lees voor een lijst met de grootste hedgefondsen ter wereld: "Wat zijn de grootste hedgefondsen ter wereld?"
Richtlijnen voor absolute prestaties van het fonds
De eerste richtlijn die een belegger moet stellen bij het selecteren van een fonds, is het geannualiseerde rendement. Laten we zeggen dat we fondsen willen vinden met een vijfjaarlijks jaarrendement dat het rendement op de Citigroup World Government Bond Index (WGBI) met 1% overtreft. Dit filter zou alle fondsen elimineren die de index gedurende lange perioden achterblijven en zou kunnen worden aangepast op basis van de prestaties van de index in de loop van de tijd.
Deze richtlijn onthult ook fondsen met een veel hoger verwacht rendement, zoals wereldwijde macrofondsen, long-biased long / short-fondsen en verschillende andere. Maar als dit niet de soorten fondsen zijn waarnaar de belegger op zoek is, dan moeten ze ook een richtlijn voor standaarddeviatie vaststellen. We zullen opnieuw de WGBI gebruiken om de standaarddeviatie voor de index over de afgelopen vijf jaar te berekenen. Laten we aannemen dat we 1% aan dit resultaat toevoegen en die waarde als richtlijn voor standaarddeviatie vaststellen. Fondsen met een standaarddeviatie groter dan de richtlijn kunnen ook worden uitgesloten van verdere overweging.
Helaas helpt een hoog rendement niet noodzakelijkerwijs om een aantrekkelijk fonds te identificeren. In sommige gevallen heeft een hedgefonds mogelijk een strategie gekozen die de voorkeur gaf, waardoor de prestaties voor zijn categorie hoger waren dan normaal. Daarom is het, zodra bepaalde fondsen zijn geïdentificeerd als performanten met een hoog rendement, belangrijk om de strategie van het fonds te identificeren en het rendement te vergelijken met andere fondsen in dezelfde categorie. Hiertoe kan een belegger richtlijnen opstellen door eerst een peer-analyse van vergelijkbare fondsen te genereren. Men zou bijvoorbeeld het 50e percentiel kunnen vaststellen als richtlijn voor het filteren van fondsen.
Nu heeft een belegger twee richtlijnen waaraan alle fondsen moeten voldoen voor verdere overweging. De toepassing van deze twee richtlijnen laat echter nog steeds te veel middelen over om binnen een redelijke tijd te evalueren. Aanvullende richtlijnen moeten worden opgesteld, maar de aanvullende richtlijnen zijn niet noodzakelijkerwijs van toepassing op het resterende universum van fondsen. De richtlijnen voor een fusie-arbitragefonds zullen bijvoorbeeld verschillen van die voor een long-short marktneutraal fonds.
Richtlijnen voor relatieve prestaties van het fonds
Om de zoeker van de belegger naar hoogwaardige fondsen te vergemakkelijken die niet alleen voldoen aan de initiële rendement- en risicorichtlijnen, maar ook aan strategische richtlijnen, is de volgende stap het opstellen van een reeks relatieve richtlijnen. Relatieve prestatiestatistieken moeten altijd gebaseerd zijn op specifieke categorieën of strategieën. Het zou bijvoorbeeld niet eerlijk zijn om een wereldwijd hefboommacrofonds te vergelijken met een marktneutraal, long / short aandelenfonds.
Om richtlijnen voor een specifieke strategie op te stellen, kan een belegger een analytisch softwarepakket (zoals Morningstar) gebruiken om eerst een universum van fondsen te identificeren met vergelijkbare strategieën. Dan zal een peer-analyse veel statistieken onthullen, onderverdeeld in kwartielen of decielen, voor dat universum.
De drempel voor elke richtlijn kan het resultaat zijn voor elke statistiek die het 50e percentiel haalt of overschrijdt. Een belegger kan de richtlijnen losmaken door het 60e percentiel te gebruiken of de richtlijn aanscherpen door het 40e percentiel te gebruiken. Door het 50e percentiel voor alle statistieken te gebruiken, worden meestal alle hedgefondsen uitgefilterd voor extra overweging. Bovendien biedt de opstelling van de richtlijnen op deze manier flexibiliteit om de richtlijnen aan te passen, aangezien de economische omgeving voor sommige strategieën van invloed kan zijn op het absolute rendement.
