Een geschiedenis van Amerikaanse monopolies

Monopolies kwamen naar de Verenigde Staten met het koloniale bestuur. De grootschalige openbare werken die nodig waren om de Nieuwe Wereld gastvrij te maken voor immigranten uit de Oude Wereld, vereisten grote bedrijven om ze uit te voeren. Deze bedrijven kregen exclusieve contracten voor deze werken van de koloniale bestuurders. Zelfs na de Amerikaanse revolutie functioneerden veel van deze koloniale overblijfselen nog steeds vanwege de contracten en grond die ze bezaten.

Belangrijkste leerpunten

• De laatste grote Amerikaanse monopolies werden een eeuw na elkaar gecreëerd, en één duurde meer dan een eeuw.
• Globalisering en de volwassenheid van de wereldeconomie hebben ertoe geleid dat de antitrustwetten zijn afgeschaft.
• De Sherman Antitrust Act verbood trusts en monopolistische combinaties die interstate en internationale handel verminderden of anderszins belemmerden.

Een monopolie wordt gekenmerkt door een gebrek aan concurrentie, wat kan leiden tot hogere prijzen en inferieure producten. De grote economische macht die monopolies hebben, heeft echter ook positieve gevolgen gehad voor de VS Lees verder om enkele van de meest beruchte monopolies te bekijken, hun effecten op de economie en de reactie van de regering op hun machtsgroei.

Een geschiedenis van Amerikaanse monopolies

Sherman's Hammer

Als reactie op een groot publiek protest om de prijsafhankelijke misbruiken van deze monopolies te controleren, werd de Sherman Antitrust Act aangenomen in 1890. Deze wet verbood trusts en monopolistische combinaties die interstatelijke en internationale handel verminderden of anderszins belemmerden. De wet fungeerde als een hamer voor de overheid, waardoor het de macht kreeg om grote bedrijven in kleinere stukken te breken om aan zijn eigen behoeften te voldoen.

Ondanks de passage van deze wet in 1890, zag de volgende 50 jaar de vorming van vele binnenlandse monopolies. In dezelfde periode werd de antitrustwetgeving echter gebruikt om verschillende monopolies met wisselend succes aan te vallen. De algemene trend bij het gebruik van de wet leek een onderscheid te maken tussen goede monopolies en slechte monopolies, zoals gezien door de overheid.

Een voorbeeld is International Harvester, die goedkope landbouwapparatuur produceerde voor een grotendeels agrarisch land en daarom als onaantastbaar werd beschouwd, anders zouden de kiezers rebelleren. American Tobacco daarentegen werd ervan verdacht meer dan een eerlijke prijs voor sigaretten te vragen - werd vervolgens aangeprezen als de remedie voor alles, van astma tot menstruatiekrampen - en werd daarom het slachtoffer van de toorn van de wetgever in 1907 en werd in 1911 verbroken .

De voordelen van een monopolie

De olie-industrie was gevoelig voor wat een natuurlijk monopolie wordt genoemd vanwege de zeldzaamheid van de producten die het produceerde. John D. Rockefeller, de oprichter en voorzitter van Standard Oil, en zijn partners profiteerden van zowel de zeldzaamheid van olie als de inkomsten die eruit werden gegenereerd om een ​​monopolie op te zetten zonder de hulp van de banken. De zakelijke praktijken en twijfelachtige tactieken die Rockefeller gebruikte om Standard Oil te maken, zouden de Enron-menigte doen blozen, maar het eindproduct was niet zo schadelijk voor de economie of het milieu als de industrie was voordat Rockefeller het monopoliseerde.

In de tijd dat veel oliemaatschappijen streden om het beste uit hun vondst te halen, pompten bedrijven vaak afvalproducten in rivieren of rechtstreeks op de grond in plaats van kosten te maken voor het onderzoek naar de juiste verwijdering. Ze hebben ook kosten bespaard door slordige pijpleidingen te gebruiken die gevoelig waren voor lekkage. Tegen de tijd dat Standard Oil 90% van de olieproductie en -distributie in de Verenigde Staten in het nauw had gedreven, had het geleerd om zelfs met industrieel afval geld te verdienen - Vaseline was maar een van de nieuwe producten die het lanceerde.

De voordelen van het hebben van een monopolie als Standard Oil in het land werden pas gerealiseerd nadat het een landelijke infrastructuur had gebouwd die niet langer afhankelijk was van treinen en hun notoir fluctuerende kosten, een sprong die zou helpen de kosten en de totale prijs van aardolieproducten te verminderen na de bedrijf werd ontmanteld.

De grootte van Standard Oil stelde het in staat projecten uit te voeren waar ongelijksoortige bedrijven het nooit over eens konden worden en in die zin was het net zo voordelig als door de staat gereguleerde nutsbedrijven voor de ontwikkeling van de VS tot een industriële natie.

Ondanks het uiteindelijk uiteenvallen van Standard Oil in 1911, besefte de regering dat een monopolie een betrouwbare infrastructuur kon opbouwen en goedkope diensten kon leveren aan een bredere basis van consumenten dan concurrerende bedrijven, een les die van invloed was op haar beslissing om het AT&T monopolie toe te staan om door te gaan tot 1982. De winsten van Standard Oil en de genereuze dividenden moedigden beleggers, en daarmee de markt, ook aan om in monopolistische bedrijven te investeren, waardoor ze de middelen kregen om groter te worden.

