Hoe bereken je de kostenbasis voor een beleggingsfonds over een lange periode?

Beleggers moeten belasting betalen over eventuele beleggingswinsten die zij realiseren. Vervolgens moet elke meerwaarde die een belegger in de loop van een jaar realiseert, worden geïdentificeerd bij het indienen van zijn inkomstenbelasting. Om deze reden wordt het uiterst belangrijk om de kostenbasis van een investering, met name in een beleggingsfonds, nauwkeurig te kunnen berekenen.

De kostenbasis vertegenwoordigt de oorspronkelijke waarde van een actief dat is aangepast voor aandelensplitsingen, dividenden en kapitaalverdelingen. Het is belangrijk voor belastingdoeleinden omdat de waarde van de kostenbasis bepalend is voor de omvang van de belasting die wordt belast. De berekening van de kostenbasis wordt verwarrend bij de omgang met beleggingsfondsen omdat ze vaak dividenden uitkeren en kapitaalwinsten meestal worden herbelegd in het fonds.

Stel bijvoorbeeld dat u momenteel 120 eenheden van een fonds bezit, die in het verleden zijn gekocht tegen een prijs van $ 8 per aandeel, voor een totale kostprijs van $ 960. Het fonds betaalt een dividend van $ 0, 40 per aandeel, dus u moet $ 48 ontvangen, maar u hebt al besloten om de dividenden in het fonds te herinvesteren. De huidige koers van het fonds is $ 12, dus u kunt met de dividenden nog vier eenheden kopen. Uw kostenbasis wordt nu $ 8.1290 ($ 1008/124 aandelen in bezit).

Basisprincipes van kosten

Wanneer aandelen van een fonds worden verkocht, heeft de belegger een aantal verschillende opties met betrekking tot welke kostenbasis moet worden gebruikt om de meerwaarde op de verkoop te berekenen. De first in, first out methode (FIFO) stelt eenvoudig dat de eerste gekochte aandelen ook degenen zijn die het eerst worden verkocht. Vervolgens heeft elke belegging in het fonds zijn eigen kostenbasis. De methode met de gemiddelde kosten per categorie berekent de kostenbasis door de totale investeringen te nemen, inclusief dividenden en vermogenswinsten, en het totaal te delen door het aantal aangehouden aandelen. Deze enkelvoudige kostenbasis wordt dan gebruikt wanneer aandelen worden verkocht. De basis van de gemiddelde kosten dubbele categorie vereist de scheiding van de totale pool van investeringen in twee classificaties: korte en lange termijn. De gemiddelde kosten worden vervolgens berekend voor elke specifieke tijdgroep. Wanneer de aandelen worden verkocht, kan de belegger beslissen welke categorie te gebruiken. Elke methode genereert verschillende meerwaarden die worden gebruikt om de belastingverplichting te berekenen. Vervolgens moeten beleggers de methode kiezen die hen het beste belastingvoordeel oplevert.

Zie voor meer informatie Losing Securities verkopen voor een belastingvoordeel, belastingvoordelen gebruiken: een manier om belastingen en beleggingsfondsen te minimaliseren .