Hier is een goede lijst met primaire statistieken die u kunt gebruiken voor het instellen van richtlijnen:
- Jaarlijks rendement op vijf jaar
- Standaardafwijking
- Rollende standaarddeviatie
- Maanden tot herstel / maximale opname
- Neerwaartse afwijking
Deze richtlijnen helpen veel van de fondsen in het universum te elimineren en een werkbaar aantal fondsen te identificeren voor verdere analyse.
Andere richtlijnen voor fondsoverwegingen
Een belegger wil misschien ook andere richtlijnen overwegen die het aantal te analyseren fondsen verder kunnen verminderen of fondsen identificeren die voldoen aan aanvullende criteria die voor de belegger relevant kunnen zijn. Enkele voorbeelden van andere richtlijnen zijn:
- Fondsgrootte / bedrijfsgrootte: de richtlijn voor de grootte kan een minimum of maximum zijn, afhankelijk van de voorkeur van de belegger. Institutionele beleggers beleggen bijvoorbeeld vaak zulke grote bedragen dat een fonds of bedrijf een minimale omvang moet hebben om een grote belegging te kunnen herbergen. Voor andere beleggers kan een te groot fonds in de toekomst worden geconfronteerd met dezelfde strategie om successen uit het verleden te evenaren. Dit kan het geval zijn voor hedgefondsen die beleggen in de small-cap aandelenruimte.
- Trackrecord: als een belegger wil dat een fonds een minimaal trackrecord van 24 of 36 maanden heeft, elimineert deze richtlijn alle nieuwe fondsen. Soms zal een fondsmanager echter vertrekken om zijn eigen fonds te starten en hoewel het fonds nieuw is, kunnen de prestaties van de manager gedurende een veel langere periode worden gevolgd.
- Minimale investering: dit criterium is erg belangrijk voor kleinere beleggers, omdat veel fondsen minimumwaarden hebben die het moeilijk kunnen maken om goed te diversifiëren. De minimale investering van het fonds kan ook een indicatie geven van de soorten beleggers in het fonds. Grotere minima kunnen wijzen op een groter aandeel institutionele beleggers, terwijl lage minima op een groter aantal individuele beleggers kunnen wijzen.
- Aflossingsvoorwaarden: deze voorwaarden hebben gevolgen voor de liquiditeit en worden zeer belangrijk wanneer een algemene portefeuille zeer illiquide is. Langere lock-up periodes zijn moeilijker op te nemen in een portefeuille en aflossingsperioden langer dan een maand kunnen een aantal uitdagingen vormen tijdens het portefeuillebeheerproces. Een richtlijn kan worden geïmplementeerd om fondsen te elimineren die vastlopen hebben wanneer een portefeuille al illiquide is, terwijl deze richtlijn kan worden versoepeld wanneer een portefeuille voldoende liquiditeit heeft.
Winstbelasting hedgefonds
Wanneer een binnenlands Amerikaans hedgefonds winst teruggeeft aan zijn beleggers, is het geld onderworpen aan vermogenswinstbelasting. Het kortetermijnmeerwaardepercentage is van toepassing op winsten op beleggingen die korter dan een jaar worden aangehouden en is hetzelfde als het belastingtarief van de belegger op gewone inkomsten. Voor beleggingen die langer dan een jaar worden aangehouden, is het tarief niet meer dan 15% voor de meeste belastingbetalers, maar het kan oplopen tot 20% in hoge belastingschijven. Deze belasting is van toepassing op zowel Amerikaanse als buitenlandse investeerders.
Een offshore hedgefonds is gevestigd buiten de Verenigde Staten, meestal in een land met weinig belasting of belasting. Het accepteert investeringen van buitenlandse investeerders en belastingvrije Amerikaanse entiteiten. Deze beleggers zijn geen Amerikaanse belasting verschuldigd over de uitgekeerde winst.