De beperkingen van een monopolie

Andrew Carnegie heeft een lange weg afgelegd in het creëren van een monopolie in de staalindustrie toen JP Morgan zijn staalbedrijf kocht en het samenvoegde tot US Steel. US Steel, een monsterlijk bedrijf dat de grootte van Standard Oil nadert, deed eigenlijk heel weinig met de middelen in zijn greep, wat kan wijzen op de beperkingen van slechts één eigenaar met één visie. Het bedrijf overleefde de rechtszaak met de Sherman Act en ging door met het lobbyen bij de overheid voor beschermende tarieven om het internationaal te helpen concurreren, maar het groeide erg weinig.

US Steel beheerste op dat moment ongeveer 70% van de staalproductie, maar concurrerende bedrijven waren hongeriger, innovatiever en efficiënter met hun 30% van de markt. Uiteindelijk stagneerde US Steel in innovatie naarmate kleinere bedrijven meer en meer van hun marktaandeel aten.

Clayton verbetert het doel van Sherman

Na het uiteenvallen van monopolies van suiker, tabak, olie en vleesverpakking, wisten grote bedrijven niet waar ze terecht moesten omdat er geen duidelijke richtlijnen waren over wat monopolistische handelspraktijken vormden. De oprichters en het management van zogenaamde "slechte monopolies" waren ook woedend over de hands-off benadering die werd gevolgd met International Harvester. Ze voerden terecht aan dat de Sherman-wet geen rekening hield met een specifiek bedrijf of product en dat de uitvoering ervan universeel moest zijn in plaats van te werken als een bliksemschicht die geselecteerde bedrijven aanvalt in opdracht van de overheid.

In reactie hierop werd de Clayton-wet in 1914 geïntroduceerd. Het gaf enkele specifieke voorbeelden van praktijken die Sherman's hamer zouden aantrekken. Onder deze waren in elkaar grijpende bestuursfuncties, koppelverkoop en bepaalde fusies en overnames als ze de concurrentie op een markt aanzienlijk zouden verminderen. Dit werd gevolgd door een opeenvolging van andere handelingen die van bedrijven eisten dat zij de overheid zouden raadplegen voordat grote fusies of overnames plaatsvonden.

Hoewel deze innovaties het bedrijf een iets duidelijker beeld gaven van wat het niet moest doen, deed het weinig af aan de willekeur van antitrustmaatregelen. Major League Baseball bevond zich zelfs in onderzoek in de jaren 1920, maar ontsnapte door te beweren dat het een sport was in plaats van een bedrijf en dus niet geclassificeerd als interstate commerce.

In de loop der jaren is de Sherman Antitrust Act gebruikt om grote bedrijven op te splitsen.

Einde van een monopolie-tijdperk?

De laatste grote Amerikaanse monopolies werden een eeuw na elkaar gecreëerd, en één duurde meer dan een eeuw. Anderen waren van zeer korte duur of gaan nog steeds door met werken.

AT&T Inc. (T), een door de overheid ondersteund monopolie was een openbaar nut - dat als een dwangmonopolie zou moeten worden beschouwd. Net als Standard Oil heeft het AT & T-monopolie de industrie efficiënter gemaakt en zich niet schuldig gemaakt aan het vaststellen van prijzen, maar eerder aan het potentieel om prijzen vast te stellen.

Het uiteenvallen van AT&T door president Reagan in de jaren tachtig gaf aanleiding tot de 'babybellen'. Sinds die tijd zijn veel van de babybellen begonnen samen te voegen en in omvang toe te nemen om betere service aan een groter gebied te bieden. Hoogstwaarschijnlijk heeft het uiteenvallen van AT&T voor veel klanten een scherpe vermindering van de servicekwaliteit veroorzaakt en, in sommige gevallen, hogere prijzen, maar de afwikkelingsperiode is verstreken en de babybellen groeien naar een natuurlijk evenwicht in de markt zonder te bellen opnieuw Sherman's hamer neer.

Microsoft, Corp. (MSFT), aan de andere kant, is nooit echt uit elkaar gegaan, ook al verloor het zijn zaak. De zaak ertegen ging over de vraag of Microsoft misbruik maakte van haar positie als in wezen een niet-dwingend monopolie. Microsoft is in de loop van de tijd door veel bedrijven uitgedaagd, waaronder door Google, vanwege de voortdurende vijandigheid van haar besturingssystemen ten opzichte van de software van concurrenten.

Net zoals US Steel de markt niet eindeloos kon domineren vanwege innovatieve binnenlandse en internationale concurrentie, geldt hetzelfde voor Microsoft. Een niet-dwingend monopolie bestaat alleen zolang merkentrouw en apathie van de consument mensen ervan weerhoudt naar een beter alternatief te zoeken.

Zelfs nu kijkt het monopolie van Microsoft naar de randen omdat concurrerende besturingssystemen terrein winnen en rivaliserende software, met name open source software, een bedreiging vormt voor het bedrijfsmodel van de bundel waarop Microsoft is gebouwd. Hierdoor lijkt de antitrustzaak voorbarig en / of overbodig.

Het komt neer op

Globalisering en de volwassenheid van de wereldeconomie hebben ertoe geleid dat de antitrustwetten zijn afgeschaft. In het begin van de 20e eeuw zou iemand die suggereert dat de regering geen hamer nodig had om grote bedrijven te plunderen, achterdochtig in de gaten hebben gehouden, zoals een lid van een gekke pony of een van de leden van het grote geldkartel van Wall Street.

In de loop der jaren zijn deze oproepen afkomstig van mensen zoals econoom Milton Friedman, voormalig voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan, en dagelijkse consumenten. Als de geschiedenis van de overheid en het bedrijfsleven enige indicatie is, zal de overheid eerder het bereik en de kracht van antitrustwetten vergroten in plaats van afstand te doen van een dergelijk nuttig wapen.