Een benchmark selecteren en bouwen om de prestaties van de portefeuille te meten

Bij het beleggen worden benchmarks vaak gebruikt als hulpmiddel om de allocatie, het risico en het rendement van een portefeuille te beoordelen. Benchmarks worden meestal samengesteld met behulp van onbeheerde indices, exchange-traded Funds (ETF) of beleggingsfondsencategorieën om elke activaklasse te vertegenwoordigen. Vergelijkingen kunnen voor bijna elke periode worden gemaakt.

Risicoprofiel

De eerste stap bij het selecteren van een benchmarkmodel is het bepalen van uw risicoprofiel. Veel factoren spelen een rol bij het bepalen van een risicoprofiel, waaronder leeftijd, hoe lang de fondsen worden belegd en andere financiële middelen, zoals een kasreserve. Er zijn veel tools beschikbaar om uw risicoprofiel te beoordelen, die u meestal op een schaal rangschikken. U kunt bijvoorbeeld een risicoprofiel hebben dat een 7 uit 10 is.

Asset Allocatie

Vervolgens moet u een algemeen model voor activaspreiding bepalen dat uw risicoprofiel weerspiegelt. Aangezien de meeste mensen gediversifieerde portefeuilles hebben, moet de toewijzing meerdere activaklassen omvatten, bijvoorbeeld obligaties, Amerikaanse en niet-Amerikaanse aandelen, grondstoffen en contanten. U moet bepalen welke activaklassen u wilt opnemen, en welk percentage van uw portefeuille in elke activaklasse moet zijn. (Zie voor gerelateerde informatie: Geconcentreerde versus gediversifieerde portefeuilles: de voor- en nadelen vergelijken .)

Toewijzingen kunnen relatief eenvoudig zijn, met behulp van brede indices, zoals de Russell 3000, MSCI EAFE en Barclays US Aggregate Bond, of complexer door een brede index, zoals de S&P 500, op te splitsen in kleinere sectoren, zoals de Amerikaanse large-capwaarde, blend en groei.

Binnen uw algemene activatoewijzingsmodel moet u mogelijk ook verschillende benchmarks gebruiken, afhankelijk van hoe lang het geld zal worden belegd. De juiste toewijzing van een investering met een tijdshorizon van 3-5 jaar verschilt volledig van een langetermijninvestering van 10 of meer jaar. Uw langetermijnbeleggingen kunnen dus voor 70% worden toegewezen aan aandelen en voor 30% aan obligaties, terwijl uw 3-5-jarige beleggingen het tegenovergestelde zijn.

Risico

Een manier om een ​​idee te krijgen van hoe de activaklassen in een benchmark moeten worden toegewezen, is door te kijken naar de samenstelling van de vele activaspreiding en target beleggingsfondsen aangeboden door beleggingsmaatschappijen. De fondsen worden toegewezen in procenten, zoals 60% eigen vermogen, of op een streefdatum vergelijkbaar met uw beleggingshorizon.

De allocatie en het risico lopen sterk uiteen tussen beleggingsmaatschappijen; dus het is logisch om naar verschillende beleggingsfondsen te kijken. Onder de best beoordeelde fondsen is het ook belangrijk om de beleggingsstrategie te onderzoeken, omdat een eventueel overtollig rendement mogelijk is voortgekomen uit het nemen van meer risico.

Risico omvat zowel volatiliteit als variabiliteit. Volatiliteit meet het potentieel van en bezit voor verandering, omhoog of omlaag, in portefeuillewaarde; terwijl variabiliteit de frequentie van de waardeverandering meet. Bijvoorbeeld, Amerikaanse overheid of hoogwaardige bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit, die minder variabiliteit en volatiliteit hebben, worden beschouwd als veiliger beleggingen dan grondstoffen, die frequente en grote waardestijgingen kunnen hebben (zoals we recent hebben gezien met energieprijzen) .

Een manier om te evalueren of het rendement kwam van het nemen van meer risico is door te kijken naar de Sharpe-ratio. De Sharpe-ratio meet het gemiddeld behaalde rendement boven een risicovrije belegging, zoals een Treasury Bill. Een hogere Sharpe-ratio duidt op een superieur algeheel risico-aangepast rendement.

Een benchmark bouwen

Het bouwen van een aangepaste benchmark vereist het gebruik van een soort software. Er zijn veel bedrijven die abonnementen verkopen op software waarmee u portefeuilles kunt beheren en benchmarks kunt bouwen. U kunt meerdere portefeuilles en benchmarks bouwen en verschillende statistische metingen genereren, zoals de Sharpe-ratio, standaarddeviatie en alpha.

U kunt echter ook een benchmark bouwen en heel wat informatie verzamelen met behulp van de gratis. softwaretools aangeboden door sommige ETF-bedrijven. Als u een beleggingsrekening hebt, kunt u bij veel grotere beursvennootschappen ook kiezen uit verschillende indices en beleggingsfondsen die kunnen worden gebruikt om de prestaties van uw portefeuille te vergelijken.

Het komt neer op

Nadat u een benchmark heeft gekozen, kunt u deze gebruiken om uw portefeuille te evalueren. U kunt ontdekken dat u te veel of te weinig risico neemt. De benchmark biedt ook een richtlijn voor het periodiek opnieuw balanceren van uw portefeuilletoewijzing om risico's te helpen beheren. (Zie voor meer informatie: Uw portfolio opnieuw in balans brengen om op koers te blijven .)