Manieren waarop hedgefondsen belastingen vermijden
Veel hedgefondsen zijn gestructureerd om te profiteren van de overgedragen rente. Volgens deze structuur wordt een fonds behandeld als een partnerschap. De oprichters en fondsbeheerders zijn de algemene partners, terwijl de investeerders de beperkte partners zijn. De oprichters zijn ook eigenaar van de beheermaatschappij die het hedgefonds runt. De beheerders verdienen als algemene partner van het fonds de prestatievergoeding van 20% van de overgedragen rente.
Hedgefondsbeheerders worden gecompenseerd met deze overgedragen rente; hun inkomsten uit het fonds worden belast als rendement van investeringen in tegenstelling tot een salaris of compensatie voor verleende diensten. De aanmoedigingsvergoeding wordt belast tegen het langetermijn vermogenswinstpercentage van 20% in tegenstelling tot gewone inkomstenbelastingtarieven, waarbij het toptarief 39, 6% is. Dit betekent aanzienlijke belastingbesparingen voor hedgefondsbeheerders.
Er is kritiek op deze zakelijke regeling, die zegt dat de structuur een maas in de wet is waardoor hedgefondsen geen belasting hoeven te betalen. De carry interest-regel is nog niet vernietigd ondanks meerdere pogingen in het Congres. Het werd een actueel onderwerp tijdens de primaire verkiezingen van 2016.
Veel prominente hedgefondsen gebruiken herverzekeringsbedrijven in Bermuda als een andere manier om hun belastingverplichtingen te verminderen. Bermuda heft geen vennootschapsbelasting, dus hedgefondsen richten hun eigen herverzekeringsmaatschappijen op in Bermuda. De hedgefondsen sturen vervolgens geld naar de herverzekeringsmaatschappijen in Bermuda. Deze herverzekeraars beleggen die fondsen op hun beurt weer in de hedgefondsen. Alle winsten van de hedgefondsen gaan naar de herverzekeraars in Bermuda, waar ze geen vennootschapsbelasting verschuldigd zijn. De winst uit de beleggingen van het hedgefonds groeit zonder enige belastingverplichting. Belastingen zijn pas verschuldigd zodra de beleggers hun belangen in de herverzekeraars verkopen.
Het bedrijf in Bermuda moet een verzekeringsbedrijf zijn. Elk ander type bedrijf zou waarschijnlijk boetes oplopen van de US Internal Revenue Service (IRS) voor passieve buitenlandse investeringsmaatschappijen. De IRS definieert verzekering als een actief bedrijf. Om in aanmerking te komen als een actief bedrijf, kan de herverzekeringsmaatschappij geen kapitaal hebben dat veel groter is dan wat het nodig heeft om de verzekering die het verkoopt te ondersteunen. Het is onduidelijk wat deze standaard is, omdat deze nog niet is gedefinieerd door de IRS.
Hedge Fund controverses
Sinds 2008 is een aantal hedgefondsen betrokken bij handelsschandalen met voorkennis. Een van de meest spraakmakende zaken met voorkennis betreft de Galleon Group beheerd door Raj Rajaratnam.
De Galleon Group beheerde op zijn hoogtepunt meer dan $ 7 miljard voordat hij in 2009 werd gedwongen te sluiten. Het bedrijf werd in 1997 opgericht door Raj Rajaratnam. In 2009 beschuldigden federale aanklagers Rajaratnam van meerdere tellingen van fraude en handel met voorkennis. Hij werd veroordeeld voor 14 aanklachten in 2011 en begon een gevangenisstraf van 11 jaar uit te zitten. Veel werknemers van de Galleon Group werden ook veroordeeld in het schandaal.
Rajaratnam werd betrapt op het verkrijgen van voorkennis van Rajat Gupta, een bestuurslid van Goldman Sachs. Voordat het nieuws werd gepubliceerd, zou Gupta naar verluidt informatie hebben doorgegeven dat Warren Buffett in september 2008 op het hoogtepunt van de financiële crisis in Goldman Sachs investeerde. Rajaratnam was in staat om aanzienlijke hoeveelheden Goldman Sachs-aandelen te kopen en op die dag een flinke winst te maken op die aandelen.
