Internationale reserves
Internationale reserves zijn alle soorten reservefondsen, die centrale banken onderling kunnen doorgeven, internationaal. Internationale reserves blijven een acceptabele vorm van betaling tussen deze banken. Reserves zelf kunnen goud zijn of een specifieke valuta, zoals de dollar of euro.
Veel landen maken ook gebruik van internationale reserves om verplichtingen, inclusief de lokale valuta, en bankdeposito's te dekken.
Voorbeelden van internationale reservaten
Speciale trekkingsrechten (SDR) zijn een andere vorm van internationale reserves. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) creëerde in 1969 SDR's in antwoord op zorgen over de beperkingen van goud en dollars als het enige middel om internationale rekeningen te regelen. SDR's kunnen de internationale liquiditeit verbeteren door standaard reservevaluta's aan te vullen. De regeringen van de lidstaten steunen SDR's met hun volledige vertrouwen en krediet.
Een SDR is in wezen een kunstmatige valuta. Sommigen beschrijven SDR's als manden van nationale valuta. IMF-lidstaten die SDR's bezitten, kunnen deze inwisselen voor vrij te gebruiken valuta's (zoals USD of Japanse Yen), hetzij door onderling overeen te komen, hetzij via vrijwillige swaps. Bovendien kan het IMF landen met sterkere economieën of grotere deviezenreserves opdragen SDR's te kopen van zijn minder bedeelde leden. IMF-lidstaten kunnen SDR's lenen uit IMF-reserves tegen goede rentetarieven. (Ze gebruiken deze over het algemeen om hun betalingsbalans aan te passen om gunstiger te worden.)
Het IMF maakt ook gebruik van SDR's voor interne boekhoudkundige doeleinden, aangezien de SDR de rekeneenheid van het IMF is en bovendien als hulpreserve actief fungeert. De waarde van SDR's, die het IMF samenvat in Amerikaanse dollars, wordt berekend op basis van een gewogen mandje met belangrijke valuta's: Japanse yen, Amerikaanse dollars, Sterling en de euro.
Internationale reserves v. Deviezenreserves
Net als internationale reserves zijn deviezenreserves ook reserves, die een centrale bank in vreemde valuta aanhoudt. Dit kunnen buitenlandse bankbiljetten, bankdeposito's, obligaties, schatkistpapier en andere overheidseffecten zijn. In de volksmond kan de term deviezenreserves ook goudreserves of IMF-fondsen betekenen.
Centrale banken kunnen deviezenreserves gebruiken om verplichtingen in hun eigen valuta te dekken. Daarnaast kunnen valutareserves nuttig zijn bij het beïnvloeden van het monetaire beleid. Over het algemeen bieden valutareserves een centrale overheid meer flexibiliteit en veerkracht in volatiele marktomstandigheden.
Als een of meer valuta's bijvoorbeeld crashen en / of snel worden gedevalueerd, kan een centrale bank dit tijdelijke verlies in evenwicht brengen met andere, meer gewaardeerde en / of stabiele valuta's, om hen te helpen marktschokken te weerstaan.