Janet Yellen: Achtergrond en filosofie

President Barack Obama heeft Janet Louise Yellen op 9 oktober 2013 benoemd tot voorzitter van de Federal Reserve Board. Ze volgde Ben Bernanke op en zou tot 2024 bestuurslid blijven. Yellen had de taak het geleidelijke herstel van de economie op koers te houden. Obama noemde Yellen, de eerste vrouw die de centrale bank leidde, "een van de belangrijkste economen en beleidsmakers van de natie" die bekend staat om haar goede oordeel. "

Haar eerste ambtstermijn begon op 1 februari 2014 en zou vier jaar later eindigen in februari 2018. In november 2017 besloot president Donald Trump haar geen tweede ambtstermijn aan te bieden en nomineerde Jerome Powell om haar te vervangen. Trump noemde haar 'een geweldige vrouw die geweldig werk heeft verricht', maar haar steun voor financiële voorschriften heeft haar kansen om een ​​tweede termijn te krijgen mogelijk aangetast.

Op 20 november 2017 kondigde Yellen haar ontslag aan bij de Federal Reserve Board zodra Jerome Powell is beëdigd. Ze was de eerste voorzitter in bijna 40 jaar die geen tweede termijn ontving.

Achtergrond en geschiedenis

Janet Yellen werd geboren in een Joodse familie van de middenklasse in Brooklyn, NY op 13 augustus 1946. Haar moeder was een leraar en haar vader was een arts, en uiteindelijk werd ze redacteur van de krant Fort Hamilton High School, van waaruit ze afgestudeerd als valedictoriaan. Ze studeerde in 1967 summa cum laude af met een economische graad aan de Brown University en behaalde haar Ph.D. aan de Yale University in 1971. Daarna werkte ze als professor aan verschillende prestigieuze universiteiten, waaronder Harvard, The London School of Economics en de University of California in Berkeley. In 2004 werd ze president en CEO van de Federal Reserve Bank van San Francisco, waar ze de subprime-hypotheekcrisis nauwkeuriger heeft voorzien dan haar collega's.

Ze was ook lid van een aantal economische commissies en raden, waaronder de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, de Amerikaanse Raad van Economische Adviseurs en de American Economic Association. Ze diende als gouverneur voor de Federal Reserve Board van 1994-1997 en is ook adviseur geweest voor het Amerikaanse Congressional Budget Office. Ze was onderzoeksmedewerker voor het National Institute of Economic Research en was lid van de raad van bestuur van de Pacific Council on International Policy. Ze heeft ook fellowships gehouden voor de National Association of Business Economics, MIT en Guggenheim.

Voordat zij voorzitter was, was zij vice-voorzitter van de Fed. Ze werd op 4 oktober 2010 door president Obama benoemd voor een periode van vier jaar. Yellen gebruikte haar positie om de Fed te overtuigen om een ​​jaarlijkse doelstelling van 2% te gebruiken voor inflatoire groei. De Democraten drongen er bij Obama op aan Yellen te benoemen als voorzitter van voormalig minister van Financiën, Larry Summers vanwege haar "onberispelijke CV, focus op werkloosheid en solide reputatie als bankregulator."

Filosofie

Net als haar voorganger was Yellen een trouwe duif. Veel van het onderzoek dat ze deed als academisch econoom was gericht op werkgelegenheid. Zij en haar man, George Akerlof, zijn beide Keynesiaanse economen die geloven dat de economische markten fundamenteel gebrekkig zijn en overheidsregulering nodig hebben om correct te functioneren. Ze hebben allebei economische modellen ontwikkeld die laten zien hoe bedrijven die hun winst willen maximaliseren hoger zouden betalen dan het minimumloon. Dit model was een weerlegging voor conservatieven zoals Robert Lucas, die verplichtte dat flexibele lonen en prijzen de economie in staat zouden stellen terug te keren naar gemakkelijker na marktveranderingen. Deze modellen hebben de basis gelegd voor de New Keynesiaanse filosofie.

Ze was de eerste democraat die de Fed in bijna 30 jaar voorzat, maar benadrukte hoe belangrijk het is dat de Fed onafhankelijk is van politieke processen en niet-partijgebonden blijft. Als voorzitter probeerde ze de filosofie van James Tobin na te streven, een econoom die geloofde dat een economie kan worden gered van een recessie door overheidsingrijpen. Ze steunde het terugkoopprogramma van Bernanke en zette zijn stimuleringscampagne voort. Tijdens haar termijn heeft ze ook de financiële en bankregelgeving aangescherpt om te voorkomen dat het verleden zich herhaalt.

Tijdens het laatste deel van haar termijn pleitte Yellen voor 'geleidelijke renteverhogingen', gelovend dat een sterke renteverhoging de economie zou kunnen treffen met een 'negatieve schok'. Hoewel de Federal Reserve zich niet direct richt op het rendement op de aandelenmarkt, heeft de S&P 500 46% geretourneerd sinds ze Fed-voorzitter werd in 2014, gemiddeld meer dan 10% per jaar.

Terwijl in het publieke oog, volgde Yellen de voorzichtige aanpak van Bernanke, met behulp van zorgvuldig onderzochte gegevens en een technocratische manier om aankondigingen van verrassingen of andere releases die de markten konden overrompelen te minimaliseren.

Ze ontving de Paul H. Douglas Award voor ethiek in de regering in 2017. Tijdens haar acceptatietoespraak zei ze dat het publiek moet geloven dat de Fed alleen in haar belang handelt.