Rajaratnam werd ook veroordeeld voor andere handel met voorkennis. Gedurende zijn ambtstermijn als fondsbeheerder cultiveerde hij een groep industriële insiders om toegang te krijgen tot materiële informatie.
Voorschriften voor hedgefondsen
Hedgefondsen zijn zo groot en krachtig dat de SEC steeds meer aandacht gaat besteden, vooral omdat inbreuken zoals handel met voorkennis en fraude veel vaker voorkomen. Een recente wet heeft echter de manier waarop hedgefondsen hun voertuigen aan beleggers kunnen verkopen, losgemaakt.
In maart 2012 is de Jumpstart Our Business Startups Act (JOBS-wet) van kracht geworden. Het uitgangspunt van de JOBS-wet was om de financiering van kleine bedrijven in de VS aan te moedigen door de regelgeving voor effecten te versoepelen. De JOBS-wet had ook een grote impact op hedgefondsen: in september 2013 werd het verbod op reclame voor hedgefondsen opgeheven. In een 4-tegen-1 stemming keurde de SEC een motie goed om hedgefondsen en andere bedrijven die privéaanbiedingen aanbieden, toe te staan om te adverteren naar wie ze maar willen, maar ze kunnen nog steeds alleen investeringen van erkende beleggers accepteren. Hedgefondsen zijn vaak belangrijke kapitaalverschaffers aan startups en kleine bedrijven vanwege hun brede investeringsruimte. Hedgefondsen de mogelijkheid bieden om kapitaal aan te trekken, zou in feite de groei van kleine ondernemingen helpen door de pool van beschikbaar investeringskapitaal te vergroten.
Hedgefondsreclame houdt in dat de beleggingsproducten van het fonds worden aangeboden aan geaccrediteerde beleggers of financiële intermediairs via print, televisie en internet. Een hedgefonds dat investeerders wil aanspreken (adverteren bij) moet een "Formulier D" indienen bij de SEC ten minste 15 dagen voordat het begint met adverteren. Omdat adverteren met hedgefondsen strikt verboden was voordat dit verbod werd opgeheven, is de SEC erg geïnteresseerd in hoe advertenties worden gebruikt door particuliere emittenten, en heeft daarom wijzigingen aangebracht in formulieren D. Fondsen die openbare verzoeken doen, moeten ook een gewijzigd formulier D indienen binnen 30 dagen na de beëindiging van het aanbod. Het niet naleven van deze regels zal waarschijnlijk resulteren in een verbod op het creëren van extra effecten voor een jaar of langer.
Na 2008: de S&P achtervolgen
Sinds de crisis van 2008 is de wereld van het hedgefonds een nieuwe periode van minder dan stellaire rendementen ingegaan. Veel fondsen die voorheen gemiddeld een dubbelcijferig rendement behaalden, hebben hun winsten aanzienlijk zien dalen. In veel gevallen zijn fondsen er niet in geslaagd om het rendement van de S&P 500 te evenaren. Voor beleggers die overwegen waar hun geld te plaatsen, wordt dit een steeds gemakkelijkere beslissing: waarom lijden de hoge kosten en initiële investeringen, het extra risico en de opnamebeperkingen van hedgefondsen als een veiligere, eenvoudigere belegging zoals een beleggingsfonds rendement kan opleveren dat hetzelfde is of, in sommige gevallen, zelfs sterker?
Er zijn veel redenen waarom hedgefondsen het de afgelopen jaren moeilijk hebben gehad. Deze redenen lopen uiteen van geopolitieke spanningen over de hele wereld tot een overmatig vertrouwen van veel fondsen in bepaalde sectoren, waaronder technologie, en renteverhogingen door de Fed. Veel prominente fondsbeheerders hebben veel gepubliceerde slechte weddenschappen gemaakt die hen niet alleen monetair hebben gekost, maar ook vanwege hun reputatie als slimme fondsleiders.
David Einhorn is een voorbeeld van deze aanpak. Einhorn's firma Greenlight Capital bette al vroeg tegen Allied Capital en Lehman Brothers tijdens de financiële crisis. Die spraakmakende weddenschappen waren succesvol en verdienden Einhorn de reputatie van een slimme belegger.
Het bedrijf boekte echter verliezen van 34 procent, het slechtste jaar ooit, in 2018 dankzij shorts tegen Amazon, dat onlangs het tweede biljoen dollarbedrijf na Apple werd, en deelnemingen in General Motors, dat een minder dan uitstekende positie boekte 2018.
Opmerkelijk is dat de totale omvang van de hedgefonds-industrie (in termen van beheerd vermogen) tijdens deze periode niet significant is afgenomen en is blijven groeien. Er zijn altijd nieuwe hedgefondsen die worden gelanceerd, zelfs al hebben verschillende van de afgelopen 10 jaar recordaantallen hedges gesloten.
Temidden van de toenemende druk evalueren sommige hedgefondsen aspecten van hun organisatie, waaronder de "Two and Twenty" -kostenstructuur. Volgens gegevens van Hedge Fund Research daalde de gemiddelde managementfee in het laatste kwartaal van 2016 tot 1, 48%, terwijl de gemiddelde incentive fee daalde tot 17, 4%. In die zin is het gemiddelde hedgefonds nog steeds veel duurder dan bijvoorbeeld een index of beleggingsfonds, maar het feit dat de kostenstructuur gemiddeld verandert, is opmerkelijk.
Major Hedge Funds
Medio 2018 heeft gegevensprovider HFM Absolute Return een gerangschikte lijst van hedgefondsen opgesteld op basis van de totale AUM. Deze lijst met top hedgefondsen bevat een aantal bedrijven die meer in AUM houden op andere gebieden dan een arm van een hedgefonds. Desalniettemin, de rangschikkingsfactoren in alleen de hedgefonds-activiteiten bij elke onderneming.
Elliott Management Corporation van Paul Singer had vanaf het onderzoek $ 35 miljard in AUM. Opgericht in 1977, wordt het fonds af en toe omschreven als een 'gierenfonds', omdat ongeveer een derde van zijn activa zijn gericht op noodlijdende effecten, waaronder schulden voor failliete landen. Hoe dan ook, de strategie is al tientallen jaren succesvol gebleken.
Two Sigma Investments, opgericht in 2001 door David Siegel en John Overdeck, staat met AUM bijna bovenaan de lijst van hedgefondsen met meer dan $ 37 miljard aan beheerd vermogen. Het bedrijf is ontworpen om niet te vertrouwen op een enkele investeringsstrategie, waardoor het flexibel kan zijn met verschuivingen in de markt.
Een van de meest populaire hedgefondsen ter wereld is Renaissance Technologies van James H. Simon. Het fonds, met $ 57 miljard aan AUM, werd gelanceerd in 1982, maar heeft de afgelopen jaren een revolutie teweeggebracht in zijn strategie en technologische veranderingen. Nu staat Renaissance bekend om systematische handel op basis van computermodellen en kwantitatieve algoritmen. Dankzij deze benaderingen is Renaissance in staat geweest om beleggers te voorzien van consistent sterke rendementen, zelfs ondanks recente turbulentie in de ruimte van het hedgefonds in bredere zin.
AQR Capital Investments is het op een na grootste hedgefonds ter wereld en heeft vanaf het moment van het onderzoek van HFM toezicht op iets minder dan $ 90 miljard aan AUM. AQR is gevestigd in Greenwich, Connecticut en staat bekend om het gebruik van zowel traditionele als alternatieve beleggingsstrategieën.
Bridgewater Associates van Ray Dalio blijft het grootste hedgefonds ter wereld, met iets minder dan $ 125 miljard aan AUM vanaf medio 2018. Het op Connecticut gebaseerde fonds stelt ongeveer 1700 mensen tewerk en richt zich op een wereldwijde macro-investeringsstrategie. Bridgewater rekent stichtingen, schenkingen en zelfs buitenlandse overheden en centrale banken tot zijn klantenkring.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.